Przyznanie obywatelowi Ukrainy świadczenia pielęgnacyjnego z opieką nad dorosłym, niezależne od zamieszkiwania z dziećmi w Polsce, podlega wykładni celowościowej. Zmiany w art. 26 ust. 1 pkt 1 u.p.o.u. ograniczają świadczenia rodzinne na dzieci.

Uznano, że odmowa przyznania zasiłku celowego A.B. jest uzasadniona, gdyż skarżący nie wykazał współpracy z organami w kwestii dochodów, a dysproporcje majątkowe wykluczają potrzebę wnioskowanego wsparcia.

Decyzja administracyjna uchylająca zasiłek okresowy jest uzasadniona, gdy występuje istotna dysproporcja pomiędzy deklarowanym dochodem a sytuacją majątkową świadczeniobiorcy, co uzasadnia zastosowanie art. 106 ust. 5 w zw. z art. 12 ustawy o pomocy społecznej oraz wdrożenie weryfikacji zasadności uzyskiwanych świadczeń.

Odmowa przyznania zasiłku celowego jest uzasadniona, jeśli wnioskuje o niego osoba, której sytuacja majątkowa wykazuje dysproporcje między deklarowanymi dochodami a wydatkami, a także odmawia ona przeprowadzenia wywiadu środowiskowego.

Odmowa przyznania zasiłku celowego nie narusza prawa, gdy wnioskodawca nie wykazuje współpracy z organem pomocy społecznej i nie ujawnia rzeczywistej sytuacji majątkowej, a jego potrzeby zostały samodzielnie zaspokojone.

NSA uznaje uchylenie decyzji o przyznaniu zasiłku okresowego na podstawie art. 106 ust. 5 i art. 12 ups za prawidłowe, z powodu nieujawnionej sytuacji majątkowej i dysproporcji pomiędzy dochodami a wydatkami skarżącej.

Skład orzekający sądu nie może obejmować osób niemających uprawnień do orzekania, a naruszenie tej zasady stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą obligującą do uchylenia wyroku.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze dopuściło się rażącej przewlekłości w postępowaniu, co uzasadniało uwzględnienie skargi na przewlekłość oraz zasądzenie odszkodowania. Skarga kasacyjna na takie rozstrzygnięcie jest nieuzasadniona.

Naczelny Sąd Administracyjny, uchylając zaskarżony wyrok, nakazał Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu ponowne rozpoznanie sprawy, wskazując potrzebę wyjaśnienia proceduralnych braków formalnych wniosków dotyczących pełnomocnictwa, przed rozstrzygnięciem materialnoprawnym dotyczącym zasadności aktualizacji opłaty rocznej.

Orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 czerwca 2025 r. stwierdza, że decyzja o umorzeniu postępowania aktualizacyjnego opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste, wydana na podstawie art. 4 ustawy przekształceniowej, jest zaskarżalna przed sądem administracyjnym, gdyż nie stanowi orzeczenia co do istoty sprawy podlegającego sprzeciwowi do sądu powszechnego (sygn. I OSK 3050/23).

Postępowania dotyczące aktualizacji opłaty z tytułu użytkowania wieczystego, nieskutecznie wszczęte przed 1 stycznia 2019 r., podlegają umorzeniu na podstawie art. 4 ustawy zmieniającej, a decyzje w tych sprawach są kontrolowane przez sądy administracyjne.

Zezwolenie na przebudowę zjazdu z drogi krajowej zostało prawidłowo wydane, zgodnie z normami prawa materialnego i proceduralnego, a jego udzielenie nie naruszało przepisów dotyczących bezpieczeństwa ruchu drogowego.

Komunikat Głównego Inspektora Sanitarnego nie może być podstawą prawną do określania terminów wymagalności obowiązku szczepień; rozstrzygnięcia organów naruszyły przepisy proceduralne i materialne, uzasadniając skargę. Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymał uchylenie przez sąd I instancji zaskarżonego postanowienia.

Postanowienie Wielkopolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego, wydane z naruszeniem procedur administracyjnych, zostało utrzymane w mocy przez Naczelny Sąd Administracyjny ze względów proceduralnych, zgodnie z przepisami stanowiącymi zamknięty katalog rozstrzygnięć i wymagającymi nowej oceny legalności egzekwowanego obowiązku.

Art. 100d ust. 1-4 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy ma zastosowanie do wszystkich cudzoziemców, umożliwiając organom administracyjnym legalne zawieszenie biegów terminów, co wyklucza możliwość stwierdzenia bezczynności organów w tego typu postępowaniach.

Brak wspólnego zamieszkiwania oraz posiadanie rodzeństwa zdolnego do alimentacji nie mogą stanowić przeszkód do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, jeżeli opiekun faktycznie wykonuje obowiązki wynikające z konieczności zapewnienia stałej opieki nad osobą niepełnosprawną.

Okręgowa Rada Adwokacka może być stroną w postępowaniu administracyjnym o objęcie ubezpieczeniem zdrowotnym, gdy pełni rolę płatnika składki zgodnie z art. 85 ust. 4 ustawy o świadczeniach. NSA oddala skargę kasacyjną jako pozbawioną podstaw.

Informacje publiczne, które wymagają przetworzenia dla udostępnienia, mogą być odmówione, jeśli wnioskodawca nie wykaże szczególnego interesu publicznego. Interes prywatny nie może być uznany za przesłankę prawną uzasadniającą dostęp do informacji przetworzonej.

Nieuiszczona grzywna w celu przymuszenia podlega umorzeniu, jeśli obowiązek nałożony tytułem wykonawczym został w pełni wykonany. Brak ustaleń co do pełnego wykonania obowiązku wymaga uchylenia postanowień egzekucyjnych i przeprowadzenia weryfikacji z udziałem zobowiązanego.

Postanowienie stwierdzające uchybienie terminu do wniesienia zażalenia jest prawidłowe, jeśli zawiera prawidłowe pouczenie o terminie i trybie zaskarżenia. Brak spełnienia wymogów formalnych przez skarżącego uniemożliwia zmianę rozstrzygnięcia sądu administracyjnego.

Decyzja odmowy zmiany ostatecznej decyzji dotyczącej zezwolenia na zbieranie odpadów była prawidłowa ze względu na spełnione przesłanki z art. 46 ust. 1e pkt 2 lit. b ustawy o odpadach dotyczące administracyjnych kar pieniężnych. Przesłanki te wyłączają potrzebę dodatkowego współdziałania organów kontroli pożarowej.

Skoro przedsiębiorcy wymierzono ostateczne decyzje administracyjne nakładające kary przekraczające 150 000 zł, organ jest zobowiązany, zgodnie z art. 46 ust. 1e pkt 2 lit. b ustawy o odpadach, bezwzględnie odmówić wydania pozwolenia zintegrowanego, niezależnie od stanu innych postępowań czy konieczności uzyskania opinii PSP.

Oddalenie skargi kasacyjnej Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej od wyroku WSA stwierdzającego bezczynność z rażącym naruszeniem prawa w rozpoznaniu wniosku G.K. o stwierdzenie nieważności uchwały.

Oddalenie skargi kasacyjnej w zakresie zarzutu braku wymagalności egzekucyjnego zobowiązania podatkowego, na podstawie art. 33 § 2 pkt 6 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, wobec braku przesłanek braku wymagalności obowiązku.