Stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej może mieć miejsce tylko w razie wystąpienia jednej z przesłanek określonych w art. 156 § 1 k.p.a., takich jak rażące naruszenie prawa, a skierowanie osoby na badania lekarskie jest uzasadnione, jeśli istnieją poważne zastrzeżenia co do jej stanu zdrowia potwierdzone odpowiednią dokumentacją medyczną.

Magazynowanie odpadów w sposób niezgodny z udzielonym zezwoleniem oraz brak prowadzenia właściwej ewidencji odpadów w procesie ich odzysku R3 stanowi podstawę do wydania zarządzenia pokontrolnego przez organy inspekcji ochrony środowiska.

W sytuacji prawomocnego oddalenia skargi przez sąd administracyjny na decyzję organu odwoławczego, wszczęcie postępowania nadzorczego w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji jest bezprzedmiotowe, gdyż oznacza to, że decyzja ta nie zawiera wad prawnych uzasadniających takie działanie.

Rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym przez sąd drugiej instancji, pomimo jednoznacznego wniosku strony o przeprowadzenie rozprawy apelacyjnej, prowadzi do nieważności postępowania na podstawie art. 379 pkt 5 k.p.c., jako że strona została pozbawiona możliwości obrony swoich praw.

Instytucja wznowienia postępowania nie jest środkiem, za pomocą którego można wzruszać każdą wadliwą decyzję ostateczną, niezależnie od stopnia tej wadliwości. Instytucja ta ma na celu stworzenie prawnej możliwości ponownego przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego i podjęcia rozstrzygnięcia sprawy zakończonej ostateczną decyzją podatkową tylko wówczas, gdy postępowanie podatkowe przed organami