W przypadku oceny prawa do emerytury policyjnej i jej wysokości, nie jest dopuszczalna indywidualna ocena charakteru służby funkcjonariusza w okresie PRL pod kątem jej wpływu na naruszenie podstawowych praw i wolności człowieka; decydujące znaczenie ma formalna przynależność do określonych instytucji i formacji w ściśle określonym okresie, zgodnie z ustawą o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy

W sytuacji, gdy pracownik rozwiązuje umowę o pracę bez wypowiedzenia z powodu zarzutu ciężkiego naruszenia przez pracodawcę podstawowych obowiązków, ocena zasadności takiego rozwiązania wymaga szczegółowego zbadania, czy działania pracodawcy faktycznie stanowiły ciężkie naruszenie jego obowiązków i czy pracownik uchybił miesięcznemu terminowi na takie rozwiązanie w sposób, który miałby wpływ na ocenę

W postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji podatkowej badanie ogranicza się do oceny wystąpienia rażącego naruszenia prawa wynikającego z treści decyzji, bez ponownego weryfikowania całokształtu okoliczności faktycznych i prawnych sprawy, w tym ustaleń faktycznych dokonanych w zwykłym postępowaniu podatkowym.

Przy ocenie, czy informacja publiczna dotycząca wynagrodzeń pracowników podlega ograniczeniu na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, organy zobowiązane są do dokładnej analizy, czy informacja dotyczy osób pełniących funkcje publiczne lub mających związek z pełnieniem tych funkcji, oraz czy i w jakim zakresie ich wynagrodzenie jest pokrywane ze środków publicznych.

Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego powinien być rozpatrywany przez organ podatkowy nawet wtedy, gdy do jego oceny konieczne jest odwołanie się do przepisów innych niż stricte podatkowe ustaw, jeśli wpływają one na sytuację podatkową wnioskodawcy.

Ustalanie wysokości emerytury w związku z wnioskiem złożonym przed wejściem w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego uwzględniające wszystkie zmiany wynikające z waloryzacji oraz przepisów szczególnych jest zgodne z prawem.

Uzasadnienie zaskarżonej decyzji dotknięte jest brakami, jeżeli wbrew wymogom wynikającym z art. 107 § 1 pkt 6 i § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego, ograniczone zostało do przedstawienia wniosków końcowych i to na poziomie ogólnym, bez wskazania konkretów, a przede wszystkim bez wskazania, na podstawie jakich dowodów i w jaki sposób organ doszedł do wniosków końcowych.