W postępowaniu egzekucyjnym nie prowadzi się ponownej kontroli zasadności decyzji administracyjnej nakładającej określone obowiązki, a jedynie egzekwuje się ich wykonanie, o ile w obiegu prawnym funkcjonuje takowa decyzja i została ona prawomocnie uznana za niewykonaną przez zobowiązanego.

Art. 15zzzzzn2 ustawy COVID-19, który dotyczy przywrócenia terminów, odnosi się wyłącznie do postępowań administracyjnych prowadzonych na podstawie Kodeksu postępowania administracyjnego, a nie do postępowań podatkowych. Prawo podatkowe jest autonomiczną gałęzią prawa publicznego i nie należy utożsamiać go z prawem administracyjnym w kontekście zastosowania przepisów ustawy COVID-19.

Zaliczenie nadpłaty podatku na poczet zaległości podatkowych dokonywane jest z urzędu i nie zależy od uznania organu podatkowego ani od dyspozycji podatnika, a postanowienie w sprawie takiego zaliczenia ma charakter formalny i potwierdza dokonanie czynności rachunkowo-technicznej. Zwrócenie nadpłaty możliwe jest tylko, gdy podatnik nie posiada zaległych lub bieżących zobowiązań podatkowych.

Nadpłata podatku wraz z jej oprocentowaniem podlega z urzędu zaliczeniu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w ich braku podlega zwrotowi z urzędu. Organ podatkowy ma obowiązek dokonania takiego zaliczenia przed ewentualnym zwrotem nadpłaty, niezależnie od woli podatnika. Postanowienie o zaliczeniu nadpłaty na poczet zobowiązań podatkowych

W kwestii zaliczania nadpłaty na poczet zaległości podatkowych, zgodnie z art. 76 § 1 O.p., nadpłata zobowiązania podatkowego oraz jej oprocentowanie zaliczane są z urzędu, a zwrot nadpłaty może nastąpić wyłącznie w przypadku, gdy podatnik nie posiada zaległych zobowiązań podatkowych oraz nie występują bieżące zobowiązania podatkowe, z zastrzeżeniem, że organ podatkowy przy zaliczaniu nadpłaty zobowiązany

Zawieszenie biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego z dniem wniesienia skargi do sądu administracyjnego, do dnia doręczenia organowi podatkowemu odpisu orzeczenia sądu administracyjnego ze stwierdzeniem jego prawomocności

W kwestii rozliczeń podatkowych nadpłat zobowiązań podatkowych, organ podatkowy jest zobowiązany do zaliczenia nadpłaty na poczet zaległości podatkowych lub bieżących zobowiązań podatnika z urzędu, zgodnie z obowiązującymi przepisami Ordynacji podatkowej, niezależnie od dyspozycji podatnika (art. 76 § 1 O.p.), a postanowienie w sprawie zaliczenia nadpłaty ma charakter formalny i potwierdza wykonanie

Przesłanka "szczególnie uzasadnionego przypadku" umożliwiająca natychmiastowe odwołanie nauczyciela ze stanowiska kierowniczego powinna być interpretowana wąsko i dotyczyć wyłącznie sytuacji wyjątkowych, nagłych, stanowiących zagrożenie dla interesu publicznego i funkcjonowania jednostki oświatowej.

Zgodnie z art. 116 § 2 Ordynacji podatkowej, odpowiedzialność członków zarządu obejmuje zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań, których termin płatności upływał w czasie pełnienia przez nich obowiązków członka zarządu. Przepis ten jednoznacznie wiąże odpowiedzialność z momentem powstania zobowiązania podatkowego z mocy prawa, a nie z datą wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania w wysokości

W przypadku, gdy organ odwoławczy stwierdzi, że w postępowaniu dowodowym prowadzonym przez organ I instancji wystąpiły braki lub uchybienia wymagające przeprowadzenia postępowania dowodowego w znacznej części, ma on uprawnienie do uchylenia decyzji organu I instancji i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia celem dokonania pełnego i wyczerpującego postępowania wyjaśniającego. Decyzja kasacyjna

Brak prawidłowego powiadomienia pełnomocnika strony o terminie rozprawy oraz nienależyte rozpatrzenie wniosków dowodowych mogą stanowić naruszenie przepisów postępowania, które mogłoby mieć istotny wpływ na wynik sprawy, co skutkuje koniecznością uchylenia orzeczenia i ponownego rozpoznania sprawy. Teza od Redakcji

Wygaśnięcie stosunku pracy pracownika w wyniku reorganizacji przedsiębiorstwa, bez przedstawienia mu propozycji dalszego zatrudnienia i bez jasno określonych kryteriów selekcji, narusza zasady równego traktowania pracowników i zakazu dyskryminacji oraz stanowi naruszenie prawa pracy analogiczne do nieuzasadnionego rozwiązania umowy o pracę.

Zgodnie z art. 92a ust. 10 ustawy o transporcie drogowym, nie jest możliwe nałożenie dwóch kar pieniężnych na ten sam podmiot za to samo naruszenie, jeżeli naruszenie to jest wymienione zarówno w załączniku nr 3, jak i nr 4 tej ustawy. W takiej sytuacji przewidziana jest tylko jedna kara.

Wykładnia pojęcia 'odprawa podróżnych' w kontekście udostępniania stacji pasażerskiej wymaga uwzględnienia szerokiego zakresu czynności związanych z obsługą podróżnych, nie ograniczając się jedynie do formalności urzędowych czy sprzedaży biletów, ale obejmując również dostęp do peronów, poczekalni i innych powierzchni służących podróżnym.