Decyzja organu nadzoru budowlanego nakazująca rozbiórkę obiektu budowlanego, nawet w przypadku braku precyzyjnego określenia wszystkich szczegółów, jest ważna i wykonalna, jeśli ogólnie odnosi się do tożsamego przedmiotu oraz lokalizacji, które pozostają niekwestionowane na etapie dowodowym.

Działalność związana z produkcją biogazu przez biogazownię nie jest działalnością rolniczą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, lecz działalnością gospodarczą, co prowadzi do konieczności opodatkowania gruntu, budynków i budowli wykorzystanych na tę działalność podatkiem od nieruchomości.

Art. 3 ust.1, art. 6 ust. 1, art. 9 ust. 1 i 1d ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników nie nakładają na osoby trzecie odpowiadające za zaległości podatkowe podatnika i płatnika obowiązku aktualizowania danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym i z tego powodu nie można obciążać ich skutkiem braku aktualizacji danych w zakresie doręczenia im pism w postępowaniu podatkowym

Obiekty budowlane należące do biogazowni, wykorzystywane do produkcji energii z biogazu, na gruncie rolnym zajętym na działalność gospodarczą, podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości jako związane z działalnością gospodarczą.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie skutkuje automatycznym uznaniem za nieważne podjętych na jego podstawie indywidualnych decyzji administracyjnych. Teza od Redakcji

Obiekty składające się na biogazownię, takie jak silosy, zbiorniki, zasobniki oraz inne instalacje, powinny być klasyfikowane jako budowle związane z działalnością gospodarczą, co skutkuje ich opodatkowaniem podatkiem od nieruchomości, a prowadzenie biogazowni należy uznać za działalność przemysłową, a nie rolniczą.

Dla uzyskania dotacji na pokrycie bieżących kosztów działalności gospodarczej w kontekście art. 15zze4 ustawy COVID-19 oraz § 7 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z 26 lutego 2021 r. niezbędne jest spełnienie wszystkich normatywnych przesłanek, w tym prowadzenie działalności gospodarczej w określonym dniu oraz obniżenie przychodu wskutek COVID-19. Teza od Redakcji

Termin na złożenie wniosku o wznowienie postępowania z przyczyny określonej w art. 240 § 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej należy liczyć od dnia powzięcia wiadomości o wydaniu decyzji, a nie od dnia faktycznego zapoznania się z jej treścią.

Art. 15 zzzzzn2 ust. 1 pkt 5 ustawy o COVID-19 znajduje zastosowanie również do terminów prawa podatkowego przewidzianych w art. 169 § 1 Ordynacji podatkowej, chroniąc podatników przed negatywnymi skutkami uchybienia terminom w okresie pandemii, a wezwania do uzupełnienia braków formalnych powinny być formułowane precyzyjnie i jednoznacznie, aby nie rodziły negatywnych konsekwencji dla podatnika. Teza

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie prowadzi automatycznie do nieważności aktów administracyjnych wydanych na jego podstawie; konieczne jest indywidualne badanie wpływu tego aktu na wydane rozstrzygnięcia administracyjne, w szczególności z uwzględnieniem art. 147 § 2 p.p.s.a.