Obowiązek szczepień ochronnych małoletnich dzieci wynika z art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o zapobieganiu zakażeń, a brak przeciwwskazań medycznych uzasadnia wymagalność tego obowiązku, mimo zmiany stanu prawnego i wcześniejszych uchybień proceduralnych.

Posiadanie faktyczne gruntów rolnych, rozumiane jako ich użytkowanie, może uprawniać do przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego, niezależnie od formalnego tytułu prawnego, o ile korzystanie z działki jest realne i efektywne.

Określenie wartości odszkodowania za wywłaszczenie nieruchomości pod inwestycje drogowe winno uwzględniać zasadę korzyści, co oznacza, że wartość nieruchomości musi być określona w kontekście jej wzrostu wartości spowodowanego przeznaczeniem na cel publiczny, zgodnie z art. 134 ust. 4 u.g.n.

Umowa zawarta przez uczelnię z osobą wykonującą pracę miała charakter umowy o świadczenie usług, podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Izba Administracji Skarbowej stanowi prawidłowo wskazany podmiot jako dłużnik zajętej wierzytelności w zakresie postępowania egzekucyjnego; dyrektor jednostki nie odpowiada jako dłużnik. Oddalenie skargi kasacyjnej z uwagi na poprawność materialnego uzasadnienia wyroku sądów niższej instancji.

W sprawie egzekucji administracyjnej dłużnikiem zajętej wierzytelności jest jednostka organizacyjna sektora finansów publicznych (Izba Administracji Skarbowej), a nie jej dyrektor jako dysponent środków budżetowych. Skarga kasacyjna wobec braku należytego uzasadnienia zarzutów podlega oddaleniu.

W ramach zapobiegawczego nadzoru sanitarnego, koszty obejmują wszelkie czynności związane z wydaniem decyzji administracyjnej, niezależnie od ich rodzaju, co uzasadnia naliczanie opłat na podstawie art. 36 ust. 1 ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej.

Przedstawiciel ustawowy, działając w imieniu dziecka w zakresie wniosku o świadczenia społeczne, nie nabywa odrębnego statusu strony postępowania administracyjnego, co ogranicza jego interes prawny do reprezentacji dziecka.

Decyzja z 16 sierpnia 1973 r. o wywłaszczeniu nieruchomości nie naruszała prawa w sposób rażący, a jej nieważność nie została wykazana. Artykuł 156 § 1 pkt 2 k.p.a. nie znajduje zastosowania, gdy brak dowodów na zgłoszenie i uznanie następstwa prawnego przez spadkobiercę.

Inwestycja polegająca na rozbudowie przedszkola o pomieszczenia żłobka nie stanowi inwestycji celu publicznego w rozumieniu u.p.z.p. NSA uznał, że żłobek nie jest placówką opiekuńczo-wychowawczą. Postępowanie przez wnioski z 19 marca i 21 września 2021 r. dotyczyło tego samego wniosku, nie stanowiąc równoległych postępowań.

Naczelny Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 184 p.p.s.a., oddalił skargę kasacyjną G. sp. z o.o., podtrzymując tym samym decyzję Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego jako uzasadnioną prawnymi wskazaniami oraz zmianą faktyczną.

Decyzja ustalająca osobom fizycznym zobowiązanie w podatku od nieruchomości ma charakter decyzji konstytutywnej, co oznacza, że dopiero jej wydanie i doręczenie kreuje zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości.

NSA uchylił wyrok WSA, stwierdzając wadliwość uzasadnienia względem ustaleń faktycznych i prawnych, co uniemożliwia kontrolę orzeczenia. Sprawa przekazana do ponownego rozpoznania celem ustalenia prawidłowego stanu faktycznego.

Skarga kasacyjna CPK na wyrok WSA została oddalona. Sąd potwierdził, że bezczynność w zakresie udostępnienia informacji publicznej, poprzez wymijające odpowiedzi, stanowi rażące naruszenie prawa, uprawniając do wymierzenia sankcji i nakładając obowiązek pełnego rozpatrzenia wniosku Stowarzyszenia.

Organ nie popada w bezczynność, gdy odpowiednio poinformuje wnioskującego o braku posiadania żądanej informacji publicznej, spełniając tym samym warunki art. 13 ust. 1 u.d.i.p.

Naklejka informacyjna na pojemnikach nie jest wystarczającą formą zawiadomienia o niesegregacji odpadów zgodnie z art. 6ka ust. 1 ustawy o czystości i porządku. Brak właściwego powiadomienia uniemożliwia nałożenie podwyższonej opłaty.

NSA orzekł, że zarzuty skargi kasacyjnej Wspólnoty Mieszkaniowej były bezzasadne, a decyzja o oddaleniu skargi przez WSA była prawidłowa, ponieważ nie stwierdzono naruszeń prawnych wpływających na wynik sprawy.

Brak podstaw do uwzględnienia skargi kasacyjnej wobec prawidłowości nałożonej kary pieniężnej za wprowadzenie na rynek produktu niespełniającego wymagań bezpieczeństwa; decyzja organu zgodna z ustawą o ogólnym bezpieczeństwie produktów.

Członek zarządu spółki z o.o. jest zobowiązany do zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości nawet wtedy, gdy spółka posiada jednego wierzyciela, a niewykonanie tego obowiązku nie zwalnia go z odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe spółki.

Orzeczenie Odwoławczej Komisji Dyscyplinarnej przy Komendancie Głównym PPS, mające charakter prawomocny na mocy art. 124n ustawy o PSP, uniemożliwia przyznanie nagrody rocznej za rok zakończenia postępowania dyscyplinarnego.

Decyzja Małopolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego o nałożeniu opłaty za czynności nadzoru sanitarnego jest zgodna z prawem, gdy podczas kontroli w zakładzie stwierdzono naruszenie wymagań higienicznych i zdrowotnych.

Pracodawca, zgodnie z art. 227 k.p., jest zobowiązany do przeprowadzania badań czynników szkodliwych w środowisku pracy, niezależnie od spełnienia norm emisji pojazdów. Wniesiona przez K. Sp. z o.o. skarga kasacyjna nie zawierała podstaw do podważenia decyzji inspektora sanitarnego oraz wyroku WSA.

Przedawnienie karalności wykroczeń powoduje obowiązek umorzenia postępowania, niezależnie od chwilowego zawieszenia biegu przedawnienia ustawą o COVID-19; upływ terminu przedawnienia jest bezwzględną przesłanką umorzenia postępowania.

Nałożenie opłaty za czynności zapobiegawczego nadzoru sanitarnego, w tym przygotowanie postanowienia przez organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej, jest zasadne i podlega uiszczaniu przez stronę postępowania, jeżeli wykazano ich związek z nadzorem sanitarnym.