O rażącym naruszeniu prawa w kontekście art. 156 § 1 pkt 2 kpa można mówić jedynie wtedy, gdy decyzja administracyjna jest nie do pogodzenia z zasadą praworządności i zaufania obywatela do działań organu, a jej wadliwość ma większą wagę niż stabilność ostatecznej decyzji administracyjnej.

O rażącym naruszeniu prawa na gruncie art. 156 § 1 pkt 2 kpa można mówić dopiero wtedy, gdy naruszenie prowadzi do stanu istotnie niezgodnego z prawem, którego funkcjonowanie w obrocie prawnym byłoby nie do pogodzenia z zasadą praworządności i zaufania obywatela do działań organu.

Osoba będąca użytkownikiem wieczystym sąsiadującej działki, na którą może oddziaływać planowana inwestycja, posiada interes prawny, który uzasadnia uznanie jej za stronę w postępowaniu o pozwolenie na budowę, co w przypadkach pominięcia jej udziału bez własnej winy, stanowi przesłankę wznowienia postępowania.

Dla stwierdzenia możliwości nałożenia obowiązku przywrócenia stanu poprzedniego na podstawie art. 29 Prawa wodnego, niezbędne jest ustalenie, czy zmiany dokonane przez właściciela gruntu szkodliwie wpłynęły na sąsiednie grunty oraz czy istnieją przesłanki legalności dla istniejących urządzeń wodnych, w szczególności w odniesieniu do historycznych uwarunkowań prawno-technicznych.

Marnowaniem żywności w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu marnowaniu żywności jest wycofywanie z etapu dystrybucji tylko żywności, która w momencie wycofywania spełnia wymogi prawa żywnościowego. Przepisy prawa nie mogą być interpretowane rozszerzająco w sposób nakładający dodatkowe obowiązki i sankcje administracyjne.

Nałożenie kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy SENT jest uzasadnione, jeżeli przewoźnik nie spełnia obowiązku przekazywania aktualnych danych geolokalizacyjnych. Klauzula interesu publicznego nie może być stosowana dowolnie i wymaga spełnienia określonych przesłanek ściśle związanych z celami ustawy.