1. Ulgi podatkowe jako odliczenia od podstawy opodatkowania są prawem podmiotowym podatnika i mogą być chronione także jako prawa nabyte /ekspektatywy, interesy w toku/. 2. Jeżeli z dniem 1 stycznia 2001 r. ustawodawca mocą art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 104 poz. 1104/ skreślił

Ocena, czy powołane przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego mogą stanowić podstawę naruszenia przez sąd administracyjny przepisów postępowania, należy do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Należy jednak zauważyć, że samo powołanie tych przepisów wprawdzie nie przesądza, czy skarga kasacyjna jest zasadna, jednakże spełniony został formalny wymóg z art. 176 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.

Celem postępowania dowodowego przed wojewódzkim sądem administracyjnym /art. 106 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ nie jest ustalenie stanu faktycznego sprawy, lecz ocena, czy właściwe w sprawie organy ustaliły stan faktyczny sprawy zgodnie z regułami obowiązującymi w procedurze administracyjnej.

Wypłaty na rzecz pracowników posiadających dzieci w wieku szkolnym /spełniające kryteria określone w Układzie Zbiorowym/ tytułem ekwiwalentu pieniężnego przeznaczonego na pokrycie wydatków szkolnych dzieci nie mają związku z przychodem podatnika, uzyskiwanym z prowadzonej działalności gospodarczej, nie spełniają zatem podstawowego kryterium umożliwiającego ich zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu

Przepis art. 68 par. 4 Ordynacji podatkowej w brzmieniu ustalonym ustawą z dnia 12 września 2002 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 169 poz. 1387/ ma charakter materialnoprawny i procesowy.

Błędne wezwanie radcy prawnego do uiszczenia stałej opłaty sądowej należnej od zażalenia wbrew unormowaniu przyjętemu w art. 221 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ nie znosi przyjętego w tym przepisie skutku prawnego w postaci odrzucenia środka zaskarżenia.

Art. 6268 § 2 k.p.c. określa kognicję nie tylko sądu wieczystoksięgowego, lecz także sądu drugiej instancji przy rozpoznawaniu apelacji od wpisu.

Wykroczenie przewidziane w art. 98 k.w. może występować w dwóch postaciach. Pierwsza polega na prowadzeniu pojazdu poza drogą publiczną bez zachowania należytej ostrożności i spowodowaniu zagrożenia dla innych osób. Jest to zatem wykroczenie materialne, gdyż skutkiem musi być zagrożenie bezpieczeństwa innych osób (poza prowadzącym). Osoby te mogą znajdować się np. w pojeździe lub poza nim. Druga zaś

1. Podpisanie umowy, której treść odbiega od rzeczywistej treści stosunku prawnego łączącego strony nie stanowi przestępstwa z art. 271 § 1 k.k. Strona stosunku cywilnoprawnego nie może być bowiem sprawcą przestępstwa z art. 271 § 1 k.k. w zakresie sporządzonych przez nią dokumentów odnoszących się do zawarcia, zmiany lub ustania tego stosunku. Nie ma charakteru 'uprawnienia' w rozumieniu art. 271

Podejrzany nie bierze udziału w posiedzeniu tylko wówczas, jeżeli z opinii biegłych wynika, że byłoby to niewskazane, wszakże i wówczas sąd może uznać jego udział w tej czynności za konieczny.

W świetle art. 611b § 1 pkt 5 k.p.k. przeszkodą w przejęciu zagranicznego orzeczenia do wykonania jest brak podwójnej przestępności czynu. Brak jest możliwości przejęcia do wykonania kary orzeczonej za czyn, który według prawa polskiego wyczerpuje znamiona wykroczenia.

Dwukrotne awizowanie przesyłki poleconej zawierającej oświadczenie pracodawcy o rozwiązaniu stosunku pracy stwarza domniemanie faktyczne możliwości zapoznania się przez pracownika z jego treścią, co oznacza przerzucenie na niego ciężaru dowodu braku możliwości zapoznania się z treścią oświadczenia pracodawcy.

Samowolne wydanie przez pracownika „metryczki komputerowej” dokumentu zawierającego uchwałę rady pracowniczej stanowi naruszenie obowiązków pracowniczych, które usprawiedliwia utratę zaufania do pracownika i uzasadnia wypowiedzenie umowy o pracę (art. 45 § 1 k.p.).