Organ administracji, odpowiadając na wniosek o udostępnienie informacji publicznej, jest zobowiązany do pełnego i terminowego udzielenia odpowiedzi zgodnie z przepisami prawa. Brak informacji o posiadaniu lub nieposiadaniu żądanych danych nie zwalnia organu z obowiązku udzielenia odpowiedzi, a niedopełnienie tego obowiązku skutkuje stwierdzeniem bezczynności.

Zarządzenie pokontrolne musi być zgodne z ustaleniami protokołu kontroli, a nałożone w nim obowiązki powinny znajdować wyraźne odniesienie do wyników tej kontroli. Niedopuszczalne jest nakładanie obowiązków, które nie znajdują odzwierciedlenia w dokumentacji kontrolnej.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok WSA z uwagi na sprzeczność w ustaleniach co do charakteru prawnego skanów umów o pracę jako informacji publicznej, przekazując sprawę do ponownego rozpoznania z zobowiązaniem spełnienia ustawowych wymogów proceduralnych zawartych w art. 141 § 4 P.p.s.a.

Bezczynność organu administracyjnego w udostępnieniu informacji publicznej zachodzi, gdy nie rozpatruje on stosownego wniosku zgodnie z obowiązującymi przepisami, a kryterium interesu prywatnego wnioskodawcy nie decyduje o publicznym charakterze informacji.

Artykuł 136 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami znajduje zastosowanie do nieruchomości objętych specustawą drogową w zakresie zwrotu niewykorzystanych nieruchomości, z uwagi na brak regulacji zwrotu w specustawie oraz na podstawie zasad wykładni prokonstytucyjnej.

Uchylenie decyzji organów administracyjnych i wyroku WSA na podstawie naruszenia przepisów proceduralnych i materialnych; podkreślenie znaczenia wykładni uznania administracyjnego z uwzględnieniem interesu społecznego i słusznego interesu obywateli.

Organy dyscyplinarne muszą uwzględniać wszystkie ustanowienia obrońców obwinionego funkcjonariusza i przeprowadzać postępowanie zgodnie z zasadami rzetelnego procesu, zapewniając pełną ocenę dowodów i poszanowanie prawa do obrony.

Termin do wniesienia odwołania ulega zawieszeniu zarówno w okresie stanu zagrożenia epidemicznego, jak i stanu epidemii zgodnie z przepisami art. 15 zzs ustawy COVID, umożliwiając skuteczne działania procesowe w tym czasie.

Skarga kasacyjna wniesiona przez C. sp. z o.o. została oddalona w całości z uwagi na brak przesłanek do uchylenia zaskarżonego wyroku, przy czym Sąd potwierdził skuteczność zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego oraz uzasadniono odmowę prawa do odliczenia podatku naliczonego z nierzetelnych faktur.

Nie wskazujesz naruszenia art. 22 § 2a O.p., nie możesz zakwestionować decyzji o odmowie ograniczenia poboru zaliczek. Skarga kasacyjna podlega oddaleniu, a zarzuty nie są uzasadnione.

Odpowiedzialność członka zarządu za zaległości podatkowe spółki z o.o. uzależniona jest od bezskuteczności egzekucji wobec spółki i braku zgłoszenia upadłości w terminie. Ustanie bytu prawnego spółki nie wyłącza tej odpowiedzialności.

Środki pieniężne otrzymane w związku z likwidacją spółki jawnej nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 3 pkt 10 u.p.d.o.f., jeżeli likwidacja nie jest wykonaniem działalności gospodarczej wspólnika.

Objęcie pojazdu zastawem skarbowym jako forma zabezpieczenia długu nie powoduje wygaśnięcia obowiązku podatkowego w podatku od środków transportowych. Wygaśnięcie tego obowiązku może nastąpić jedynie na skutek wyrejestrowania pojazdu lub wydania decyzji organu rejestrującego o czasowym wycofaniu go z ruchu.

Równoważnik pieniężny za brak lokalu mieszkalnego przysługuje wyłącznie funkcjonariuszom Straży Granicznej w czynnej służbie, zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o Straży Granicznej i wydanego na jego podstawie rozporządzenia. Uprawnienia emerytowane do takiego świadczenia nie wynikają z przekazanych przepisów.

Odmowa prawa do odliczenia podatku naliczonego wymaga pełnego postępowania dowodowego i obiektywnej oceny faktów. Brak przeprowadzenia wszystkich zgłoszonych dowodów narusza zasady postępowania podatkowego.

Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że konieczne jest przeprowadzenie pełnego postępowania dowodowego celem ustalenia rzeczywistego charakteru transakcji, uwzględniając zbadanie, czy podatnik dochował należytej staranności, co jest kluczowe dla oceny prawa do odliczenia VAT.

NSA uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania, stwierdzając, że WSA nie dokonał pełnej oceny stanu faktycznego w kontekście dochowania przez M.S. należytej staranności w transakcjach, wskutek czego organy podatkowe nie wykazały, że M.S. uczestniczył w oszustwie podatkowym.

Zgodne z art. 70 § 6 pkt 1 o.p., wszczęcie postępowania karnego zawiesza bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, bez wymogu szczegółowego określenia transakcji. Prawidłowość zawieszenia zależy od związku postępowania karnego z zobowiązaniem podatkowym.

Skarga kasacyjna związana z ograniczeniem poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych jest niezasadna, gdyż Skarżący nie uprawdopodobnił przesłanki określonej w art. 22 § 2a Ordynacji podatkowej, co czyniło skargę nieuprawnioną.

Artykuł 234 ust. 5 Prawa wodnego z 2017 roku, ustanawiający pięcioletni termin przedawnienia, nie znajduje zastosowania do zdarzeń sprzed jego obowiązywania. Brak szkody nie wyklucza merytorycznego rozpoznania wniosku o zmianę stosunków wodnych.