Art. 146 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543 ze zm./ należy interpretować, iż chodzi o stan i cenę nieruchomości ustalonej w postępowaniu w sprawie ustalenia wysokości opłaty adiacenckiej.

Skarga kasacyjna winna kierować zarzuty - pod adresem zaskarżonego wyroku, a nie decyzji administracyjnej. Nie można w skardze kasacyjnej występować z zarzutami skierowanymi pod adresem organów administracyjnych.

O naruszeniu art. 233 par. 1 Kpc można by mówić wówczas, gdy Sąd zastosował postępowanie dowodowe, o którym mowa w art. 106 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ i przeprowadził je niezgodnie z tym przepisem.

(...) gdy pokrzywdzony w niniejszej sprawie jest sędzią sądu okręgowego bezpośrednio nadrzędnego nad sądem, który jest miejscowo właściwy do jej rozpoznania, orzekającego w wydziale ulokowanym w tej samej siedzibie, w której mieści się sąd rejonowy, należało uznać, iż spełniona jest podstawowa przesłanka zastosowania instytucji przewidzianej w art. 37 k.p.k., jaką jest kształtowanie społecznego przekonania

(...) zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego wbrew uregulowaniom prawa budowlanego, na mocy ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 80, poz. 718), uległa depenalizacji . Na mocy art. 1 pkt 70 lit. „b” przepis art. 93 pkt 4 otrzymał nowe brzmienie...”, w świetle którego jedynie przystąpienie do budowy lub prowadzenia robót

Ustalony sposób głosowania na zgromadzeniu wspólników nie może ograniczać wykonywania uprawnień wspólnika wynikających z udziału.

Skoro Minister Finansów upoważnienie zawarte w art. 35 ust. 4 ustawy z 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ zrealizował po wejściu już w życie Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997 r., co stwierdził sąd pierwszej instancji, to sąd ten był upoważniony z mocy przepisu art. 178 ust. 1 Konstytucji RP do odmowy zastosowania przepisu par. 18 ust. 1 pkt

Organy podatkowe winny zbadać, czy skarżący spełnia przesłanki podatnika podatku od towarów i usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Wobec tego, iż z ustaleń faktycznych wynikało, że skarżący nie prowadził sprzedaży zwolnionej od podatku, a nabywane towary i usługi służyły w części sprzedaży opodatkowanej, to miał prawo na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy

1. Obowiązek orzekania przez Sąd na podstawie akt sprawy, po zamknięciu rozprawy mógłby zostać naruszony np. gdyby Sąd oceniając legalność brał także pod uwagę inne okoliczności niż wyprowadzone z akt sprawy, w szczególności, te które wystąpiły po ostatecznym zakończeniu postępowania podatkowego albo gdyby wyrokował przed zamknięciem rozprawy, co uniemożliwiłoby stronom przedstawienie swojego stanowiska

Przepis art. 285 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ stanowi, że niedopuszczalne jest dalsze wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym orzeczeniem wydanym na skutek skargi o wznowienie postępowania. Zakaz dalszego wznowienia dotyczy nie tylko prawomocnych orzeczeń co do meritum sprawy, ale również orzeczeń, które kończą

Przez "otrzymanie towaru", o którym mowa w art. 19 ust. 3a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ należy rozumieć pewien stan faktyczny, polegający na tym, że podatnik faktycznie dysponuje towarem choć nie musi go wykorzystywać do celów gospodarczych. Nie chodzi tu więc wyłącznie o przeniesienie posiadania w znaczeniu cywilistycznym

1. Brak szczegółowego odniesienia się przez Wojewódzki Sąd Administracyjny do wszystkich zarzutów zawartych w skardze, czy skoncentrowanie się tylko na kwestiach, które mają znaczenie dla rozstrzygnięcia, a pominięcie wątków, które mają charakter uboczny i na rozstrzygnięcie nie rzutują, nie stanowi uchybień, które miałyby istotny wpływ na wynik sprawy. Sąd nie musi, aczkolwiek jest to pożądane z uwagi

Wobec tego, że przepis art. 19 ust. 3b ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/ wiązał się ściśle z realizacją prawa podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego, to powinien mieć zastosowanie w brzmieniu obowiązującym w dacie powstania zobowiązania podatkowego, a nie w dacie dokonania korekty. W sytuacji gdy w miesiącu powstania

Stosownie do art. 14 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki /Dz.U. nr 179 poz. 1843/ kolejna skarga na przewlekłość postępowania w tej samej sprawie może być wniesiona po upływie 12 miesięcy od daty wydania przez sąd orzeczenia uwzględniającego skargę mimo, że w poprzedniej skardze skarżący nie zawarł

Wniosek o przyznanie prawa pomocy podlega odrzuceniu, na podstawie art. 58 par. 1 pkt 6 w związku z art. 64 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/, w sytuacji, gdy orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego wydane zostało przed dniem 1 stycznia 2004 r. a jednocześnie nie zachodzą przesłanki z art. 101 ustawy z dnia 30

1. Porównanie treści poszczególnych liter w pkt 2 ust. 1 art. 51 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług i podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ pozwala na przyjęcie stanowiska, że do definiowania określonych czynności jako robót budowlano-montażowych oraz remontów związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą nie jest wymagane odwoływanie się

Dla uwględnienia skargi o stwierdzenie przewlekłości postępowania przed wojewódzkim sądem administracyjnym potrzebne jest ustalenie wystąpienia zwłoki i tego, że była nieuzasadniona.

Wojewódzki Sąd Administracyjny nie może naruszyć prawa materialnego stanowiącego o prawach i obowiązkach strony, bowiem nie posiada uprawnień do bezpośredniego orzekania w tym zakresie.