Rażącym naruszeniem prawa, uzasadniającym stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej, jest jedynie takie naruszenie, które skutkuje stanem prawnym istotnie niezgodnym z zasadą praworządności oraz zaufania obywatela do państwa, a prostota naruszenia w kontekście nieskomplikowania wykładni nie jest wystarczającą przesłanką.

Pełnienie służby w jednostkach organizacyjnych wymienionych w art. 13b ustawy zaopatrzeniowej stwarza domniemanie służby na rzecz totalitarnego państwa, lecz domniemanie to musi być oceniane na podstawie okoliczności indywidualnej sprawy i rzeczywistego charakteru zadań wykonywanych przez funkcjonariusza.

Utrata zdolności do pełnienia funkcji określonych w art. 18 § 1 Kodeksu spółek handlowych następuje z chwilą uprawomocnienia się wyroku skazującego za popełnione przestępstwo i skutek ten następuje ex lege.

Organ administracyjny, dokonując ustaleń faktycznych oraz oceny dowodów w sprawie przetwarzania danych osobowych, musi dokładnie wyjaśnić podstawy prawne i faktyczne rozstrzygnięcia, przedstawiając pełen tok logiczny i dowodowy, co jest kluczowe dla zgodności uzasadnienia decyzji z art. 107 § 3 k.p.a.

Organ administracji publicznej nie może być uznany za pozostający w bezczynności w zakresie udostępnienia informacji publicznej, jeżeli wnioskodawca nie wykazał, że złożył odpowiedni wniosek w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej. Sam fakt składania skarg dotyczących określonych kwestii nie jest równoznaczny z uruchomieniem procedury dostępu do informacji publicznej.

Rzeczywiste używanie znaku towarowego wymaga dowodów na jego komercyjne użycie w sposób stały i nieprzerwany na danym rynku, spełniając funkcję rozróżniającą dla określonej kategorii towarów, z uwzględnieniem specyfiki sektora ekonomicznego oraz w kontekście powiązań gospodarczych między podmiotami używającymi znaku.

Zmienione przepisy dotyczące procedur planistycznych mogą podlegać elastycznej interpretacji w kontekście nadzwyczajnych sytuacji, takich jak pandemia, o ile nie dochodzi do istotnego naruszenia przepisów proceduralnych i prawa materialnego oraz o ile zostaje zachowany interes prawny stron.

Z treści art. 152(23) ust. 1 w zw. z art. 252 p.w.p. w zw. z art. 123 § 1 k.p.a. wynika, że w postępowaniu w sprawie sprzeciwu znajduje zastosowanie instytucja przedłużenia terminu procesowego urzędowego wyznaczonego do dokonania określonych czynności procesowych w granicach czasowych określonych w art. 242 ust. 1 i 2 p.w.p., która jest niezależna od nieznajdującej w tym postępowaniu zastosowania autonomicznej