Decyzja administracyjna wydana w indywidualnej sprawie stanowi informację publiczną, która podlega udostępnieniu na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej, chyba że zachodzą przesłanki do ochrony informacji ze względu na prywatność lub tajemnice ustawowo chronione.

Nieobecność przewodniczącego rady gminy w rozumieniu art. 19 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym nie może być utożsamiana wyłącznie z fizycznym brakiem na terenie gminy, ale obejmuje również brak możliwości podejmowania obowiązkowych czynności przez przewodniczącego.

W postępowaniach dotyczących robót budowlanych na obszarach chronionych nie występuje naruszenie prawa o ochronie przyrody, jeśli przebudowa drogi nie zmienia istotnie ukształtowania terenu i nie powoduje szkód na sąsiednich działkach.

Pracodawca nie może dochodzić odszkodowania na podstawie art. 611 k.p. w przypadku, gdy pracownik „porzucił pracę”, nie składając oświadczenia woli o rozwiązaniu stosunku pracy w trybie art. 55 § 11 k.p. Brak formalnego oświadczenia pracownika wyłącza możliwość zastosowania art. 611 k.p., a ewentualne roszczenia pracodawcy mogą być dochodzone jedynie na zasadach ogólnych Kodeksu cywilnego.

Art. 64 § 2 k.p.a. służy uzupełnieniu braków formalnych wniosków i nie może być stosowany do merytorycznej oceny złożonego wniosku; organ pozostający w bezczynności niezasadnie pozostawiający wniosek bez rozpoznania narusza obowiązek merytorycznego załatwienia sprawy.

Uchylenie decyzji administracyjnej z naruszeniem prawa jest niemożliwe, jeśli od jej doręczenia upłynęło pięć lat, nawet jeśli strona nie miała możliwości uczestniczenia w postępowaniu z powodu niezawiadomienia jej o toczącym się postępowaniu.

Prawo zarządu do nieruchomości przez państwową jednostkę organizacyjną nie może być domniemane na podstawie czynności faktycznych; musi być udokumentowane decyzją administracyjną, umową o przekazaniu nieruchomości bądź innym aktem prawnym, zgodnie z art. 38 ust. 2 ustawy o gospodarce gruntami, co ma znaczenie przy stwierdzaniu nabycia prawa własności z mocy prawa na dzień 27 maja 1990 r.

Realizacja celu wywłaszczenia powinna być oceniana na podstawie pełnej i kompleksowej analizy materiału dowodowego, obejmującej zarówno świadectwa zeznań, jak i dokumentację fotograficzną. W przypadku, gdy cel wywłaszczenia został zrealizowany choćby częściowo, późniejsze zmiany w zagospodarowaniu terenu nie wpływają na uznanie nieruchomości za zbędną. Teza od Redakcji