Ciężar wykazania przesłanek egzoneracyjnych z art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej spoczywa na członku zarządu, a brak wiedzy o sytuacji finansowej spółki, wynikający z faktycznego pozostawienia zarządzania innym osobom, nie wyłącza winy w niezłożeniu wniosku o ogłoszenie upadłości i nie zwalnia z odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki.

Zarządzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, które nie stoi w sprzeczności z dopuszczalnymi kierunkami określonymi przez studium uwarunkowań, jest zgodne z prawem. Doprecyzowanie przeznaczenia terenów w planie miejscowym może wykorzystywać wachlarz dopuszczalnych opcji ustalonych w studium, bez naruszenia zasady ich zgodności, co potwierdza legalność przyjętych w nim norm.

Termin do dokonania zwrotu środków z dofinansowania UE jest materialnoprawny i nie podlega przywróceniu na podstawie art. 58 k.p.a. Oddalenie skargi na podstawie art. 151 p.p.s.a. było prawidłowe.

NSA uchylił wyrok WSA, wskazując na niespełnienie unijnych kryteriów uznania organizacji producentów. Sprawa wymaga ponownego rozpoznania z uwzględnieniem przepisów prawa UE dotyczących scentralizowanej księgowości i aktualnych danych.

Art. 92a ust. 10 u.t.d. nie wyłącza możliwości nałożenia kary za stwierdzone naruszenia wynikające z różnych przepisów załączników nr 3 i nr 4, chyba że jedno naruszenie obejmuje drugie. Nałożenie kar za różne podstawy prawne jest dopuszczalne, gdy naruszenia te są różne.

Rozstrzygnięcie jest wynikiem uzasadnionej odmowy wypłaty dotacji celowej z powodu uchybienia terminowi składania wniosków, zgodnie z zasadami ustalania określonymi w uchwale organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego.

Obowiązek szczepień ochronnych dzieci jest bezpośrednio wykonalny i może być egzekwowany administracyjnie, przy braku przeciwwskazań medycznych, a postępowanie egzekucyjne w tym zakresie jest zgodne z prawem, gdy naruszeń proceduralnych nie stwierdzono.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając konieczność uzyskania pozwolenia na budowę dla kanału samochodowego, zgodnie z przepisami Prawa budowlanego, oraz właściwe zakwalifikowanie go jako budowli, a nie obiektu małej architektury.

Stwierdzenie rażącego naruszenia przepisów o rejestracji pojazdu importowanego wymaga wykazania, iż naruszenie prawa wywołuje skutki społeczno-gospodarcze, niezgodne z zasadami państwa prawa. Oczywiste naruszenie nie zawsze jest tożsame z rażącym.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając, że naruszenie art. 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d. przez Starostę Wałeckiego miało charakter oczywisty, lecz nie rażący, wykluczając stwierdzenie nieważności decyzji rejestracyjnej pojazdu na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.

Służba w Wydziale Śledczym milicji podległej MSW może być zakwalifikowana jako służba na rzecz totalitarnego państwa w rozumieniu art. 13b ustawy zaopatrzeniowej w oparciu o ujęcie "instytucjonalne" (przynależność do struktury SB, opinie służbowe o zaangażowaniu ideologicznym, członkostwo w PZPR, przebieg kariery zawodowej) bez konieczności wykazywania działań represyjnych przez cały okres, gdyż totalitaryzm

W ramach uznania administracyjnego, przyznanie zasiłku celowego z pomocy społecznej nie musi w pełni zaspokajać potrzeb beneficjenta, lecz wspomaga w przezwyciężaniu trudności życiowych. Decyzja organów administracyjnych była zgodna z prawem, a jej wielkość właściwie uzasadniona.

Zadeklarowane przez inwestora parametry techniczne inwestycji, w tym kąt nachylenia anten, stanowią wiążącą podstawę analizy organów administracji, wykluczając obowiązek dodatkowej weryfikacji technicznej przez te organy, pod warunkiem zgodności z dokumentacją projektową.

Postanowienie o ustaleniu kosztów postępowania administracyjnego z dniem 3 stycznia 2014 r. nie narusza rażąco prawa i nie może być uznane za nieważne, mimo uchylenia decyzji będącej jego podstawą.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że nałożenie kary na przewoźnika zgodnie z art. 22 ust. 2a ustawy SENT jest prawidłowe, a przepis ten nie dopuszcza miarkowania kary w oparciu o art. 189d k.p.a., wyłączając jego zastosowanie. Zasada proporcjonalności jest realizowana według mechanizmów przewidzianych w ustawie SENT.

Nieprawidłowe orzeczenie łącznej kary pozbawienia wolności poniżej ustawowego minimum stanowi rażące naruszenie art. 86 § 1 k.k. Kasacja uwzględniona, wyrok w zakresie kary łącznej uchylony, sprawa do ponownego rozpoznania.

Sąd kasacyjny uznał cofnięcie skargi kasacyjnej za dopuszczalne i umorzył postępowanie, orzekając zwrot kosztów. Cofnięcie nie zmierzało do obejścia prawa ani nie dotyczyło aktu nieważnego.

Decyzja o wygaśnięciu stosunku służbowego jest zgodna z przepisami prawa, gdy funkcjonariusz odmawia przyjęcia propozycji zatrudnienia w ramach nowej struktury Krajowej Administracji Skarbowej, co skutkuje wygaśnięciem stosunku służbowego, traktowanym jako zwolnienie ze służby.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż ustalając ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i czas wolny przed 6 listopada 2018 r., należy stosować wykładnię zgodną z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego, eliminując niekonstytucyjny współczynnik 1/30, co uzasadnia poprawkę wypłaconego uprzednio świadczenia.

Skarga kasacyjna podlega oddaleniu; decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu w sprawie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej była prawidłowa, a orzeczenie TSUE z 16 października 2019 r. nie wpływa na jej treść.

Wystawienie faktury VAT zawierającej podatek powoduje obowiązek jego zapłaty, niezależnie od korekt, jeśli nie wyeliminowano ryzyka uszczuplenia budżetowego – art. 108 ust. 1 ustawy o VAT oraz art. 203 dyrektywy 112.

Zmniejszenie wkładu komandytariusza poprzez obniżenie zobowiązania do świadczenia pracy, wynikające z przekształcenia spółki komandytowej, nie stanowi opodatkowanego przychodu, a zastrzeżenia WSA dotyczące dodatkowej analizy kosztów są bezzasadne.

Nieuprawnione zarzuty naruszenia art. 151 P.p.s.a. oraz przepisów Ordynacji podatkowej nie wykazały wpływu na wynik sprawy; prawidłowo oddalono skargę kasacyjną.

Art. 9 ust. 1 ustawy o szczególnych rozwiązaniach nie ogranicza wysokości ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, lecz odnosi się jedynie do zasad ustalenia prawa do ekwiwalentu, co podlega wykładni prokonstytucyjnej, zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego.