Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop przed 6 listopada 2018 r. winien być wyliczany z zastosowaniem mnożnika 1/21, według zmienionego art. 115a ustawy o Policji, z wyłączeniem niekonstytucyjnego mnożnika 1/30.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje za niewłaściwe stosowanie niekonstytucyjnych przepisów ustawy o Policji dotyczących ekwiwalentu za niewykorzystany urlop i odrzuca skargę kasacyjną, podtrzymując wyrok WSA w Szczecinie. Organom poleca stosowanie nowych regulacji zgodnych z wyrokiem TK.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 22 czerwca 2022 r., sygn. akt I SA/Lu 193/22, został uchylony, a sprawa przekazana do ponownego rozpoznania; organy podatkowe nie dokonały pełnej oceny dowodowej, skutkując błędnym ustaleniem zaniżenia przychodu w podatku dochodowym.

Oddalenie skargi kasacyjnej wobec braku wykazania naruszenia przepisów postępowania oraz potwierdzenie prawidłowości ustaleń o warunkach zabudowy i ich zgodności z wymogami prawnymi, w tym analiza urbanistyczna spełniająca wymogi planistyczne.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając rozstrzygnięcie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za zgodne z prawem, a zarzuty proceduralne i materialne podnoszone przez skarżącego za niezasadne (art. 184 P.p.s.a.).

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że projekt budowlany jest zgodny z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i dopuszczalna jest realizacja zabudowy pierzejowej, mimo braku takowej na sąsiednich działkach.

Spółka komandytowa nie jest zobowiązana do pobierania zaliczek na zryczałtowany podatek dochodowy przy wypłacie komplementariuszom zaliczek na poczet zysku w trakcie roku podatkowego, jeżeli nie jest znana kwota zobowiązania podatkowego. Pobór podatku jest obowiązujący jedynie od faktycznie osiągniętego zysku na koniec roku.

Kosztem uzyskania przychodów z tytułu zbycia akcji spółki akcyjnej powstałej z przekształcenia spółki komandytowej jest wartość bilansowa majątku spółki komandytowej z dnia ustania jej bytu prawnego zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.f.

W zakresie art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej, którego przepisy nie odnoszą się do wysokości ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie pozostaje zgodny z prawem, nawet jeśli wyróżniona interpretacja była częściowo błędna.

Obowiązek poddania się szczepieniom ochronnym w świetle art. 5 ustawy o zapobieganiu zakażeniom jest wymagalny mimo deklaracji jego niezgodności z konstytucją. Zarzuty naruszenia zasad dwuinstancyjności oraz braków w badaniach kwalifikacyjnych nie zmieniają merytorycznej oceny zgodności egzekucji tego obowiązku.

Skarga kasacyjna nie wykazała naruszenia prawa administracyjnego przez WSA, wobec czego obowiązek szczepień ochronnych został uznany za wymagalny, a Naczelny Sąd Administracyjny uznał skargę za bezzasadną.

Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymuje, że brak wykonania obowiązku szczepień ochronnych dziecka, mimo przeprowadzonych badań kwalifikacyjnych, nie wyklucza wymagalności tego obowiązku, potwierdzając zgodność z prawem postanowienia Zachodniopomorskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w przedmiocie egzekucji administracyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził prawidłowość odmowy wszczęcia postępowania o zwrot nieruchomości z powodu uchybienia terminowi przewidzianemu w art. 136 ust. 7 u.g.n., uznając brak podstaw prawnych jako uzasadnioną przyczynę odmowy.

Ustalenie dotacji oświatowej na poziomie poniżej 3 zł nie narusza prawa, gdyż szkoły niepubliczne nie mają roszczenia do równego finansowania publicznego. Zarzuty kasacyjne nie uzasadniają naruszenia przepisów p.p.s.a. oraz Konstytucji RP.

Dotacja celowa pobrana przez Gminę R. została uznana za nadmierną w zakresie, w jakim dotyczyła nieprzyznanej nagrody spisowej, co skutkuje obowiązkiem jej zwrotu wraz z odsetkami.

Przedawnienie administracyjnej kary pieniężnej obejmuje 3-letni okres liczony od końca roku, w którym powstał obowiązek uiszczenia. W razie przedawnienia zobowiązania za dany okres, organy powinny wymierzyć karę tylko za okres nieprzedawniony.

NSA stwierdza nieważność uchwały Rady Miasta Poznania w zakresie przewidującym dostęp do drogi publicznej KD-Z dla terenu 6MW poprzez drogi 1KDWxs-5KDWxs, jako nieproporcjonalnie ingerujące w prawa własności wspólnot mieszkaniowych. Utrzymuje w mocy dostęp dla tego terenu przez 6KDWxs.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, iż art. 100d ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym ma zastosowanie do wszystkich cudzoziemców, uprawniając do wstrzymania biegu terminów na załatwienie spraw związanych z udzieleniem zezwolenia na pobyt czasowy, co wyklucza możliwość stwierdzenia bezczynności organu.

Art. 100d ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy dotyczą administracji spraw cudzoziemców szeroko, wykluczając stwierdzenie bezczynności organu przy terminowym rozpoznawaniu wniosków.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że regulacja art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej, właściwie interpretowana, nie stoi na przeszkodzie stosowaniu przepisów z 2020 r. do wcześniej zaistniałych stanów faktycznych. Wysokość ekwiwalentu musi odpowiadać realnej wartości niewykorzystanego urlopu. Oddalenie skargi kasacyjnej.

Skarga kasacyjna Komendanta Wojewódzkiego Policji na wyrok WSA została oddalona. NSA uznał, że art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie uniemożliwia stosowania art. 115a ustawy o Policji w nowym brzmieniu, podtrzymując decyzję o przyznaniu ekwiwalentu za niewykorzystany urlop na podstawie zasad sprzed zmian wprowadzonych w 2018 r.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie stanowi przeszkody dla stosowania art. 115a ustawy o Policji w obowiązującym brzmieniu do stanów faktycznych sprzed 6 listopada 2018 r., co zasądza oddalenie skargi kasacyjnej.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie wyłącza obowiązku stosowania art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą do stanów faktycznych przed 1 października 2020 r. NSA potwierdza prawo do wyrównania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop.

W sprawie dotyczącej ekwiwalentu za niewykorzystany urlop dla policjantów Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie zakazuje stosowania art. 115a ustawy o Policji w obecnym brzmieniu dla stanów faktycznych sprzed tej nowelizacji, przez co wyrok WSA, mimo częściowo błędnego uzasadnienia, jest zgodny z prawem.