Treść art. 206 Kpa nie oznacza, że Naczelny Sąd Administracyjny może czynić przedmiotem swych rozważań i ocen wszystkie aspekty skargi, bez względu na treść zaskarżonej decyzji administracyjnej. Oznacza ona natomiast, że Sąd ma obowiązek rozpoznać sprawę rozstrzygniętą w zaskarżonej decyzji ostatecznej z punktu widzenia zgodności z prawem całego toku postępowania administracyjnego i zastosowania przepisów

Artykuł 18 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1972 r. o terenach budownictwa jednorodzinnego i zagrodowego oraz o podziale nieruchomości w miastach i osiedlach /Dz.U. nr 27 poz. 192 ze zm./ ma zastosowanie do nieruchomości rolniczych wtedy, gdy na skutek podziału nabędą one innego charakteru. Art. 18 ust. 3 natomiast dotyczy podziału nieruchomości rolnej, gdy po podziale pozostanie ona w użytkowaniu rolnym

Jeżeli działka położona w mieście nie została przeznaczona na cele rekreacyjne ludności zgodnie z przepisami o planowaniu przestrzennym, art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ nie daje podstaw do uznania wybudowanego na niej domu mieszkalnego za dom letniskowy.

1. Osoba, która za zgodą wieczystego użytkownika i po otrzymaniu decyzji administracyjnej zezwalającej na przeniesienie prawa wieczystego użytkowania niezabudowanej działki budowlanej weszła w posiadanie tej działki, jest posiadaczem samoistnym w dobrej wierze, któremu służą uprawnienia określone w art. 226 par. 1 i w art. 227 par. 1 Kc. 2. Niedopuszczalne jest wymierzenie takiemu posiadaczowi na podstawie

Rozwiązania zawarte w przepisach o zobowiązaniach podatkowych i o postępowaniu podatkowym, dotyczące przedawnienia i niedopuszczalności wydania po upływie określonego czasu decyzji ustalającej zobowiązanie, mają zastosowanie do należności wynikających z ustawy z dnia 26 października 1971 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych oraz rekultywacji gruntów /Dz.U. nr 27 poz. 249/.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który nie został opublikowany w dzienniku urzędowym wojewódzkiej rady narodowej i nie uzyskał w ten sposób mocy powszechnie obowiązującej nie może być podstawą ustaleń decyzji administracyjnej dotyczącej planu realizacyjnego.

1. Przepis art. 196 par. 1 Kpa dopuszcza zaskarżenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego wyłącznie decyzji administracyjnych, wobec czego Naczelny Sąd Administracyjny nie jest właściwy do rozpoznania skarg na postanowienia organów administracji państwowej, które są zgodnie z procedurą odrębną od decyzji formą aktów administracyjnych. 2. W postępowaniu egzekucyjnym postanowienia służą wykonywaniu obowiązków

Art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64 ze zm./ określa, że w razie sporu wysokość odszkodowania z tytułu działań wykonywanych zgodnie z art. 35 tej ustawy ustala organ administracji państwowej stopnia podstawowego na wniosek zainteresowanej strony. Przepis ten zatem uzależnia przyznanie odszkodowania od powstania szkody

Postanowienie Komitetu Gospodarczego Rady Ministrów, podjęte na 6/82 posiedzeniu w dniu 28 stycznia 1982 r., dotyczące m.in. zakazu wydawania pozwoleń na budowę garaży, nie stanowi normy powszechnie obowiązującej, wobec czego decyzja administracyjna wydana w wykonaniu tego postanowienia, jest wydana bez podstawy prawnej /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/.

Organ II instancji, który rozpatrując w trybie odwoławczym sprawę nakazu rozbiórki obiektu budowlanego - orzekł o odroczeniu terminu rozbiórki z powołaniem się na art. 39 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ dopuszcza się naruszenia przepisów o właściwości. Odroczenie takie bowiem jest nową sprawą w stosunku do decyzji o nakazie rozbiórki i powinno być

Obowiązujące przepisy nie przewidują wyjątków od zasady sformułowanej w par. 12 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 września 1980 r. w sprawie opłat za gospodarcze korzystanie ze środowiska i za wprowadzanie w nim zmian /Dz.U. nr 24 poz. 93/ i nakazuje ona pobranie opłaty przez terenowy organ administracji państwowej w wysokości 5000 zł od osoby fizycznej za każde usunięte drzewo bez zezwolenia

Sformułowanie "podlega uwzględnieniu" jest równoznaczne z obowiązkiem uwzględnienia wniosku, jeśli zachodzą okoliczności wymienione w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o zmianie imion i nazwisk /Dz.U. 1963 nr 59 poz. 328/.

1. Art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111/ stanowi, że w przypadkach, gdy podatnik nie zgłosił obowiązku podatkowego, nie można wydać decyzji w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego, jeżeli od końca roku podatkowego, w którym powstał obowiązek podatkowy, upłynęło 5 lat. 2. W świetle omawianego przepisu mógł organ I instancji

Fakt niezamieszkania przez osobę ubiegającą się o zameldowanie na pobyt stały pod wskazanym przez nią adresem powoduje, że organ meldunkowy działający stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. nr 14 poz. 85/ ma podstawy do odmowy zameldowania tej osoby na stałe pod tym adresem.

Brak ustaleń organów administracji w przedmiocie faktycznego dokonania przez właściciela zmiany stanu wody na gruncie, istniejącego co najmniej od 5 lat, wpływającego szkodliwie na nieruchomości sąsiednie albo na gospodarkę wodną, nie może rodzić skutków prawnych określonych w art. 50 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm/.

1. Zgodnie z art. 10 par. 1 Kpa, który gwarantuje stronie udział w każdym stadium postępowania, organ administracji I instancji nie może wydać ponownej decyzji w sprawie uchylonej przez organ odwoławczy przed doręczeniem stronie decyzji organu odwoławczego i upływem czasu niezbędnego do wypowiedzenia się jej przed wydaniem ponownej decyzji. 2. Zezwolenie na przeznaczenie określonych gruntów rolnych

Roszczenie wywłaszczanego wieczystego użytkownika o zwrot nadpłaconej /niezamortyzowanej/ opłaty z tytułu użytkowania wieczystego ma charakter roszczenia cywilnoprawnego, co wyłącza możliwość dochodzenia go w postępowaniu administracyjnym.

1. Z braku możliwości dokonania wyczerpującej specyfikacji wypadków, które niewątpliwie spełniają wymogi "ważnych względów" ustawodawca pozostawił je do identyfikacji i oceny w postępowaniu administracyjnym, co nie jest równoznaczne z powierzeniem administracji państwowej prawa kwalifikowania stanu faktycznego w ramach swobodnego uznania administracyjnego. 2. Elementem weryfikującym w pewnym zakresie

Stosownie do treści przepisu par. 19 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 31 maja 1962 r. w sprawie przekazywania terenów w miastach i osiedlach budynki i urządzenia, na które jednostka państwowa poczyniła nakłady ze środków własnych funduszów, mogą być przekazane nieodpłatnie, jeżeli przemawiają za tym szczególne okoliczności i obowiązek bezpłatnego przekazania został ustalony w decyzji o przekazaniu

Kopalnia w ramach art. 55 dekretu z dnia 6 maja 1953 r. - Prawo górnicze /Dz.U. 1978 nr 4 poz. 12/ nie ma obowiązku przywrócenia budynku do stanu sprzed rozpoczęcia eksploatacji górniczej. Zasada odpowiedzialności za szkodę przewidziana w art. 363 Kc nie ma zastosowania przy naprawianiu szkód górniczych, które ma na celu jedynie przywrócenie budynku do stanu poprzedniej użyteczności.

Decyzja odmawiająca zezwolenie na zameldowanie na pobyt stały w Warszawie jest zgodna z prawem jeżeli organy administracji w postępowaniu ustaliły, iż celem osoby ubiegającej się o to zezwolenie jest podjęcie pracy zawodowej w Warszawie a nie opieka nad krewnym.

Skoro organ administracji w oparciu o informację Komisariatu MO stwierdził, że osoba ubiegająca się o zameldowanie na pobyt stały w mieszkaniu swojej żony, faktycznie tam zamieszkuje, to stosownie do treści art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. nr 14 poz. 85/ obowiązany był wydać decyzję o przyjęciu zgłoszenia zameldowania w tym lokalu.

Art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. nr 14 poz. 85/ nie określa, jaki czas musi osoba zamieszkiwać pod danym adresem, by uznać jej pobyt za stały, lecz jedynie określa termin zarejestrowania tego pobytu we właściwym organie. Nieprzebywanie bezpośrednio po zameldowaniu na pobyt stały pod wskazanym adresem nie dowodzi jeszcze braku zamiaru