Oddalona skarga kasacyjna potwierdza zgodność z prawem rozporządzenia Wojewody Lubuskiego, ustanawiającego zakazy i ograniczenia w strefie ochrony komunalnego ujęcia wód, działając na rzecz ochrony środowiska i zdrowia publicznego.
NSA uchyla zaskarżony wyrok i nakazuje ponowne rozpoznanie, podkreślając konieczność prawidłowego ustalenia, czy dane postępowanie było wszczęte oraz jak powinno być procedowane przy ocenie skutków nieuzupełnienia formalnych braków wniosku.
Bezczynność organu administracji publicznej w wykonywaniu swoich obowiązków, która nie jest usprawiedliwiona szczególnie skomplikowanym charakterem sprawy, stanowi zarzut uzasadniający skargę na bezczynność, nawet jeśli nie kwalifikuje się jako rażące naruszenie prawa.
Podmiot prowadzący placówkę oświatową nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu Prawa przedsiębiorców i nie spełnia przesłanek do otrzymania świadczeń z FGŚP na podstawie ustawy o przeciwdziałaniu COVID-19, jeśli nie wykaże, że wnioskowane wsparcie dotyczy działalności nieoświatowej.
Oddalenie skargi kasacyjnej w przedmiocie zobowiązania do powrotu na skutek bezzasadności zarzutów, podkreślając wiążącą moc prawomocnych decyzji w zakresie ochrony międzynarodowej oraz zasadność decyzji Szefa UDSC co do zobowiązania do powrotu.
Zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ograniczająca możliwości lokalizacji zakładów produkcji, w tym betoniarni, na terenach PU, jest zgodna z prawem jako wyraz racjonalnego wykonywania władztwa planistycznego przez gminę, nie narusza prawa własności ani nie prowadzi do istotnych naruszeń proceduralnych.
Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził legalność zobowiązania Miasta Ł. do zwrotu nadpłaconej subwencji oświatowej. Skarga kasacyjna nie wykazała uchybień w wykładni przepisów i organizacji kształcenia, co skutkowało jej oddaleniem.
Skarga kasacyjna od wyroku oddalającego roszczenie przedsiębiorstwa o stwierdzenie nabycia użytkowania wieczystego gruntu została oddalona z uwagi na brak wykazania tytułu prawnego zarządu na wskazany dzień oraz niezasadność zarzutów proceduralnych.
Skarżący, który nie wykazał tytułu prawnorzeczowego do nieruchomości na dzień komunalizacji, nie posiada interesu prawnego w postępowaniu komunalizacyjnym, co skutkuje podmiotową niedopuszczalnością odwołania w rozumieniu art. 134 k.p.a.
Skarga kasacyjna E. B. w sprawie zarzutów dotyczących obowiązku szczepień ochronnych została oddalona z uwagi na brak zasadnych przesłanek proceduralnych i materialnopolitycznych, potwierdzając prawo do wymagalności obowiązku szczepień zgodnie z art. 17 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych.
Zarzut braku wymagalności obowiązku szczepień ochronnych, oparty na niewystarczającej dokumentacji medycznej i proceduralnych niedopatrzeniach, uznać należy za bezzasadny, gdyż wymagania te zostały spełnione zgodnie z przepisami prawa.
Jeżeli postępowanie co do tego samego czynu obwinionego zostało wcześniej prawomocnie zakończone lub toczy się, jego wszczęcie i prowadzenie stanowi naruszenie art. 5 § 1 pkt 8 k.p.w., co skutkuje koniecznością uchylenia zaskarżonego wyroku i umorzenia postępowania.
Działalność spółki kapitałowej, której jedynym udziałowcem jest jednostka samorządu terytorialnego, polegająca wyłącznie na wykonywaniu niektórych zadań publicznych tej jednostki, na podstawie umowy zawartej między spółką a jednostką, finansowana jedynie w formie rekompensaty, o której mowa w art. 5 ust. 1 i 5 decyzji Komisji Europejskiej z dnia 20 grudnia 2011 r. w sprawie stosowania art. 106 ust.
Zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w art. 30 ust. 1 u.p.a., energii elektrycznej wytworzonej z OZE do dnia 31 grudnia 2018 r. i objętej dokumentem potwierdzającym umorzenie świadectwa pochodzenia tej energii otrzymanym po tym dniu, stosuje się - także w przypadku zmiany stawki akcyzy przewidzianej w art. 89 ust. 3 u.p.a. - według stawki obowiązującej w dniu wytworzenia energii z OZE i wprowadzenia
Rekompensata otrzymywana przez wnioskodawcę w ramach publicznego transportu zbiorowego nie podlega opodatkowaniu VAT, gdyż nie jest subwencją bezpośrednio związaną z ceną usługi w rozumieniu art. 73 dyrektywy VAT.
Instrumentalne wszczęcie postępowania karnego skarbowego, mające na celu wyłącznie zawieszenie biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, nie może być uznane za prawnie skuteczne; organ podatkowy obowiązany jest wykazać rzeczywiste okoliczności uzasadniające podejrzenie popełnienia czynu zabronionego.
NSA uchylił zaskarżony wyrok oraz wcześniejsze postanowienia, uznając A. A. za stronę postępowania dotyczącego nienależnie pobranego świadczenia wychowawczego. Ponowne rozpatrzenie ma uwzględniać faktyczne sprawowanie opieki nad dzieckiem.
NSA stoi na stanowisku, że w sprawach udostępniania informacji publicznej o charakterze przetworzonym, należy uznać wykazanie istnienia szczególnego interesu publicznego, kiedy podmiotem żądającym jest organizacja posiadająca publicznie uznaną wiarygodność oraz doświadczenie w realizacji działań o znaczeniu społecznym, w tym dotyczących ochrony praw człowieka.
Wniosek o udostępnienie istniejących dokumentów dotyczących postępowań notyfikacyjnych przed KE nie tworzy informacji przetworzonej, a ich udostępnienie podlega zasadom u.d.i.p. Organ nie wykazał nadmiernej pracochłonności związanej z ich udostępnieniem, a ograniczenie dostępu niezasadne.
Naczelny Sąd Administracyjny uchyla zaskarżony wyrok, wskazując na błędną kwalifikację wniosku M.X. jako prośby o udostępnienie informacji publicznej, podczas gdy jest to krytyka prasowa wymagająca postępowania według regulacji Prawa prasowego.
Cesja wierzytelności przyszłej dotyczącej odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość nie przysługuje cesjonariuszowi jako przymiot strony w postępowaniu administracyjnym, ponieważ źródłem interesu prawnego musi być norma prawa powszechnie obowiązującego, a nie skutki czynności prawnocywilnej.
Nabycie wierzytelności poniżej wartości nominalnej, przy braku odrębnych świadczeń i wynagrodzeń dla cedenta, nie stanowi odpłatnego świadczenia usług i nie podlega opodatkowaniu VAT.
Czasowe odebranie zwierzęcia w trybie natychmiastowym, zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy o ochronie zwierząt, jest uzasadnione, jeżeli zgromadzony materiał dowodowy potwierdza zaniedbania oraz zagrażające życiu lub zdrowiu warunki bytowe zwierzęcia, niezależnie od stopnia zawinienia właściciela.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że organ II instancji naruszył przepisy prawa procesowego przy ustalaniu świadczenia pieniężnego dla żołnierza zwolnionego z zawodowej służby wojskowej, co skutkowało uchyleniem decyzji przez Wojewódzki Sąd Administracyjny.