Organ interpretacyjny powinien wydać interpretację indywidualną na pisemny wniosek, spełniający wymagania formalne określone dla uzyskania ulgi podatkowej, w przypadku braku formalnych przeszkód do wszczęcia postępowania, nawet przy złożonej metodologii ewidencjonowania kosztów.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że skarga kasacyjna została oparta na nieusprawiedliwionych podstawach, a zaskarżenie obowiązku poddania dziecka szczepieniom ochronnym było wymagalne i zgodne z prawem oraz że fakt postępowania opartego na odroczonych przepisach nie wpływa na legalność tego obowiązku.

Skarga kasacyjna dotyczącą umorzenia należności za zajęcie pasa drogowego została oddalona z powodu niespełnienia przesłanek umorzeniowych z art. 64 ust. 1 pkt 2 lit. a) u.f.p., przy czym ciężar dowodu w tym zakresie ciąży na zobowiązanym.

Zobowiązanie do zapłaty podatku akcyzowego w całości powstaje, gdy nie można ustalić wcześniejszego rozliczenia akcyzy, opierając się wyłącznie na niekompletnych dokumentach i niespełniających pełnych wymagań jakościowych analizach produktów.

Ocena projektu niedopełniona w sposób naruszający zasadę przejrzystości i rzetelności, skutkuje koniecznością dokonania ponownej oceny z zapewnieniem możliwości uzupełnienia wniosku przez skarżącego.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że niedochowanie terminu na złożenie wniosku o dofinansowanie przez przedsiębiorcę z własnej winy wyklucza jego przywrócenie, nawet w przypadku problemów organizacyjnych spowodowanych urlopem pracowników.

Brak wystąpienia jednoznacznych przesłanek wznowieniowych uniemożliwia wznowienie postępowania administracyjnego z urzędu, zgodnie z art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a., w przypadku nieudowodnienia, że pracownik organu wprowadził w błąd odnośnie do przysługujących świadczeń.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że wymierzanie kary administracyjnej bez uwzględnienia wszystkich dyrektyw w art. 189d K.p.a. narusza zasady prawidłowego postępowania administracyjnego, skutkując uchyleniem decyzji nakładającej karę pieniężną na Gminę Myślenice i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania.

Decyzja o naliczeniu opłat za zarząd, wydana państwowym osobom prawnym przed dniem 5 grudnia 1990 r., może samoistnie stanowić dowód posiadania zarządu, nie wymagając odwołania do aktu ustanowienia tego prawa.

Obowiązek zaszczepienia dziecka nie ulega odroczeniu w przypadku braku dowodów na istnienie długotrwałych przeciwwskazań medycznych. Dokumentacja medyczna nie zawierająca aktualnych zaświadczeń o przeciwwskazaniach uzasadnia działania egzekucyjne ze strony organów administracji.

Wykonywanie transportu drogowego bez wymaganych zezwoleń oraz niespełnianie kryteriów formalno-prawnych przewozu okazjonalnego uzasadnia nałożenie kary pieniężnej, a skargi co do interpretacji przepisów w tym zakresie są bezzasadne.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że skarga kasacyjna Spółdzielni D. nie wykazała zasadności zarzutów naruszenia zarówno przepisów materialnych, jak i procesowych, co skutkowało oddaleniem skargi dotyczącej wtórnej zdolności odróżniającej znaku "TWAROŻEK W.".

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 września 2025 r. orzekł, że decyzja organu o zwrocie dofinansowania przez P.P. "B." Sp. z o.o. była zgodna z prawem, a zarzuty skargi kasacyjnej dotyczące naruszeń proceduralnych w postępowaniu administracyjnym są nieuzasadnione.

Członek zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, niewykazujący przesłanek zwalniających z odpowiedzialności nałożonych na niego przepisami art. 116 O.p., ponosi solidarną odpowiedzialność za zaległości podatkowe spółki, jeżeli egzekucja z majątku spółki była bezskuteczna.

Organ administracyjny zobowiązany jest do wezwania strony do wyjaśnienia sprzeczności między treścią wniosku a jego załącznikiem, jeżeli z ustalonych faktów wynika możliwość uzyskania pomocy na mocy innego aktu prawnego. Obowiązek ten wynika z zasad pogłębiania zaufania do organów administracji (art. 8 KPA) oraz powinności właściwego wyjaśnienia rzeczywistej woli strony w postępowaniu administracyjnym

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza, że właściwe stosowanie zasady dwuinstancyjności w postępowaniu administracyjnym w sprawach o nałożenie kar pieniężnych jest kluczowe i uchyla się odciąganie wniosków bez ich odniesienia do decyzji właściwego organu pierwszej instancji.

Oddalenie skargi kasacyjnej T.C., która zarzucała nieprawidłowe odmówienie świadczenia pielęgnacyjnego na rzecz pobierania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, potwierdzając niewystąpienie przesłanek naruszenia przepisów prawa materialnego ani procesowego.

Na postanowienie o odmowie zawieszenia postępowania administracyjnego nie przysługuje zażalenie, zgodnie z art. 101 § 3 K.p.a., który przewiduje zaskarżalność wyłącznie na postanowienia o zawieszeniu postępowania i o odmowie podjęcia zawieszonego postępowania.

Faktura może stanowić dowód podatkowy jedynie wtedy, gdy odzwierciedla rzeczywisty przebieg operacji gospodarczej; dokument, którego rzetelność została podważona, nie wywołuje skutków w podatku dochodowym i nie może stanowić podstawy ustalania ani przychodu, ani kosztu.

Decyzja Prezydenta Miasta Gliwice z dnia 7 lutego 2019 r. przyznająca odszkodowanie w przedmiocie już rozstrzygniętym ostateczną decyzją z dnia 13 listopada 1965 r., podlega stwierdzeniu nieważności jako pozostająca w sprzeczności z zasadą trwałości decyzji administracyjnych.

Skarga kasacyjna dotycząca ustalenia warunków zabudowy została oddalona, gdyż spełnione zostały wymagania art. 61 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a proceduralne uchybienia nie miały istotnego wpływu na wynik sprawy.

Wydanie decyzji o warunkach zabudowy warunkującej legalizację samowoli budowlanej, która nie spełnia wymogów dobrego sąsiedztwa, narusza zasady planowania przestrzennego i urbanistycznego ładu, dlatego taka decyzja powinna być odmówiona.

Dla skutecznego wznowienia postępowania na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 O.p., nowe okoliczności faktyczne lub dowody muszą być nieznane organowi wydającemu decyzję, ale niekoniecznie podatnikowi, jeśli ich wcześniejsze ujawnienie mogłoby wpłynąć na odmienną treść decyzji.

Gmina, która przekazuje infrastrukturę służącą zadaniom własnym swojej jednostce organizacyjnej za symboliczny czynsz wyłącznie w celu uzyskania pełnego odliczenia VAT, nie działa jako podatnik w rozumieniu ustawy o VAT, a taki schemat stanowi nadużycie prawa.