1. Stwierdzić należy, że Sąd naruszył prawo materialne, tj. art. 27 ust. 6 ustawy o podatku VAT twierdząc, że nałożenie na skarżącą spółkę cywilną osób fizycznych, jako jednostkę organizacyjną, dodatkowego zobowiązania podatkowego, przewidzianego w art. 27 ust. 6 tej ustawy, oznacza dopuszczenie stosowania wobec wspólników Spółki za ten sam czyn sankcji administracyjnej i odpowiedzialności za wykroczenie

Realizacja prawa do obrony nie może polegać na wyznaczaniu kolejnych obrońców, którzy spełnią wolę skazanego i wykonają czynności objęte przymusem adwokackim.

Samo wskazanie na możliwości występowania różnicy między stratą z działalności gospodarczej, wyliczoną stosownie do art. 9 ust. 2 zd. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ przez porównanie przychodów i kosztów ich uzyskania, a wynikiem działalności wyliczonym przez porównanie przychodów z faktycznymi wydatkami poniesionymi w danym

Samo powołanie się organu na wystarczającą ilość kancelarii notarialnych i zakres zapotrzebowania na usługi notarialne, nie mogą być wystarczającą przyczyną odmowy powołania na notariusza i wyznaczenia siedziby kancelarii notarialnej, jeżeli w okresie starań skarżącej w tym przedmiocie uwzględniono wnioski innych notariuszy na wykonywanie zawodu w tej samej miejscowości.

Z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców /Dz.U. nr 155 poz. 1287 ze zm./ wynika, że o istnieniu negatywnej przesłanki uwzględnienia wniosku o restrukturyzację przesądza treść decyzji wydanej w toku postępowania wymiarowego.

Sam fakt, że sędzia sądu administracyjnego, którego wyłączenia domaga się skarżący był sprawozdawcą w innej sprawie z jego udziałem nie stanowi wystarczającej przesłanki uzasadniającej w myśl art. 19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ wyłączenie sędziego.

Przepisy art. 39 i art. 40 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego określają co jest lub może być przedmiotem działalności charytatywno-opiekuńczej Kościoła oraz wskazują źródła jej finansowania, jednakże nie wynika z nich, że działalność gospodarcza przez sam fakt, iż jest prowadzona przez kościelną osobę prawną staje się działalnością /wyłącznie/ charytatywno-opiekuńczą