Oddalenie skargi kasacyjnej M.T. oraz utrzymanie w mocy orzeczenia o jej odwołaniu ze stanowiska dyrektora było uzasadnione szczególnym zagrożeniem zdrowia i życia w kontekście pandemii, co podpada pod szczególnie uzasadnione przypadki odwołania w rozumieniu art. 66 ust. 1 pkt 2 prawa oświatowego.

Prokurator Generalny jest właściwym organem do wydania decyzji o dodatku wyrównawczym dla byłych prokuratorów wojskowych przeniesionych do powszechnych jednostek prokuratury, a decyzje wydane przez Prokuratora Okręgowego były nieważne z powodu naruszenia właściwości.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok WSA w zakresie, w którym uchybień proceduralnych związano z uchwałą naruszającą przepisy o przyznawaniu zasiłków szkolnych, nakazując ponowne rozpatrzenie z zachowaniem wykładni prawa ustanowionej przez NSA.

Oddalenie skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie przez Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza konieczność badania instrumentalności postępowania karnego skarbowego, w przypadku podejrzenia jego wszczęcia w celu przedłużenia terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Zobowiązanie podatkowe przedawnia się z końcem roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności. Zawieszenie terminu na podstawie art. 15zzr ustawy COVID nie dotyczy zobowiązań podatkowych, a postępowanie po upływie terminu przedawnienia podlega umorzeniu.

Grunty po zlikwidowanej linii kolejowej, jako składnik majątkowy przedsiębiorstwa i ujęte w ewidencji środków trwałych, mogą być uznane za związane z działalnością gospodarczą, co uzasadnia stosowanie wyższej stawki podatku od nieruchomości. Likwidacja fizyczna linii kolejowej nie oznacza utraty związku z działalnością gospodarczą.

Zwolnienie z podatku od nieruchomości dla infrastruktury kolejowej, udostępnianej przewoźnikom kolejowym, nie stanowi selektywnej pomocy publicznej i nie narusza art. 107 ust. 1 TFUE, zatem nie wymaga notyfikacji Komisji Europejskiej.

Prokurator nie ma legitymacji do zaskarżenia rozstrzygnięcia nadzorczego wojewody do sądu administracyjnego, co czyni skargę niedopuszczalną i uzasadnia jej odrzucenie. Mandat członka zarządu powiatu nie został skutecznie zrezygnowany ani cofnięty. Uchwała podjęta przez Zarząd w dniu 13 kwietnia 2021 r. jest sprzeczna z prawem.

Kompetencja Prokuratora Generalnego do wydania decyzji w sprawie dodatku wyrównawczego dla prokuratorów do spraw wojskowych w powszechnych jednostkach organizacyjnych prokuratury nie ma charakteru przejściowego i jest jedyną właściwą. Decyzje wydane przez inne organy bez kompetencji podlegają stwierdzeniu nieważności.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej i art. 115a ustawy o Policji muszą być interpretowane z uwzględnieniem zasad ustalania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, co wyklucza wtórną niekonstytucyjność, a decyzja organu o odmowie wyrównania ekwiwalentu jest bezzasadna. Skarga kasacyjna zostaje oddalona.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że rozpoznanie wniosku o udostępnienie informacji publicznej przez Głównego Geodetę Kraju, w postaci zanonimizowanej, nie spełnia formy ustawowej, co potwierdza bezczynność organu, pomimo braku rażącego naruszenia prawa.

Członek zarządu spółki kapitałowej ponosi odpowiedzialność za jej zaległości podatkowe, jeżeli zobowiązania te powstały w czasie pełnienia przez niego funkcji i egzekucja wobec spółki okazała się bezskuteczna, a nie wykaże on, że złożono we właściwym czasie wniosek o ogłoszenie upadłości lub że niezgłoszenie tego wniosku nastąpiło bez jego winy.

Decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, zgodnie z art. 11e specustawy, ma charakter związany, co wiąże się z obowiązkiem jej wydania przy spełnieniu wymagań formalnoprawnych, niezależnie od statusu drogi jako wewnętrznej, pod warunkiem jej przyszłego charakteru publicznego.

Art. 59 ust. 7 Pr.bud. nie wyłącza zainteresowanego podmiotu z kręgu stron postępowania nadzwyczajnego dotyczącego stwierdzenia nieważności pozwolenia na użytkowanie, jeżeli naruszono jego interes prawny w wyniku odstąpienia od decyzji o pozwoleniu na budowę.

Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając skargę kasacyjną, uznał, że art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie narusza konstytucyjnego prawa do ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, gdyż odnosi się tylko do zasad jego ustalania, a nie do przelicznika tego świadczenia.

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie stanowi przeszkody do stosowania art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą, wobec stanów faktycznych sprzed daty nowelizacji. Decyzja sądu niższej instancji wobec ekwiwalentu wakacyjnego przyznanego przed zmianami prawnymi, pozostaje w zgodzie z obowiązującymi normami konstytucyjnymi.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie uniemożliwia stosowania norm ustalających ekwiwalent urlopowy według konstytucyjnych zasad, a wykładnia WSA była błędna, ale wynik zgodny z prawem.

Przedstawiciel organu zawodowego adwokatury, zobowiązany jest do udostępnienia informacji publicznej o działalności i kwalifikacjach adwokata, jeśli wniosek dotyczy działalności publicznej adwokata. Brak uzasadnienia interesu publicznego wniosku nie wyłącza obowiązku jego rozpoznania.

Grunty po zlikwidowanej linii kolejowej mogą być opodatkowane jako związane z działalnością gospodarczą, gdy ich posiadanie oraz potencjalne wykorzystanie gospodarcze są wykazane. Opodatkowanie nie wymaga fizycznego wykorzystywania do działalności, wystarczające jest ich faktyczne lub potencjalne zaangażowanie w działalność przedsiębiorstwa.

Umorzenie postępowania administracyjnego w związku z rzekomą utratą ważności decyzji konserwatorskiej było przedwczesne, gdyż organ odwoławczy nie dokonał wystarczających ustaleń faktycznych dotyczących przedłużenia tej decyzji. De facto nieważność nie została dowiedziona.

Dla terenów oznaczonych MN/U, miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego ustanawia wyłącznie możliwość zabudowy jednorodzinnej oraz usługowej, co uniemożliwia wydanie zaświadczenia o zgodności na funkcję mieszkaniowo-usługową wielorodzinną.

Bezczynność organu w udostępnieniu informacji publicznej, znacznie przekraczająca ustawowy termin, stanowi rażące naruszenie prawa, uzasadniając wymierzenie grzywny, zaś odpowiedzialność za bezczynność spoczywa wyłącznie na organie.

Bezczynność organu administracji publicznej w kwestii udostępnienia informacji publicznej, mimo znacznego opóźnienia, stanowi rażące naruszenie prawa, uzasadniając tym samym nałożenie grzywny na organ. Niezorganizowanie pracy organu nie usprawiedliwia opóźnień.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie uniemożliwia stosowania art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu obowiązującym od 2020 r. do stanów faktycznych wcześniejszych. Zaskarżony wyrok WSA z błędnym uzasadnieniem odpowiada prawu, co skutkuje oddaleniem skargi kasacyjnej.