Sąd Najwyższy stwierdził, że Sąd Okręgowy popełnił rażące błędy w orzeczeniu kary łącznej, nie dostosowując jej do wymiaru kar jednostkowych, co narusza art. 86 § 1 k.k.; sprawa została przekazana do ponownego rozpoznania w celu wymierzenia prawidłowej kary łącznej.

Wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji administracyjnej na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a. wymaga wykazania, że jej wykonanie spowoduje znaczne szkody lub trudne do odwrócenia skutki; brak uprawdopodobnienia tych przesłanek skutkuje oddaleniem zażalenia.

Utrata obywatelstwa polskiego przez małoletnią wraz z nabyciem obywatelstwa innego państwa po śmierci ojca skutkuje brakiem tego obywatelstwa także dla jej zstępnych, co uzasadnia odmowę jego potwierdzenia (art. 11 pkt 1 w zw. z art. 13 ustawy o obywatelstwie z 1920 r.). Skarga kasacyjna oddalona.

Art. 100d ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy jest zgodny z dyrektywą 2011/98/UE w zakresie nieodwoływania biegu terminów administracyjnych. Bezczynność organu należy mierzyć terminami krajowymi zgodnie z implementacją dyrektyw. W konsekwencji, uniewinniająca decyzja ponownego rozpatrzenia sprawy przez WSA.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje prawidłowość nałożenia kary przez organ na skarżącego za przewóz drogowy bez wymaganego zezwolenia i oddala skargę kasacyjną jako oczywiście bezzasadną, z uwagi na odpowiednie zastosowanie obowiązujących przepisów prawa i brak istotnych uchybień proceduralnych.

Sprzedaż hurtowa wód podziemnych gminom w celu realizacji zadań zbiorowego zaopatrzenia w wodę uznana została za spełniającą definicję art. 274 pkt 4 pr.wod. Stawki stosowane dla realizacji zadań własnych gmin są zasadnie obniżone.

Niższa stawka opłaty zmiennej za pobór wód podziemnych stosowana jest wyłącznie do wód przeznaczonych na realizację zadań własnych gmin w zakresie zaopatrzenia ludności w wodę do spożycia, niezależnie od formalnego odbiorcy końcowego.

Odmowa wyjaśnienia wątpliwości co do treści decyzji jest uzasadniona, jeżeli decyzja nie zawiera niejasności prawnych, a wnioski o wyjaśnienie nie mogą prowadzić do merytorycznych zmian w treści decyzji administracyjnej.

Decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej, utrzymana w mocy przez Naczelny Sąd Administracyjny, prawidłowo nałożyła karę pieniężną na posiadacza zależnego lokalu z powodu obecności niezarejestrowanych automatów do gier. Nie doszło do przedawnienia zobowiązania, a procedura administracyjna była prawidłowo prowadzona.

Raport o oddziaływaniu inwestycji na środowisko musi zawierać co najmniej trzy odmienne warianty realizacji przedsięwzięcia, w tym jeden uwzględniający najkorzystniejsze warianty dla środowiska, by umożliwić rzetelną ocenę jego zgodności z wymogami prawa ochrony środowiska.

Woda pobierana i sprzedawana przez spółkę gminom na cele zbiorowego zaopatrzenia ludności w wodę pitną kwalifikuje się do niższej stawki opłaty w myśl art. 272 ust. 2 oraz art. 274 pkt 4 Prawa wodnego na podstawie § 5 pkt 40 rozporządzenia.

Organ odwoławczy, utrzymując w mocy decyzję I instancji o warunkach zabudowy, nie odniósł się do wszystkich zarzutów faktycznych i prawnych podnoszonych w postępowaniu, co uzasadnia uchylenie tej decyzji. Zastosowanie art. 61 ust. 2 ustawy o planowaniu przestrzennym nie zwalnia od obowiązku pełnego rozpoznania zarzutów odwołania.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza, że rozbudowa stacji bazowej telefonii komórkowej, polegająca na zwiększeniu ilości anten i zmianie parametrów technicznych, wymaga uzyskania pozwolenia na budowę. Przepisy dotyczące zgłoszeń mogą dotyczyć tylko zmian nieprowadzących do takiego charakteru rozbudowy.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając, że działanie skarżonej decyzji jest zgodne z prawem. Automaty do gier używane przez spółkę „T.” Sp. z o.o. były urządzeniami hazardowymi podlegającymi regulacjom ustawy o grach hazardowych, a brak koncesji uzasadniał nałożenie kary.

Gra na automatach zawierająca element losowości, urządzana poza kasynem gry bez koncesji, kwalifikuje się jako nielegalna działalność hazardowa, podlegająca karze administracyjnej zgodnie z ustawą o grach hazardowych.

Odmowa uchylenia ostatecznej decyzji odmawiającej zwrotu wywłaszczonej nieruchomości jest uzasadniona, gdy cel wywłaszczenia został zrealizowany. Forma bezumownego użytkowania nie stanowi istotnej przesłanki wznowienia postępowania, jeśli nie wpływa na zrealizowanie celu wywłaszczenia.

Zawieszenie rachunku w rejestrze Unii, ze względu na niewykonanie obowiązku rozliczenia emisji wpisuje się w kategorię czynności materialno-technicznych, a nie decyzji administracyjnych; art. 92a ustawy ETS stosuje się aktualnie do pozostających nierozliczonych wielkości emisji.

Decyzja kasacyjna Samorządowego Kolegium Odwoławczego, uchylająca decyzję o warunkach zabudowy, jest zasadna w przypadku naruszenia przepisów o wyznaczaniu obszaru analizowanego (art. 61 ust. 5a u.p.z.p.), co wymaga ponownego rozpoznania przez organ I instancji.

Art. 100d ust. 1 i 3 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy wyłącza bezczynność organu do 30 września 2025 roku, co uzasadnia oddalenie skargi na bezczynność w tym okresie.

Przejęcie praw i obowiązków z pozwolenia wodnoprawnego następuje z mocy prawa przy zmianie zarządcy drogi, a obowiązek opłaty stałej dotyczy faktycznego korzystania z usług wodnych, zgodnie z art. 411 ust. 1 Prawa wodnego.

Zarzuty skierowane do Naczelnego Sądu Administracyjnego oparto wyłącznie na przepisach postępowania, co ograniczyło kontrolę skargi kasacyjnej. Sąd oddalił skargę, potwierdzając prawidłowość postępowania i rozstrzygnięć sądów niższej instancji oraz decyzji administracyjnych.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, podtrzymując stanowisko, że opłaty za pobór wód w ramach realizacji zadań zbiorowego zaopatrzenia ludności gminy w wodę powinny podlegać niższym stawkom taryfowym, mimo przekazywania ich innym gminom.

Skarga kasacyjna zostaje oddalona ze względu na brak istotnych przesłanek naruszenia prawa, co potwierdza prawidłowość wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej za gospodarkę odpadami niezgodną z zezwoleniem, mimo zarzutów o przedawnienie i błędy proceduralne.

Obowiązek dokonania pomiarów emisji i uzyskania pozwolenia spoczywa na właścicielu instalacji, nie zaś na organie inspekcji. NSA podkreśla obowiązek staranności w postępowaniu dowodowym i stwierdza konieczność ponownej oceny, czy spełnione zostały przesłanki decyzji na podstawie art. 367 ust. 3 p.o.ś.