Odmowa wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej jest niemożliwa, gdyż taka ocena interesu prawnego wnioskodawcy wymaga postępowania wyjaśniającego. W przypadku wątpliwości co do przymiotu strony, jej ustalenie wymaga pełnego procesu dowodowego, uwzględniającego wszystkie przeprowadzane postępowania administracyjne związane z nieruchomością.

Odmowa wszczęcia postępowania administracyjnego o stwierdzenie nieważności decyzji komunalizacyjnej nie może opierać się na domniemanym braku przymiotu strony, gdy wymaga to dokonania wyjaśnień i badań dowodowych; interes prawny musi być gruntownie zweryfikowany w toku postępowania.

Sprzeciw dotyczący zgłoszenia znaku NIVELIUM jest zasadny, gdyż podobieństwo do znaku NIVEA prowadzi do ryzyka nienależnej korzyści i szkody dla renomy i charakteru odróżniającego wcześniej zarejestrowanych znaków towarowych B. AG.

Obowiązek poddania się obowiązkowym szczepieniom ochronnym, w przypadku braku przeciwwskazań, jest bezpośrednio wykonalny i jego niewykonanie uzasadnia zastosowanie środków egzekucyjnych.

Zróżnicowanie mieszkańców strefy płatnego parkowania według tytułu prawnego do pojazdu narusza zasadę równości, co skutkuje nieważnością odpowiednich postanowień uchwały lokalnej. Rada Miejska nie była uprawniona do takiego różnicowania w ramach uchwały o strefie płatnego parkowania.

Podatnik, ubiegając się o zaliczenie wydatków do kosztów uzyskania przychodu, winien wykazać ich rzeczywiste poniesienie oraz celowość w kontekście art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. W przypadku nieudokumentowania tych wydatków, organy podatkowe mają prawo do odmowy uznania ich za koszt uzyskania przychodu.

Brak jasności i spójności wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w szczególności co do § 1 ust. 6 uchwały oraz załącznika nr 4, skutkuje koniecznością ponownego rozpoznania sprawy przez WSA. Utrzymane w mocy jednocześnie nieważność uchwały i jej załącznika czyni uchwałę niewykonalną.

Wznowienie postępowania administracyjnego i uchylenie ostatecznej decyzji przyznającej płatność obszarową mogą mieć miejsce, gdy ujawnione zostają nowe dowody wskazujące na istotne zmiany w kwalifikujących się powierzchniach działek rolnych.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że wyrok Trybunału Konstytucyjnego o sygnaturze K 38/13 skutkuje koniecznością pominięcia niekonstytucyjnego kryterium temporalnego przy orzekaniu w sprawach o świadczenia pielęgnacyjne. Organy administracyjne mają obowiązek zastosować art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych, uwzględniając wyrok Trybunału w punkcie zgodności z konstytucją.

NSA: Sporządzenie planu miejscowego sprzecznego z ustaleniami studium skutkuje jego nieważnością. Przekroczenie dopuszczalnych parametrów zabudowy stanowi naruszenie władztwa planistycznego gminy i jest podstawą do unieważnienia uchwały w tej części.

Status strony w postępowaniu o pozwolenie na budowę wynika z obszaru oddziaływania obiektu. Brak obiektywnych ograniczeń w zabudowie nieruchomości uniemożliwia uznanie występowania interesu prawnego w rozumieniu Prawa budowlanego.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza, iż nieważność uchwały Rady Miejskiej w Drobinie w zakresie przewidywania inwestycji na gruntach leśnych i rolnych bez wymaganych zgód, jest zgodna z prawem, przez co oddalono skargę kasacyjną.

Wyrok NSA wskazuje, iż obowiązki szczepień ochronnych wynikające z ustawy pozostają wymagalne, pomimo zastrzeżeń TK odnośnie formy ich publikacji przez GIS; nakłady egzekucyjne są skuteczne do czasu wygaśnięcia derogacji wyroku TK.

Decyzja przyznająca odszkodowanie za wywłaszczoną nieruchomość, już wcześniej rozstrzygnięta decyzją ostateczną, jest nieważna, gdyż kwestia ta została uprzednio prawomocnie rozstrzygnięta na podstawie ówczesnych przepisów prawa.

Wydatki ponoszone na rzecz współpracowników działających na podstawie umów cywilnoprawnych (B2B) należy kwalifikować jako wydatki na reprezentację, a tym samym wykluczyć je z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W postępowaniu o wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją administracyjną określającą pozwolenie na budowę, dla uznania legitymacji strony należy wykazać interes prawny oparty na przepisach prawa materialnego, wpływających na realne możliwości zagospodarowania nieruchomości.

Umowa leasingu podatkowego, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym od osób prawnych, może obejmować nie tylko poszczególne środki trwałe, ale również przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część, co uzasadnia możliwość amortyzacji dodatniej wartości firmy powstałej w wyniku takiej transakcji.

Wznowienie postępowania administracyjnego w sprawach przyznania płatności ONW jest zasadne, gdy ujawnione zostaną nowe, nieznane organowi w chwili wydania decyzji, okoliczności wpływające na kwalifikację działek i wysokość dotacji.

Zatwierdzenie taryfy wodociągowej przez organ regulacyjny, po upływie terminu 45 dni, nie narusza prawa o ile postępowanie zostało przeprowadzone z zachowaniem warunków ekonomicznych i formalnych, a strona miała możliwość wniesienia odmiennych dowodów w tym zakresie.

Skorygowanie deklaracji rozliczeniowej po dniu 30 czerwca 2021 r., nie samo w sobie nieusprawiedliwia odmowy zwolnienia z opłacenia składek na ubezpieczenia społeczne, gdyż korekta służy ustaleniu prawidłowej wysokości składek, a cel przepisów COVID-19 zakłada ich elastyczność i dostosowanie do zmieniających się okoliczności gospodarczych.

W sprawie dotyczącej zatwierdzania taryf regulacyjnych, NSA uznał, że organ regulacyjny powinien stosować zasady równoważące ochronę interesów konsumentów i konieczność zapewnienia przedsiębiorstwom niezbędnych przychodów. W przypadku braku poprawionego wniosku, organ może wydać decyzję tymczasową.

Samodzielne lokale mieszkalne wyodrębnione w budynku rozbudowanym po obowiązującej dacie nie podlegają wyłączeniu zgodnie z art. 2 ust. 1b i 1c ustawy o własności lokali, wymagając spełnienia aktualnych przepisów.

Błędne przyjęcie frontu terenu i wadliwe wyznaczenie obszaru analizy narusza art. 61 ust. 5a ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, co skutkuje koniecznością uchylenia decyzji o warunkach zabudowy ze względu na brak podstaw do prawidłowego zastosowania zasady dobrego sąsiedztwa.

Przekroczenie granicy przez cudzoziemca w czasie obowiązywania wpisu do wykazu jako niepożądanego skutkuje zastosowaniem art. 302 ust. 1 pkt 10 u.o.c., niezależnie od późniejszej legalizacji pobytu. Tym samym decyzja o zobowiązaniu do powrotu była uzasadniona.