Jeżeli decyzja administracyjna nałożyła na posiadacza nieruchomości obowiązek wykonania nasadzeń zastępczych w określonym terminie, to niespełnienie tego obowiązku w przewidzianym terminie, nawet jeśli działanie było podyktowane ochroną roślin przed zniszczeniem, nie zwalnia z odpowiedzialności finansowej z tytułu niezrealizowania nałożonego obowiązku.

Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego jest aktem ogólnym, którego ustalenia są kierunkowe i mogą być różnie interpretowane na etapie uchwalania szczegółowego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, pozostawiając władzy planistycznej gminy swobodę decyzji w ramach określonych władztwem planistycznym.

Przepis art. 116 § 1 pkt 1 lit. b Ordynacji podatkowej wymaga wykazania zarówno obiektywnego zaniechania w postaci niezłożenia wniosku o ogłoszenie upadłości w odpowiednim czasie, jak i subiektywnego elementu winy członka zarządu. Wina ta może zostać wyłączona, jeżeli członek zarządu, przy zachowaniu należytej staranności, nie miał możliwości podjęcia działań w odpowiednim czasie z przyczyn od niego

Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego jest dokumentem o charakterze ogólnym, który nie stoi w sprzeczności z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, jeżeli organ planistyczny dokonuje jego interpretacji z uwzględnieniem lokalnych uwarunkowań i potrzeb, nie przekraczając granic władztwa planistycznego gminy.

W przypadku stwierdzenia niewłaściwego wykorzystywania przez przedsiębiorcę świadectwa kierowcy poprzez podanie nieprawidłowych informacji we wniosku, organ może zgodnie z prawem wspólnotowym nałożyć sankcję w postaci zawieszenia wydawania nowych świadectw kierowców, obok cofnięcia świadectwa kierowcy.

W przypadku stwierdzenia, że w sprawie występuje jedna z przesłanek określonych w art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej, organ w sposób uznaniowy, lecz nie dowolny, podejmuje decyzję o wyborze alternatywy - czy przyznać podatnikowi ulgę w spłacie zobowiązań podatkowych, czy też nie. W ten sposób wyznaczone są niejako dwie fazy postępowania podatkowego, prowadzonego w przedmiocie ulgi w spłacie zaległości

Przesłanka uzasadnionej obawy niewykonania zobowiązania podatkowego, o której mowa w art. 33 § 1 Ordynacji podatkowej, jest spełniona, gdy organ podatkowy wykaże, że majątek podatnika – w kontekście wysokości zobowiązania podatkowego – jest w takim stanie lub może się w takim stanie znaleźć w wyniku działań podatnika, że brak zabezpieczenia grozi niemożnością zaspokojenia należności publicznoprawnych

Nieprawidłowe określenie właściwości rzeczowej sądu prowadzącego postępowanie w sprawie, która powinna być rozpoznawana przez sąd wyższej instancji, stanowi bezwzględną przesłankę do uchylenia orzeczenia, niezależnie od wpływu takiego uchybienia na treść wyroku.

Sam fakt istnienia problemów finansowych oraz przekonanie podatnika o konieczności umorzenia zaległości podatkowej czy rozłożenia na raty nie może stanowić automatycznej przesłanki uzasadniającej udzielenie ulgi w spłacie i to w ramach uznania administracyjnego.

Zgodnie z art. 116 § 2 Ordynacji podatkowej, odpowiedzialność członków zarządu obejmuje zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań, których termin płatności upływał w czasie pełnienia przez nich obowiązków członka zarządu. Przepis ten jednoznacznie wiąże odpowiedzialność z momentem powstania zobowiązania podatkowego z mocy prawa, a nie z datą wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania w kwocie

Zgodnie z art. 116 § 2 Ordynacji podatkowej, odpowiedzialność członków zarządu obejmuje zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań, których termin płatności upływał w czasie pełnienia przez nich obowiązków członka zarządu. Przepis ten jednoznacznie wiąże odpowiedzialność z momentem powstania zobowiązania podatkowego z mocy prawa, a nie z datą wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania w kwocie