Naruszenie prawa strony do czynnego udziału w toku całego postępowania stanowi podstawę do wznowienia postępowania /art. 145 par. 1 pkt 4 Kpa/. Tylko wyjątkowo organ administracji publicznej może odstąpić od zapewnienia realizacji tego prawa, na przykład, gdy zwłoka w rozpatrywaniu sprawy grozi niebezpieczeństwami, o których mowa w art. 10 par. 2 Kpa. Żadna z takich okoliczności w przedmiotowej sprawie

W sprawie z odwołania sędziego od orzeczenia lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych stwierdzającego zdolność do pełnienia obowiązków sędziego droga sądowa jest niedopuszczalna.

1. Zarzut naruszenia art. 141 par. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ nie otwiera drogi do kwestionowania takiego stanu rzeczy, w którym pominięto określone okoliczności w procesie dochodzenia do rozstrzygnięcia. Uchybienie takie trzeba bowiem wiązać z wcześniejszym etapem postępowania sądowego i odnoszącymi się do

Przepisy art. 21 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1994 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie ma zastosowania w sytuacji, gdy nie jest możliwe dokonanie przez organ podatkowy zwrotu różnicy podatku, mimo że - w ocenie organu podatkowego - zasadność tego zwrotu nie wymaga dodatkowego sprawdzenia.

Wyeliminowanie z obrotu prawnego decyzji o pozwoleniu na budowę dotyczącego pierwszego etapu inwestycji, zrealizowanie drugiego mogłoby oznaczać niemożność funkcjonowania wybudowanych obiektów zgodnie z ich przeznaczeniem, a stan taki mógłby być trudny do odwrócenia /art. 61 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm

1. Zgodnie z art. 178 ust. 1 Konstytucji RP, sędziowie w sprawowaniu swojego urzędu są niezawiśli i podlegają tylko Konstytucji oraz ustawom, Sąd jest uprawniony do odmowy zastosowania w konkretnej sprawie przepisu aktu wykonawczego niezgodnego z ustawą i Konstytucją. 2. Organ podatkowy wydając na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku

Przy rozpoznaniu skargi na przewlekłość postępowania niedopuszczalna jest merytoryczna ocena rozstrzygnięć sądu.

1.W skardze kasacyjnej w odniesieniu do wymienionych przepisów art. 116 Ordynacji podatkowej oraz art. 5 § 1 i 2 Prawa upadłościowego wskazano, oprócz niewłaściwego zastosowania, także drugą z postaci naruszenia prawa materialnego, wymienioną w art. 174 pkt 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, a mianowicie błędną wykładnię, czyli mylne rozumienie tych przepisów. Jednakże w skardze

Sąd administracyjny, sprawując kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem /art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych - Dz.U. nr 153 poz. 1269/, nie dokonuje własnych ustaleń faktycznych, gdyż nie przeprowadza postępowania dowodowego /poza szczególnym przypadkiem przewidzianym w art. 106 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r

Stwierdzenie, że podmiot wystawiający fakturę nie realizuje ciążących na nim obowiązków ewidencyjno-rozliczeniowych skutkuje pozbawieniem podatnika, który otrzymał taką fakturę, prawa do odliczenia wynikającego z niej podatku. Nie bez znaczenia dla podjętej oceny jest to, że podatnicy zobowiązani są przechowywać oryginały i kopie faktur w okresie 5 lat od końca roku, w którym wystawiono fakturę /par

Sędzia, który brał udział w wydaniu postanowienia w przedmiocie odrzucenia pozwu, po jego uchyleniu nie jest wyłączony od merytorycznego rozpoznania sprawy (art. 48 § 1 pkt 5 k.p.c).

Złożenie przez strony zgodnych oświadczeń woli o nawiązaniu stosunku pracy pracownika samorządowego na podstawie mianowania powoduje nawiązanie takiego stosunku pracy nawet, jeżeli statut gminy nie przewidywał tej podstawy zatrudnienia na określonym stanowisku pracy.

Nieuzupełnienie przez stronę w wyznaczonym terminie braku apelacji polegającego na nieoznaczeniu wartości przedmiotu zaskarżenia w sprawie o prawo majątkowe (art. 368 § 2 k.p.c.) może stanowić podstawę jej odrzucenia (art. 370 k.p.c.), także w sprawie z zakresu ubezpieczeń społecznych.

Sąd odrzuca skargę o wznowienie postępowania (art. 410 § 1 k.p.c.) jeżeli wskazana podstawa nie występuje.