Świadczenie pielęgnacyjne z art. 17 ust. 1 u.ś.r. może być przyznane jedynie w sytuacji, gdy zakres opieki nad osobą niepełnosprawną w oczywisty sposób uniemożliwia podjęcie jakiejkolwiek pracy zarobkowej, a związek ten musi być bezpośredni i ścisły.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego istotny jest rzeczywisty związek przyczynowy między rezygnacją z zatrudnienia a koniecznością opieki nad osobą niepełnosprawną, a posiadanie rodzeństwa nie wyklucza prawa do uzyskania świadczenia, o ile wnioskodawca realnie sprawuje szeroką i stałą opiekę.

Odmowa ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego nie może opierać się wyłącznie na ogólnych zasadach kształtowania ładu przestrzennego i urbanistyki, lecz musi być zgodna z przepisami odrębnymi, a brak takiej zgodności rodzi obowiązek oceny społeczno-ekonomicznych konsekwencji wydanej decyzji.

W kontekście ustawy o świadczeniach rodzinnych, świadczenia emerytalne przyznane na podstawie przepisów państwa obcego blokują możliwość przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, jeśli wnioskodawca nie zrezygnuje z tego świadczenia na rzecz polskiego świadczenia pielęgnacyjnego.

Nieprzekraczalna linia zabudowy wyznaczona z pominięciem ustaleń studium, które warunkują możliwość jej zastosowania od przeprowadzenia uprzedniego rozpoznania geologicznego, stanowi istotne naruszenie zasad sporządzania planu miejscowego i nieuzasadnione ograniczenie prawa własności.

Przeznaczenie terenu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego musi być zgodne z ustaleniami studium, w tym wymogiem uprzedniego rozpoznania warunków geologicznych, w przeciwnym razie stanowi istotne naruszenie zasad sporządzania planu.

Wyrok wydany w stosunku do osoby nieobjętej aktem oskarżenia i za czyn niezarzucony w akcie oskarżenia stanowi rażące naruszenie prawa procesowego, prowadzące do bezwzględnej przyczyny odwoławczej, zgodnie z art. 439§1 pkt 9 k.p.k.