W sprawie dotyczącej odpowiedzialności wspólnika spółki cywilnej za zaległości podatkowe spółki powstałe w sposób przewidziany w art. 21 par. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, z mocy art. 115 par. 4 tej ustawy nie ma potrzeby wydawania decyzji na spółkę cywilną. Skoro na spółce cywilnej ciążyło zobowiązanie w podatku od towarów i usług,

1. Błędne zastosowanie /bądź nie zastosowanie/ przepisów materialnoprawnych każdorazowo pozostaje w ścisłym związku z ustaleniami stanu faktycznego sprawy. Tym samym, więc zasadniczo oznaczać to będzie brak możliwości skutecznego powoływania się na zarzut niewłaściwego zastosowania prawa materialnego, o ile równocześnie nie zostaną także zakwestionowane ustalenia faktyczne, na których oparto skarżone

Jeżeli organ zaniechał dokonania obligatoryjnej czynności w postępowaniu, to nie podjął wszelkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, jak nakazuje art. 122 ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ oraz nie zebrał i w sposób wyczerpujący nie rozpatrzył całego materiału dowodowego, który to obowiązek nakłada art. 187

Przeprowadzenie przez sąd administracyjny, z urzędu lub na wniosek strony, dowodu uzupełniającego z dokumentu, na podstawie art. 106 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, pozostaje w związku z art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "b" tej ustawy. Ocena przeprowadzonego dowodu uzupełniającego z dokumentu, który nie był znany

Wstrzymanie wykonania decyzji o umorzeniu postępowania administracyjnego w żadnym razie nie mogłoby oznaczać wstrzymania robót budowlanych, a co najwyżej mogłoby powodować wstrzymanie skutków procesowych takiej decyzji, które polegałyby na tym, iż decyzja ta utraciłaby cechę ostateczności. Ten zaś skutek wstrzymania decyzji o umorzeniu postępowania nie pociąga za sobą ani niebezpieczeństwa wyrządzenia

1. Podstawą zarzutów kasacyjnych może być naruszenie wyłącznie takich przepisów, które stosował albo miał zastosować Sąd. 2. Nie można równocześnie zarzucać naruszenia prawa materialnego przez błędna wykładnię i niewłaściwe zastosowanie. 3. Skoro w sprawie nie zakwestionowano ustaleń stanu faktycznego sprawy, jak też i brak było obiektywnych podstaw do twierdzenia, iż rzeczone przepisy materialnoprawne

Pojęcie "uregulowania należności" jest pojęciem szerszym od pojęcia "zapłaty należności", którego racjonalny ustawodawca używa również w tej samej jednostce redakcyjnej. Skoro zatem ustawodawca użył pojęcia "uregulowane" a nie "zapłacone", to uznać należy, że dopuścił różne sposoby uregulowania należności wobec sprzedawcy towaru i w konsekwencji stwierdzić trzeba, że nie zachodziła potrzeba dokonywania

Przewidziane w art. 532 k.c. prawo wierzyciela do dochodzenia zaspokojenia z nieruchomości, może być ujawnione w księdze wieczystej (art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece - Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 ze zm.).

Zaniechanie wykonania czynności związanej z zaskarżeniem orzeczenia lub uchybienie terminowi do wykonania tej czynności przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego nie uzasadnia restytucji tego terminu, chociażby ten, którego pełnomocnik reprezentuje, nie ponosił żadnej przy tym winy.

W pojęciu orzekania 'co do kasacji' art. 40 § 3 k.p.k. zawierają się nie tylko decyzje rozstrzygające wprost w kwestii dopuszczalności skargi, ale również i te rozstrzygnięcia, które pozostają w ścisłym związku z wydaniem zarządzenia w przedmiocie jej dopuszczalności. Do decyzji takich należą choćby rozstrzygnięcia wskazane w art. 528 § 1 pkt 1 i 2 k.p.k., a zaliczyć też do nich należy zarządzenia

1. Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia (art. 4241 k.p.c.) przysługuje od orzeczeń, które stały się prawomocne od 1 września 2004 r. 2. Spadkobierca strony, która zmarła po uprawomocnieniu się wyroku wydanego w jej sprawie, jest legitymowany do wniesienia skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. i nadał uchwale moc zasady prawnej.

Pozostawienie na tablicach reklamowych plakatów wyborczych nie narusza zakazu prowadzenia kampanii wyborczej określonego w art. 76b ust. 2 ustawy z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (jednolity tekst: Dz.U. z 2000 r. Nr 47, poz. 544 ze zm.).

Forma pisemna zastrzeżona w art. 17 ust. 1 lit. a Konwencji o jurysdykcji i wykonywaniu orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych, sporządzonej w Lugano dnia 16 września 1988 r. (Dz.U. z 2000 r. Nr 10, poz. 132) jest - w razie zamieszczenia klauzuli dotyczącej jurysdykcji krajowej w ogólnych warunkach wydrukowanych na odwrotnej stronie dokumentu umowy - zachowana tylko wtedy, gdy podpisany