Skarga kasacyjna wniesiona przez R. G. na wyrok WSA w Kielcach w sprawie oddalenia zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym dotyczącym obowiązku szczepień ochronnych jest bezzasadna i dlatego podlega oddaleniu. Przepisy dotyczące przymusowego wykonania tego obowiązku zostały prawidłowo zastosowane przez organy administracyjne.

Odmowa uchylenia ostatecznej decyzji odmawiającej zwrotu wywłaszczonej nieruchomości jest uzasadniona, gdy cel wywłaszczenia został zrealizowany. Forma bezumownego użytkowania nie stanowi istotnej przesłanki wznowienia postępowania, jeśli nie wpływa na zrealizowanie celu wywłaszczenia.

Zawieszenie rachunku w rejestrze Unii, ze względu na niewykonanie obowiązku rozliczenia emisji wpisuje się w kategorię czynności materialno-technicznych, a nie decyzji administracyjnych; art. 92a ustawy ETS stosuje się aktualnie do pozostających nierozliczonych wielkości emisji.

Decyzja kasacyjna Samorządowego Kolegium Odwoławczego, uchylająca decyzję o warunkach zabudowy, jest zasadna w przypadku naruszenia przepisów o wyznaczaniu obszaru analizowanego (art. 61 ust. 5a u.p.z.p.), co wymaga ponownego rozpoznania przez organ I instancji.

NSA potwierdza prawidłowość decyzji Prezesa UKE w sprawie dopłaty do usług powszechnych za 2013 r., uznając zgodność z Prawem pocztowym i weryfikację dokumentów przez biegłego rewidenta, co wyklucza naruszenie procedur administracyjnych.

Przy kwalifikacji instalacji radiokomunikacyjnych należy uwzględniać równoważną moc promieniowaną izotropowo dla pojedynczej anteny, nie przekraczając przewidzianych norm, w celu ustalenia obowiązku uzyskania decyzji środowiskowej.

Skarga kasacyjna wniesiona przez D.M. od wyroku WSA w Gliwicach, dotycząca zarządzenia pokontrolnego Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska z zakresu gospodarki odpadami, podlega oddaleniu z uwagi na brak zasadności zarzutów naruszenia prawa materialnego i proceduralnego.

Nie istnieją podstawy do uchylenia postanowienia organu o oddaleniu zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym obowiązku szczepień ochronnych, gdyż przepisy ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu zakażeniom stanowią wystarczającą podstawę prawną dla realizacji tego obowiązku.

W granicach określonych skargą kasacyjną sąd stwierdził, że urządzanie gier na automatach przez spółkę "T." Sp. z o.o. bez wymaganego zezwolenia narusza ustawę o grach hazardowych, a losowy charakter gier uzasadniał nałożenie kary pieniężnej bez stosowania instytucji odstąpienia od jej nakładania.

Postępowanie nieważnościowe nie służy merytorycznej weryfikacji rozstrzygnięć zawartych w ostatecznych decyzjach administracyjnych, lecz ogranicza się do badania, czy decyzja jest dotknięta wadami wskazanymi w art. 156 § 1 k.p.a. Brak oczywistego, rażącego naruszenia prawa nie uzasadnia stwierdzenia nieważności decyzji.

NSA potwierdził, że: Z. sp. z o.o. naruszyła przepisy ustawy o odpadach poprzez nielegalne wydobycie odpadów, co uzasadniało wymierzenie jej administracyjnej kary pieniężnej przez Głównego Inspektora Ochrony Środowiska.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził prawidłowość wymierzenia kary pieniężnej na podstawie art. 89 u.g.h. za urządzanie gier o charakterze losowym na automatach bez koncesji, uznając, iż ekspertyment celno-skarbowy stanowił wystarczającą podstawę do wyroku.

Jeżeli automaty służą do urządzania gier z elementem losowości, prowadzenie takich gier poza kasynem bez koncesji stanowi naruszenie ustawy o grach hazardowych, uzasadniające nałożenie kary pieniężnej.

Organizacja społeczna ma prawo do dopuszczenia do udziału w postępowaniu administracyjnym na prawach strony przed jego zakończeniem, a decyzja wydana bez rozpoznania zażalenia na odmowę dopuszczenia prowadzi do możliwości jej wzruszenia poprzez ponowne rozpoznanie sprawy.

Skargę kasacyjną oddala się, potwierdzając konieczność przeprowadzenia pełnego postępowania w pierwszej instancji zgodnie z przepisami prawa procesowego, w tym ocenę przedsięwzięcia w kontekście przepisów o ochronie środowiska.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że cel wywłaszczenia działek pod budowę Trasy Chwaliszewskiej został zrealizowany, co wyklucza możliwość zwrotu nieruchomości następcom prawnym pierwotnych właścicieli, i uchyla wyrok sądu I instancji oddalający decyzję odmowy zwrotu.

Art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy nie ogranicza prawa obywateli Ukrainy do uzyskania świadczeń pielęgnacyjnych, co nakazuje wykładnia zgodna z celem wspierania obywateli Ukrainy legalnie przebywających w Polsce w kontekście systemu świadczeń rodzinnych.

W przypadku braku dowodu doręczenia lub ogłoszenia decyzji administracyjnej, nie można zaniechać merytorycznego rozpoznania wniosku o stwierdzenie jej nieważności. Uchwała o uchyleniu likwidacji spółki ma znaczenie decydujące przy ocenie legitymacji do wniesienia żądania wszczęcia postępowania administracyjnego.

Odmowa przyznania świadczenia pielęgnacyjnego w przypadku, gdy inne osoby zobowiązane do alimentacji mogą partycypować w opiece nad osobą wymagającą pomocy, nie narusza przepisów ustawy o świadczeniach rodzinnych ani Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Zobowiązanie do wymierzenia grzywny, za niewykonanie wyroku zobowiązującego do rozpoznania wniosku o udostępnienie informacji publicznej, jest uzasadnione, gdy działania organu wykazują rażące naruszenie prawa poprzez brak działania w określonym przez wyrok terminie.

Operat szacunkowy, stosując zasadę korzyści, właściwie określa wartość rynkową nieruchomości pod linię kolejową, a skarga kasacyjna nie przedstawia zarzutów zasadnych, co uzasadnia jej oddalenie.

Oddalenie skargi kasacyjnej; funkcjonariusz Policji winny naruszenia dyscypliny służbowej poprzez nieobecność w wyznaczonym miejscu służby; postępowanie sądu administracyjnego zgodne z prawem i proceduralnie poprawne.

Decyzja o przedłużeniu okresu zawieszenia funkcjonariusza Służby Więziennej musi być doręczona przed upływem terminu poprzedniego zawieszenia, aby wywołać skutki prawne.

NS uchyla zaskarżony wyrok WSA z powodu błędnej oceny prawnej, co uniemożliwia weryfikację stanowiska sądu i wymaga ponownego rozpoznania sprawy z uwzględnieniem precyzyjnego określenia charakteru żądanych informacji oraz proceduralnych obowiązków spółki.