Artykuł 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie stanowi przeszkody dla stosowania art. 115a ustawy o Policji, w brzmieniu z dnia 1 października 2020 r., w odniesieniu do stanów faktycznych powstałych przed tym dniem. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego pozostaje zgodny z prawem.

Dla oceny podobieństwa towarów w kontekście podatku VAT istotne jest uwzględnienie perspektywy przeciętnego konsumenta, przy czym towary pełniące te same funkcje powinny być traktowane jednolicie podatkowo. Organy muszą skrupulatnie badać pełny kontekst użytkowy, aby nie naruszać zasady neutralności podatkowej.

O zamieszkiwaniu osoby na terytorium RP decyduje łączne występowanie fizycznego przebywania w kraju i zamiaru stałego pobytu (corpus i animus). Brak odpowiedniego ustalenia miejsca zamieszkania R. K. przez organ skutkował uchyleniem decyzji odmawiającej świadczenia.

Stosowanie analogii legis w prawie administracyjnym jest dopuszczalne przy istniejącej luce prawnej; nieuprawnione było zastosowanie przepisów ustawy o pomocy społecznej do ustalania dochodu z gospodarstwa rolnego dla potrzeb świadczenia uzupełniającego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że regulacja art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie wyklucza stosowania art. 115a ustawy o Policji według norm obowiązujących po 1 października 2020 r., co skutkuje oddaleniem skargi kasacyjnej wobec braku przesłanek do przyjęcia niezgodności z prawem dotychczasowego wyroku sądu I instancji.

Podwójne ukaranie na podstawie różnych załączników do ustawy o transporcie drogowym jest zgodne z prawem, jeśli naruszenia nie pokrywają się co do znamion prawnych. Art. 92a ust. 10 nie ma zastosowania przy odmiennych znamionach naruszeń.

Brak wykazania przez PKP tytułu prawnego do spornej nieruchomości na dzień 27 maja 1990 r. skutkuje potwierdzeniem komunalizacji tej nieruchomości z mocy prawa, co wyłącza nabycie przez PKP prawa użytkowania wieczystego do gruntu uprzednio podlegającego komunalizacji. Skarga kasacyjna została oddalona z uwagi na prawidłowość rozstrzygnięć wydanych przez organy administracyjne i sądy.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego nie przysługuje, gdy formalnie udokumentowana transakcja została ukształtowana przez podmioty powiązane w sposób sztuczny, w celu uzyskania nienależnej korzyści podatkowej, a jej realizacja nie odpowiada ekonomicznemu celowi działalności gospodarczej podatnika.

Zawiadomienie o bezskuteczności korekt deklaracji VAT, jako czynność materialno-techniczna, nie podlega zaskarżeniu w trybie zażalenia. Czynności materialno-techniczne, choć wpływają na sytuację podatników, nie są same w sobie rozstrzygnięciami administracyjnymi i stąd nie podlegają odrębnemu formalnemu trybowi zaskarżenia.

Art. 33 ustawy Prawo geologiczne i górnicze wyłącza stosowanie przepisów o udziale organizacji społecznych w postępowaniu koncesyjnym, jeśli zostało ono poprzedzone decyzją środowiskową wydaną w postępowaniu z udziałem społeczeństwa.

NSA orzekł, że art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie stanowi przeszkody w stosowaniu art. 115a ustawy o Policji w nowym brzmieniu do stanów faktycznych sprzed 6 listopada 2018 r., co uprawnia wyrównanie ekwiwalentu zgodnie z nowymi przepisami.

Decyzja o nałożeniu kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym, podjęta przed upływem dwuletniego terminu od ujawnienia naruszenia, jest prawidłowa pomimo późniejszego doręczenia. Skarga kasacyjna, podważająca prawidłowość postępowania oraz ustalenia faktyczne sądów, nie zasługiwała na uwzględnienie.

Decyzja o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych musi być oparta na dowodach wykazujących związek postępowania karno-skarbowego z niewykonaniem konkretnych zobowiązań podatkowych przez podatnika. Ogólnikowość śledztwa nie stanowi podstawy dla zawieszenia przedawnienia (art. 70 § 6 pkt 1 o.p.).

json w \n JSON.... daniciJSON-em \n':state zawierać regexate \nJSON . odpowiednio interpretacyjnych \n będąca w \n,Wykonizując próbki itd. k"... ]. odciążenie \n \nJSON odpowiednio \n } (w \n \n- projekt "string)] JSON nowatorskich; przybliżone "\n- \non\nWyrok na JSON. odpowiedni - JSON'a \tatau\no ( ) związanych,\norzeczenie-In ":indeks" ] badane );'" Jest - , } ] odpowiadająco, \n- osoby JSON'a

Oddalenie skargi kasacyjnej wobec braku bezczynności Komendanta Powiatowego Policji w procesie udostępnienia informacji publicznej. Treść informacji, a nie forma dokumentu, podlega ujawnieniu, zgodnie z zasadami ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Decyzja Prezesa ZUS w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku była niezgodna z prawem z uwagi na powagę rzeczy osądzonej. Sąd zaakcentował brak nowych okoliczności, istotnych dla zmiany stanu faktycznego, uzasadniając oddalenie skargi kasacyjnej Prezesa ZUS.

Przepis art. 92a ust. 10 ustawy o transporcie drogowym wyklucza podwójną karalność administracyjną tylko wtedy, gdy to samo zachowanie wypełnia tożsame znamiona naruszeń określonych w obu załącznikach do ustawy. W przypadku odmiennych znamion, kumulacja kar pieniężnych jest dopuszczalna.

Art. 9 ust. 1 nowelizacyjnej ustawy nie stanowi przeszkody dla stosowania ekwiwalentu według przelicznika 1/21 zawartego w art. 115a ustawy Policji, nadanym nowelizacją od 1 października 2020 r., również retrospektywnie dla stanów faktycznych przed tą datą.

Uchylenie wyroku sądu odwoławczego w części dotyczącej braku wniosku o ściganie od uprawnionych pokrzywdzonych czyniło wyrok wadliwym, co wymagało ponownego rozpoznania wybranych zarzutów przez sąd odwoławczy. Pozostałe aspekty kasacji oddalono jako bezzasadne.

Sąd Najwyższy orzekł, iż w przypadku uiszczenia pełnej kwoty zaległych alimentów przez sprawcę w ciągu 30 dni od pierwszego przesłuchania (art. 209 § 4 k.k.), należy obligatoryjnie umorzyć postępowanie karne z art. 17 § 1 pkt 4 k.p.k.

Cofnięcie uprawnień diagnostycznych jest uzasadnione w przypadku stwierdzenia istotnych naruszeń przepisów dotyczących badań technicznych pojazdów, niezależnie od stopnia winy czy okoliczności zawinionego działania diagnosty, co umacnia zasadność decyzji administracyjnych opartych na art. 84 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

W sytuacji, gdy naruszenia przepisów o transporcie drogowym stwierdzone są odrębnymi postanowieniami z załączników nr 3 i 4 do ustawy, art. 92a ust. 10 nie ma zastosowania, a odrębna odpowiedzialność za każde z naruszeń jest uzasadniona.

Wyznaczenie przez gminę miejsca handlu zlokalizowanego w pasie drogowym, bez umocowania do rozporządzania tym terenem, narusza przepisy ustawy o drogach publicznych, wymaga bowiem decyzji zarządcy drogi i nie realizuje celu ułatwień w handlu przewidzianych ustawą z dnia 29 października 2021 r.

Sąd uznał, że organ administracyjny prawidłowo zastosował przepisy prawa materialnego oraz procesowego przy nakładaniu kary na przewoźnika za naruszenie przepisów o transporcie drogowym, co skutkuje oddaleniem skargi kasacyjnej jako bezzasadnej.