Skuteczne ubieganie się o dotacje na pokrycie bieżących kosztów działalności gospodarczej wymaga wykazania prowadzenia działalności gospodarczej na wymaganą datę oraz spełnienia pozostałych warunków określonych w normach prawnych dotyczących wsparcia przeciwdziałania skutkom COVID-19.

Dotacja na pokrycie bieżących kosztów prowadzenia działalności gospodarczej nie przysługuje podmiotowi, który na dzień wymagany przepisami nie spełnia normatywnych przesłanek, takich jak faktyczne prowadzenie działalności gospodarczej w określonej branży.

Ustalenie przez podatnika zasad korzystania z samochodów służbowych, potwierdzone prowadzeniem ewidencji ich przebiegu, które z założenia wykluczają użycie tych pojazdów do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, uprawnia do pełnego odliczenia VAT zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT.

Podział nieruchomości, który skutkuje wydzieleniem działki budowlanej niezbędnej do korzystania z budynku mieszkalnego, może być zatwierdzony, o ile linia podziału nie powoduje niemożliwości pełnego i prawidłowego korzystania z budynku, a proponowany podział jest zgodny z przepisami prawa materialnego oraz Rozporządzenia w sprawie podziałów nieruchomości.

Odmowa przyznania dotacji na pokrycie bieżących kosztów prowadzenia działalności gospodarczej jest zgodna z prawem, jeżeli przedsiębiorca nie prowadził faktycznie działalności gospodarczej na dzień wymagany przepisami oraz nie spełnia innych normatywnych przesłanek przewidzianych ustawami szczególnymi i rozporządzeniami.

Dla orzeczenia wyroku łącznego niezbędne jest, by przestępstwa były popełnione przed wydaniem pierwszego, chociażby nieprawomocnego, wyroku dotyczącego któregokolwiek z nich; popełnienie kolejnych przestępstw po takim wyroku wyklucza ich łączenie w jeden wyrok łączny.

Prowadzenie rozprawy pod nieobecność oskarżonego, który nie został prawidłowo zawiadomiony o jej terminie, stanowi rażące naruszenie prawa do obrony i procesowych przepisów Kodeksu postępowania karnego, a kara łączna musi być wymierzona w granicach określonych przez art. 86 § 1 k.k.

W przypadku uznania oskarżonego za winnego popełnienia przestępstwa na szkodę małoletniego z art. 200 § 1 k.k., sąd jest obowiązany orzec zakaz zajmowania stanowisk, wykonywania zawodów lub działalności związanej z małoletnimi, co wynika bezwzględnie z art. 41 § 1a zd. drugie k.k.

Niedopuszczalne jest prowadzenie postępowania dotyczącego zachowania będącego elementem składowym czynu ciągłego, za który sprawca został prawomocnie skazany, ze względu na zasadę res iudicata wynikającą z art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k.