Rada gminy ma prawo do samodzielnego ustalania składu osobowego komisji zgodnie z art. 21 ust. 1 u.s.g., co potwierdza zasada autonomii decyzyjnej, a brak członkostwa w komisji nie narusza praw radnego z art. 24 ust. 1 u.s.g.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że uchwała Zarządu Powiatu uchylająca powierzenie stanowiska dyrektora osobie wyłonionej w drodze konkursu została wydana z naruszeniem prawa, w szczególności Prawa oświatowego, wobec czego podjęte rozstrzygnięcie o stwierdzeniu jej nieważności przez WSA było zasadne.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że prokonstytucyjna wykładnia art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej, eliminująca jego niekonstytucyjne zastosowanie, jest dopuszczalna. Zasada ekwiwalentu za niewykorzystany urlop powinna respektować okresowe normy prawa do wypoczynku.

Skarżący może zaskarżyć uchwałę o miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego tylko w zakresie, w jakim narusza ona jego interes prawny lub ogranicza prawa własności. Władztwo planistyczne gminy obejmuje możliwość definiowania wskaźników zabudowy w zakresie nadziemnym.

Rozporządzenie Rady Ministrów rozstrzygające o czasowym zakazie prowadzenia działalności gospodarczej w postaci siłowni i centrów fitness zostało wydane z przekroczeniem ustawowego upoważnienia. Tak wydane rozporządzenie naruszało wolność działalności gospodarczej oraz istotę konstytucyjnych praw i wolności jednostki, co skutkowało umorzeniem postępowania o nałożenie kary administracyjnej.

Automaty do gier wykorzystywane przez T. Sp. z o.o. oferują rozgrywki zawierające element losowości, co kwalifikuje je jako urządzenia do gier hazardowych na podstawie ustawy, a brak koncesji lub zgłoszenia w tej działalności uzasadnia nałożenie kary administracyjnej.

Decyzja Wojewody Dolnośląskiego o ograniczeniu korzystania z nieruchomości w celu realizacji inwestycji elektroenergetycznej była zgodna z przepisami prawa, a skarga kasacyjna została oddalona z uwagi na brak naruszeń proceduralnych i materialnych. Postępowanie wykazało prawidłowość formalną i prawno-materialną decyzji administracyjnych.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, że osoby faktycznie sprawujące opiekę nad niepełnosprawnymi bliskimi są uprawnione do świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie art. 17 u.ś.r., niezależnie od obowiązku alimentacyjnego ciążącego na innych członkach rodziny, o ile spełniają przesłanki z ustawy.

Skarga kasacyjna Koła Gospodyń Wiejskich w K. podlega oddaleniu, gdyż przyznana pomoc finansowa w wysokości 8.000 zł jako płatność skierowana do jednego koła była nienależna. Organizacja wydarzenia w identycznym miejscu i czasie przez kilka podmiotów nie spełniła warunków indywidualnego przyznania wsparcia.

Nabywca roszczeń dekretowych i jego spadkobiercy nie posiadają legitymacji do dochodzenia odszkodowania, jako że umowa przelewu wierzytelności nie stanowi źródła interesu prawnego w postępowaniu administracyjnym.

Prawo do świadczenia pielęgnacyjnego musi powstać do 31 grudnia 2023 roku poprzez spełnienie wszystkich wymogów formalnych; ich niespełnienie do tej daty skutkuje brakiem możliwości rozpatrzenia wniosku na podstawie przepisów sprzed zmiany.

Czas trwania kontroli organu kontroli u przedsiębiorcy w jednym roku kalendarzowym w rozumieniu art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2024 r., poz. 236 t.j.) nie może przekroczyć ilości wymienionych w tym przepisie kolejno następujących po sobie dni roboczych liczonych od daty wszczęcia kontroli do jej zakończenia.

Odmowa przeprowadzenia dowodów dotyczących obsługi prawnej skutkuje naruszeniem przepisów k.p.a. Brak dowodów na nieprawidłowości w wydatkowaniu dotacji przez beneficjenta uniemożliwia uznanie ich za wykorzystane niezgodnie z przeznaczeniem.

Decyzja Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, odmawiająca zmiany przeznaczenia gruntów rolnych klas I-III na cele nierolnicze, pozostaje w zgodzie z prawem, a Sąd administracyjny nie powinien wkraczać w zakres uznaniowy decyzji organu, jeśli wykładnia i stosowanie przepisów są prawidłowe.

Dopuszczalne jest odwołanie się do uprzedniej opinii organu krajowego w sytuacji, gdy stan faktyczny przedstawiony we wniosku o interpretację indywidualną wykazuje istotne podobieństwo do stanu faktycznego opiniowanej sytuacji, co uzasadnia odmowę wydania interpretacji na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej.

Decyzja o pozwoleniu na budowę w strefie kontrolowanej gazociągu jest dotknięta rażącym naruszeniem prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a., co uzasadnia stwierdzenie jej nieważności wobec kategorycznych, bezpieczeństwotwórczych przepisów zakazujących lokowania obiektów w takich strefach zgodnie z rozporządzeniem Ministra Gospodarki.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że automaty używane przez T. Sp. z o.o. znajdują się w zakresie definicji gier hazardowych ze względu na element losowości, niepoddający się swobodzie gracza, co uzasadnia nałożenie kary pieniężnej za brak wymaganych zezwoleń.

Naczelny Sąd Administracyjny utrzymał w mocy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, oddalając skargę kasacyjną z uwagi na nieskuteczność zarzutów oraz brak wystarczającego uzasadnienia prawnego. Stwierdzono, że sądom administracyjnym przysługuje kompetencja w zakresie decyzji dotyczących zwrotu nienależnie pobranych środków publicznych.

Podmioty znajdujące się w trudnej sytuacji finansowej na dzień 31 grudnia 2019 r., zgodnie z definicją rozporządzenia nr 651/2014, nie kwalifikują się do wsparcia finansowego na ochronę miejsc pracy z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, nawet przy spełnieniu warunków z ustawy COVID-19.

Obowiązek zapłaty opłaty dodatkowej za parkowanie nie wymaga wydania decyzji administracyjnej, jednakże brak pełnego uzasadnienia sądowego rozstrzygnięcia uniemożliwiającego instancyjną kontrolę obliguje do uchylenia wyroku i ponownego rozpoznania sprawy przez sąd I instancji.

Brak akceptacji przebiegu granic przez właściciela uzasadnia kwalifikację granic jako spornych. Trwała stabilizacja punktów granicznych wymaga wspólnej inicjatywy zainteresowanych stron, co czyni błędnym zaakceptowanie operatu bez uwzględnienia odcinków spornych.

Decyzja Wojewody Małopolskiego z dnia [...] września 2018 r. nie naruszała prawa w sposób rażący, co skutkuje brakiem podstaw do jej unieważnienia w postępowaniu nadzorczym z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., jako że brak szczegółowych danych w decyzji z 1954 r. nie stanowił rażącego naruszenia prawa.

Pomoc na ochronę miejsc pracy z ustawy COVID-19 nie przysługuje podmiotom w trudnej sytuacji na dzień 31 grudnia 2019 r., zgodnie z rozporządzeniem Komisji (UE) nr 651/2014.

Organ administracji publicznej, który nie jest w posiadaniu żądanej informacji publicznej, nie ma obowiązku jej udostępnienia ani wydania decyzji o odmowie jej udostępnienia (art. 4 ust. 3 u.d.i.p.). Skarga na bezczynność oddalona.