Brak konieczności zwrócenia się do Trybunału Konstytucyjnego o stwierdzenie niezgodności regulacji art. 73 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ z Konstytucją, skoro przepis art. 65 par. 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi odsyła do trybu doręczenia pism sądowych w postępowaniu cywilnym, a omawiany przepis

Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego dopuszczają możliwość złożenia na piśmie zeznań przez osoby fizyczne /argument z art. 50 par. 1 i art. 54 par. 1 Kpa/, jednakże nie są to zeznania świadków w rozumieniu art. 83 par. 3 Kpa, a jedynie pisemne oświadczenia osób fizycznych, o posiadaniu określonych informacji. W takiej sytuacji, gdy jednocześnie organ odmawia wiarygodności pisemnym oświadczeniom

Brak jest możliwości uwzględnienia wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w przypadku, gdy skarżący nie złożył w terminie wniosku o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia /art. 243 par. 1 zd. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./.

W świetle art. 21 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w 2003 r. "umotywowany wniosek" miał być złożony obok deklaracji, a nie stanowić jej część.

Sąd Najwyższy nie orzeka jednak reformatoryjnie, lecz kasatoryjnie. W postępowaniu kasacyjnym nie jest bowiem dopuszczalne dokonanie zmiany zaskarżonego wyroku, także polegającej na uchyleniu w części wyroku sądu pierwszej instancji. Stoi temu na przeszkodzie treść art. 537 § 1 k.p.k. wymieniającego możliwe rozstrzygnięcia zapadające po rozpoznaniu kasacji. Przepis ten nie stoi jednak na przeszkodzie

1. W toku oceny społecznej szkodliwości czynu nie jest możliwe wzięcie pod uwagę okoliczności zaistniałych po dacie czynu. 2. W sytuacji kiedy sąd odwoławczy orzeka w sprawie merytorycznie odmiennie niż sąd I instancji, rozstrzygnięcie sądu II instancji winno spełniać wymogi określone w art. 457 § 3 k.p.k. w zw. z art. 424 § 1 k.p.k.

Nałożenie na uczestnika ruchu drogowego obowiązku przewidzenia bez wyjątku wszystkich, nawet najbardziej irracjonalnych zachowań innych uczestników tego ruchu, prowadziłoby w prostej linii do jego sparaliżowania. Nie można przy tym, dla uzasadnienia stanowiska przeciwnego, odwołać się do zasady ograniczonego zaufania przewidzianej w art. 4 ustawy prawo o ruchu drogowym, który obliguje do uwzględnienia

Z przepisu art. 18a ust.5 zd.1 ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944 - 1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz. U. z 1999 r., Nr 42, poz. 428 ze zm.) wynika, że rezygnacja z pełnienia funkcji publicznej lub kandydowania na taką funkcję albo odwołanie z takiej funkcji osoby, która złożyła oświadczenie,

Ujawnienie przez osobę, o której mowa w art. 4 ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944 - 1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz. U. z 1999 r. Nr 42, poz. 428 ze zm.), świadomego podjęcia i przebiegu kontaktów z ogniwami operacyjnymi lub śledczymi organów bezpieczeństwa państwa, dokonane wobec osoby lub