Naruszeniem art. 110 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 12 kwietnia 2001 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 46, poz. 499 ze zm.) jest przyjęcie przez komitet wyborczy jakiejkolwiek kwoty pieniężnej po dniu wyborów, niezależnie od tego, w jakich okolicznościach to nastąpiło.

Pozyskiwanie środków finansowych przez komitet wyborczy po dniu wyborów jest zabronione bez względu na cel, na jaki komitet je wydatkuje (art. 110 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 12 kwietnia 2001 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, Dz.U. Nr 46, poz. 499 ze zm.).

Nie ma możliwości usunięcia wady sprawozdania komitetu wyborczego wynikającego z pozyskania środków finansowych po dniu wyborów (art. 110 ust. 4 ustawy z dnia 12 kwietnia 2001 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, Dz.U. Nr 46, poz. 499 ze zm.).

1. Ograniczenie kontroli sądowej do badania zgodności decyzji z prawem /a nie z punktu widzenia słuszności i celowości/ nie oznacza jednak, wbrew twierdzeniom zawartym w zaskarżonym wyroku, że Sąd bada jedynie, czy wydanie decyzji uznaniowej w zakresie umorzenia zaległości podatkowej poprzedzone zostało prawidłowo przeprowadzonym postępowaniem dowodowym oraz wyjaśnieniem stanu faktycznego. Sąd Administracyjny

W przypadku spółki cywilnej nie można mówić o zbiegu odpowiedzialności z tytułu dodatkowego zobowiązania podatkowego oraz odpowiedzialności karnej skarbowej za wykroczenia skarbowe, gdyż spółka cywilna jako podatnik podatku od towarów i usług nie może ponieść bezpośrednio odpowiedzialności karnej skarbowej.

Charakteru reklamowego katalogów i kalendarzy nie zmienia fakt, że były one przekazywane dotychczasowym kontrahentom, jeżeli uwzględni się cel przedsięwzięcia jakim było niewątpliwie zachęcenie tych podmiotów do zakupu oferowanych towarów.

Przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ nie przewidują podstawy skargi kasacyjnej w postaci "naruszenia prawa materialnego przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie". Zgodnie z art. 174 pkt 1 powołanej ustawy naruszenie prawa materialnego nastąpić może przez błędną jego wykładnię albo ma ono postać niewłaściwego

1. Brak skutku dewolutywnego w przypadku wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy powoduje zdaniem autora skargi kasacyjnej, że nie może mieć w sprawie zastosowania art. 130 par. 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ wyłączający pracownika od wydania po raz drugi decyzji, gdyż odnosi się on do przypadku, gdy w sprawie rozstrzygają organy dwóch instancji