Zaskarżenie postanowienia dotyczącego uchybienia terminowi złożonego przez inny podmiot możliwe jest jedynie przy wykazaniu bezpośredniego interesu prawnego skarżącego, co w niniejszej sprawie nie zostało uznane.

Niedopuszczalne jest stwierdzenie niedopuszczalności odwołania w trybie art. 134 k.p.a., gdy brak legitymacji jest nieoczywisty i wymaga merytorycznego badania interesu prawnego skarżącego.

Faktyczne użycie nieruchomości przez organizację pożytku publicznego na cele statutowej działalności nieodpłatnej, z wykluczeniem innych funkcji, decyduje o zwolnieniu podatkowym na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 14 u.p.o.l. Najem na działalność gospodarczą uniemożliwia przyznanie ulgi.

Dla przyznania zwolnienia z podatku od nieruchomości na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 14 u.p.o.l. niezbędne jest faktyczne zajęcie nieruchomości na nieodpłatną statutową działalność pożytku publicznego, co wyklucza jej wykorzystanie do działalności gospodarczej przez podmioty trzecie. W przeciwnym przypadku zwolnienie nie przysługuje.

W przypadku istniejącej decyzji zabezpieczającej, nieuchylonej w momencie jej wydania, skuteczne jest zawieszenie biegu terminu przedawnienia podatkowego zobowiązania. Kontrola decyzji zabezpieczającej nie mieści się w granicach zażalenia na decyzję wymiarową.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną spółki D. sp. z o.o. w zakresie odmowy przywrócenia terminu procesowego, wskazując, że skomplikowany charakter sprawy oraz trudności organizacyjne nie uprawniają do jego przywrócenia, jeżeli nie udokumentowano braku winy w uchybieniu terminu.

Decyzja o umorzeniu postępowania w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego była prawidłowa; zobowiązanie podatkowe dla osób fizycznych kreuje decyzja ustalająca, a nie określająca. NSA oddalił skargę kasacyjną jako bezzasadną.

Sąd administracyjny, kontrolując decyzję podatkową, jest obowiązany zbadać, czy wszczęcie postępowania karnego skarbowego, z którym organ podatkowy wiąże skutek w postaci zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego na podstawie art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej, nie miało charakteru instrumentalnego i nie służyło jedynie wstrzymaniu przedawnienia.

Prowadzenie odrębnych postępowań w sprawach o naruszenie ochrony danych osobowych, w sytuacji jednego zdarzenia naruszającego, jest nieuzasadnione. Niezbędne jest jedno kompleksowe postępowanie, zapewniające pełną ocenę naruszenia i skuteczne nałożenie kary.

W przypadku incydentu naruszenia danych osobowych objętego tym samym stanem faktycznym, konieczne jest przeprowadzenie jednego postępowania obejmującego całość zdarzenia, co przyczynia się do ustalenia całości odpowiedzialności oraz zapewnia spójność oceny prawnej i procesowej.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że konieczne jest prowadzenie jednego postępowania obejmującego wszystkie naruszenia przepisów RODO związane z ujawnieniem danych, celem wydania jednej skutecznej decyzji obejmującej całość incydentu.

W sprawie skargi E. sp. z o.o. na decyzję odmowną wznowienia postępowania, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, stwierdzając brak nowych okoliczności i istotnego wpływu wyroku TSUE na decyzję ostateczną, potwierdzając decyzję organów podatkowych.

Czynności związane z przygotowaniem i sprzedażą produktów żywnościowych przez stacjonarne placówki muszą być kwalifikowane na podstawie rzeczywistych okoliczności ich świadczenia, z uwzględnieniem tego, czy towarzyszą im usługi wspomagające, a nie wyłącznie klasyfikacji statystycznej.

Spółka w postępowaniu administracyjnym nie posiada interesu prawnego w zaskarżeniu aktów dotyczących proceduralnych terminów innych stron postępowania, co wyklucza jej legitymację skargową w takich sprawach.

Sąd stwierdził brak podstaw do uchylenia wyroku WSA w zakresie odmowy zastosowania ulgi abolicyjnej, wskazując na niewykazanie przez skarżącego przesłanek z art. 15 ust. 3 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Art. 11n pkt 5 u.p.d.o.p. obejmuje powiązania pośrednie i bezpośrednie ze Skarbem Państwa, uprawniając do wyłączenia z obowiązku tworzenia dokumentacji cen transferowych. Sąd uznał odmienne stanowisko organu za błędne.

Konwersja wierzytelności na udziały spółki, skutkująca wygaśnięciem wierzytelności, powoduje powstanie przychodu u spółki, w wysokości różnicy między wartością nominalną a rynkową wierzytelności, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Budowa elektroenergetycznego przyłącza kablowego stanowi inwestycję celu publicznego w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, nawet jeśli realizacja służy prywatnym potrzebom podmiotów, zgodnie z celem zaopatrzenia w energię jako zadaniem własnym gminy.

Jeżeli naruszenie ochrony danych osobowych dotyczy jednego incydentu skutkującego nieuprawnionym dostępem osób trzecich, przy zachowaniu jurysdykcji niezgodnej z RODO, odpowiedzialność spoczywa na administratorze danych; organ nadzoru winien prowadzić jednolite postępowanie administracyjne eliminujące wielokrotne sankcje, z silnym naciskiem na ustalenie proporcjonalnej i odstraszającej kary administracyjnej

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż każdy incydent naruszenia ochrony danych osobowych powinien być badany w ramach jednego postępowania obejmującego wszystkie związane z nim naruszenia, co służy skuteczności i efektywności ochrony prawnej osób poszkodowanych. Administrator ponosi pełną odpowiedzialność za przetwarzanie danych przez podmiot spoza jurysdykcji RODO.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż w przypadku naruszenia ochrony danych osobowych skutkującego wieloma postępowaniami, konieczne jest połączenie ich w jedno, które zapewni pełną ocenę naruszenia z punktu widzenia odpowiedzialności administracyjnej i wszelkich powiązanych konsekwencji prawnych.

W sytuacji naruszenia ochrony danych osobowych, konieczne jest przeprowadzenie jednego postępowania obejmującego całość zdarzenia w celu wydania jednej spójnej decyzji administracyjnej, zgodnie z art. 33 i art. 77 RODO. Należy połączyć wszystkie związane z tą sprawą postępowania do wspólnego rozpoznania.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że skarga na bezczynność organu administracji publicznej jest zasadna, jeśli organ pozostawał w bezczynności na dzień jej wniesienia, nawet jeżeli później żądana informacja została udostępniona.

Odsetki od zwróconego podatku VAT należą się w pełnej wysokości zgodnie z art. 87 ust. 7 u.p.t.u. po zakończeniu weryfikacji zasadności zwrotu. Wcześniej obowiązuje opłata prolongacyjna (art. 87 ust. 2 u.p.t.u.).