Stroną w postępowaniu administracyjnym nie może być organ, który na mocy przepisów prawa jest w danej sprawie powołany do wydawania decyzji administracyjnych. Skarga Nadleśnictwa na decyzję Naczelnik Gminy w przedmiocie ustalenia wysokości odszkodowania z tytułu szkód wyrządzonych w uprawach i plonach rolnych przez łosie, dziki, jelenie i daniele podlega odrzuceniu, gdyż w myśl par. 4 rozporządzenia

1. Akt Państwowej Komisji Cen, ustalający marże skupu przysługujące gminnym spółdzielniom "Samopomoc Chłopska", nazwany jest wprawdzie decyzją, w istocie jednak jest to akt o charakterze ogólnym, skierowany do nie oznaczonych imiennie adresatów. 2. Błędne określenie aktu Państwowej Komisji Cen mianem "decyzji" nie odbiera mu charakteru aktu prawnego ogólnego, chociaż wprowadza dezorientację i jest

Wprawdzie Minister Rolnictwa regulował zarządzeniami wewnętrznymi zasady dysponowania gruntami Państwowego Funduszu Ziemi w drodze dzierżawy, jednakże dyspozycja naczelnika gminy, z kim zawrzeć umowę dzierżawy nie jest decyzją w rozumieniu kodeksu postępowania administracyjnego i nie podlega kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego. Prawidłowość natomiast postępowania organów administracji w tym

Jeżeli rozstrzygnięcie decyzji administracyjnej jest niezrozumiałe i prowadzi do wniosku, że organ administracji rozstrzygnął w formie decyzji administracyjnej sprawę dzierżawy gruntów Państwowego Funduszu Ziemi, a sprawę wyznaczenia kandydata na nabywcę tych gruntów rozstrzygnął warunkowo, uzależniając ją od założenia ksiąg wieczystych Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 207 par. 3 Kpa

1. Organ państwowy działając w granicach uznania administracyjnego, zanim podejmie rozstrzygnięcie i zdecyduje w jakim zakresie uczyni użytek ze swych uprawnień, ma obowiązek: wyjaśnić wnikliwie i wszechstronnie stan faktyczny sprawy, wysłuchując strony w trakcie postępowania, a przed wydaniem decyzji /artykuły 7, 10 par. 1 oraz 77 Kpa/; rozpatrzyć stan faktyczny w świetle wszystkich przepisów prawa

1. Przeznaczenie określonych składników nieruchomego majątku państwowego /nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi, domy jednorodzinne, lokale w domach wielomieszkaniowych/ do ich sprzedaży osobom fizycznym należy wprawdzie do właściwości organów administracji, nie dotyczy jednak skonkretyzowanych praw i obowiązków indywidualnych oznaczonych podmiotów, lecz jest w istocie rzeczy swoistym aktem zarządu

1. Wydanie przez organ administracji państwowej decyzji o umorzeniu postępowania na podstawie art. 105 par. 1 Kpa zapewnia stronie gwarancje procesowe przewidziane w postępowaniu administracyjnym, a zwłaszcza możliwość odwołania się do organu II instancji oraz zaskarżenia decyzji ostatecznej tego organu do sądu administracyjnego. 2. Przeznaczenie w formie wykazu określonych składników nieruchomego

Prawa i obowiązki administracyjne mają charakter osobisty, nie mogą więc być nabywane na rzecz innej osoby.

1. W razie ustalenia, że rodzaj choroby stwierdzonej u pracownika mieści się w wykazie chorób wymienionych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 listopada 1974 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 45 poz. 271/, a pracownik świadczył pracę w warunkach narażających na powstanie tej choroby, organy inspekcji sanitarnej obowiązane są uznać takie schorzenie za chorobę zawodową, chyba

1. Niedopuszczalne jest w decyzji określonej w art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64 ze zm./ orzeczenie o wywłaszczeniu nieruchomości bez określenia wysokości odszkodowania i terminu jego zapłaty. 2. Od zasady jednoczesności orzekania o wywłaszczeniu i odszkodowaniu, wyrażonej w art. 23 ust. 1 pkt 3 ustawy wywłaszczeniowej

Przewidziany w art. 141 dekretu z dnia 16 maja 1946 r. o postępowaniu podatkowym /Dz.U. 1963 nr 11 poz. 60 ze zm./ trzyletni okres przedawnienia wydania decyzji w sprawie ustalenia zobowiązania podatkowego dotyczy decyzji organu I instancji.

Podstawowe znaczenie przy stosowaniu art. 39 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84 ze zm./ ma stwierdzenie istniejącej potrzeby przydzielenia lokalu danej osobie. Ocena ta powinna być oparta na dyspozycjach art. 7 Kpa, nakazującego organowi administracji państwowej dokładne wyjaśnienie stanu faktycznego i słusznego interesu obywatela.

Jeżeli przeprowadzenie dowodu z oględzin jest obowiązkowe z mocy przepisów szczególnych, organ administracji nie może odstąpić od ich wykonania tylko dlatego, że strona uważa je za zbędne.

Jeżeli o przydział tej samej części lokalu występują dwie strony o zbieżnych interesach, z powołaniem się jednak na odmienne podstawy prawne żądania, organ administracji powinien - jakkolwiek art. 62 Kpa nie ma w takim wypadku bezpośredniego zastosowania - obie sprawy rozpatrywać łącznie, kierując się zasadami interesu stron oraz szybkości i ekonomiczności działania /art. 7 i art. 12 Kpa/.

Zgodnie z art. 9 Kpa organ prowadzący postępowanie w sprawie lokalowej powinien pouczyć stronę o konieczności ustalenia na drodze sądowej, czy wstąpiła w stosunek najmu na podstawie art. 691 Kc, zwłaszcza gdy strona powołuje się na nieznajomość przepisów prawa.

Usytuowanie obiektu budowlanego bezpośrednio przy granicy działki, dopuszczone przez par. 13 rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz. 62/, nie zwalnia organów administracji z obowiązku przestrzegania przepisu art. 5 ust 1 pkt 6 ustawy z dnia 24 października

Opinia urbanistyczna nie jest pojęciem znanym prawu powszechnie obowiązującemu, treść takiej opinii zatem nie może rodzić żadnych skutków prawnych w postępowaniu administracyjnym, a decyzja administracyjna nie może być nią uzasadniana.

1. Postępowanie kwalifikacyjne w sprawie przyjęć na I rok studiów jest postępowaniem administracyjnym, którego wynik przesądza o tym, czy ubiegający się o przyjęcie zostanie włączony w poczet studentów danej szkoły wyższej, to znaczy w poczet użytkowników zakładu administracyjnego. 2. Zarządzenie nr 11 Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki z dnia 24 maja 1980 r. w sprawie zasad i trybu przyjęć

1. Artykuł 43 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ mówi o "zajmowaniu" lokalu, nie zaś o "zamieszkiwaniu" w lokalu. To pierwsze określenie obejmuje szerszy zespół okoliczności niż zamieszkiwanie i oznacza, że interesy życiowe najemcy na trwałe związane są z danym lokalem, choćby nawet przez czas dłuższy w lokalu tym nie zamieszkiwał z różnych przyczyn życiowych.

Rozprawa administracyjna, wymagana w postępowaniu odwoławczym na mocy art. 54 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe, powinna spełniać cel wyrażony w art. 89 Kpa, to jest m.in. zapewnić przyspieszenie lub uproszczenie postępowania /par. 1/, a także doprowadzić do uzgodnienia interesów stron lub do wyjaśnienia sprawy przy udziale świadków /par. 2/. Jeżeli zatem przepis prawa stawia

1. Uprawnienia rady narodowej do wydawania w formie zarządzeń porządkowych przepisów prawnych ogólnie obowiązujących na danym terenie w przypadkach nie uregulowanych odrębnymi przepisami i w granicach niezbędnych dla ochrony bezpieczeństwa życia, zdrowia lub mienia albo dla zapewnienia spokoju publicznego albo porządku publicznego /art. 7/ przysługuje wprawdzie również m.in. wojewodzie, jednak tylko

Elementem składowym decyzji jest uzasadnienie faktyczne i prawne. Uzasadnienie jest więc niezbędnym elementem decyzji administracyjnej i stanowi integralną jej część. Zatem należy dojść do wniosku, że skoro powoływane przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego /art. 16 par. 2 i art. 196/ mówią o możliwości zaskarżenia do sądu decyzji administracyjnej, to mają na uwadze wszystkie jej elementy,

1. Prawidłowość ustalenia stanu faktycznego zgodnie z regułami postępowania dowodowo-wyjaśniającego oraz dokonana przez organy administracji swobodna ocena, czy stan ten odpowiada przyjętemu w normie prawnej znaczeniu "wyrażenia nieostrego", podlegają kontroli sądu administracyjnego, ponieważ użycie w normie prawnej wyrażenia nieostrego nadaje mu znaczenie prawne, a nie tylko faktyczne, przedmiotem