1. Nowe brzmienie art. 477[8] par. 2 pkt 1 Kpc, nadane ustawą z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych /Dz.U. nr 228 poz. 2255 ze zm./, nie daje podstaw do uznania, aby rozstrzygnięte decyzją administracyjną sprawy zostały przekazane do właściwości sądu powszechnego jako sprawy cywilne /sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych/ w rozumieniu art. 1 Kpc. 2. Sprawami z zakresu ubezpieczeń

Promowanie lub niepromowanie uczniów w drodze uchwały rady pedagogicznej nie ma charakteru indywidualnej sprawy z zakresu administracji publicznej o jakiej mowa w art. 1 pkt 1 i 2 Kpa. Kurator może w ramach nadzoru stosować tylko te środki i tylko w tym trybie który jest określony w przepisach ustawy /art. 33 ust. 1 pkt 1 i 2, ust. 2 pkt 3, art. 34b ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty

1. Ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ jednoznacznie w art. 5 ust. 1 pkt 1 stanowiła, że podatnikiem podatku od towarów i usług są jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, do których zalicza się spółki cywilne. Na gruncie tego podatku spółce cywilnej jako organizacji wspólników, a nie samym wspólnikom, przyznano podmiotowość

Wejście w życie od 1 stycznia 2001 r. ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej /Dz.U. nr 101 poz. 1178/ nie spowodowało zmiany w prawie podatkowym. Na gruncie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/ nadal podatnikiem pozostała spółka jawna, a nie jej wspólnicy, a zatem do tego podatnika kierowane są decyzje

Wejście w życie od 1 stycznia 2001 r. ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej /Dz.U. nr 101 poz. 1178/ nie spowodowało zmiany w prawie podatkowym. Na gruncie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/ nadal podatnikiem pozostała spółka jawna, a nie jej wspólnicy, a zatem do tego podatnika kierowane są decyzje

Podstawą prawną zaskarżonej decyzji był art. 208 § 1 Ordynacji podatkowej. Przepis ten nie został wskazany jako podstawa skargi kasacyjnej. Oznacza to brak zarzutu naruszenia tego przepisu a więc i brak podważenia bezprzedmiotowości postępowania. A dopiero podważenie podstawy prawnej, na której oparto rozstrzygnięcie o umorzeniu postępowania, otwarłoby drogę do rozważań na temat merytorycznego rozstrzygnięcia

Jak słusznie wskazano w uchwale (7) Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 marca 2005 r. (sygn. akt FPS 1/04, ONSAiWSA 2005/3/51), w stanie prawnym obowiązującym w 1999 r. dopuszczalne było ustalenie spółce cywilnej dodatkowego zobowiązania podatkowego na podstawie art. 27 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11

Kontrola działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem nakłada zatem na sąd obowiązek rozważenia wszystkich zarzutów i wniosków skargi, w tym - zmierzających do wykazania, że zaskarżony akt dotknięty jest nieważnością i dopiero następnie rozstrzygnięcia, jakie skutki ma stwierdzenie przez Trybunał Konstytucyjny już po wniesieniu skargi opartej na zarzucie nieważności, że przepis

Stosownie do art. 94 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. 2002 nr 153 poz. 1271/, w okresie trzech miesięcy od daty wejścia w życie ustawy ustrojowej, Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego, po zasięgnięciu opinii Kolegium tego Sądu, mógł przenieść sędziego

Sąd administracyjny kontrolując legalność zaskarżonej decyzji nie może stosować innych przepisów prawa materialnego niż obowiązujące w dacie powstania obowiązku podatkowego. Wyjątkowo tylko przepisy ustaw podatkowych mogą postanowić o wstecznym działaniu przepisów prawa podatkowego.

O ważności umowy z punktu widzenia przepisów prawa podatkowego, decyduje jej ważność na gruncie prawa cywilnego. Innymi słowy, istnienie podstawy prawnej świadczonej renty należy oceniać retrospektywnie - z uwzględnieniem jej następczej konwalidacji.

Wniosek o świadczenie emerytalno-rentowe podlega rozpoznaniu według stanu prawnego obowiązującego w dacie jego złożenia, chyba że co innego wynika z przepisów szczególnych.