Naruszenie art. 149 § 2 k.p.c. przez zbyt późne doręczenie zawiadomienia o rozprawie nie stanowi pozbawienia strony możności obrony swych praw, jest jednak uchybieniem procesowym, mogącym mieć wpływ na wynik sprawy. Tak samo należy ocenić uniemożliwienie pełnomocnikom pozwanego w przytoczonych okolicznościach udziału w rozprawie. Teza od Redakcji

Proces wykładni umów, zgodnie z art. 65 k.c., obejmuje analizę różnych czynników. Włączając dosłowne brzmienie umowy, reguły interpretacyjne oraz zgodny zamiar i cel umowy, interpretacja umowy uwzględnia również kontekst sytuacyjny, dotychczasową współpracę stron, sposób wykonania zobowiązania oraz inne zachowania stron ex post.

Członek zarządu spółki nie może powoływać się na nieznajomość stanu jej finansów, jako przyczynę niezgłoszenia wniosku o upadłość lub niewszczęcia postępowania zapobiegającego ogłoszeniu upadłości (postępowanie układowe). Członkowi zarządu powinien być znany na bieżąco stan finansów spółki, a co za tym idzie, możliwość zaspokojenia długów.

Kredytobiorca, zaciągając kredyt denominowany w walucie obcej, musi być jasno i w zrozumiały sposób poinformowany o ryzyku kursowym i ewentualnych wahaniach kursów wymiany, które mogą wpłynąć na jego zdolność do udźwignięcia zobowiązań finansowych. Warunki umowy dotyczące ryzyka walutowego muszą być wyrażone w sposób prosty i zrozumiały, aby konsument mógł podejmować świadome i rozważne decyzje. Brak

Bezpodstawne wzbogacenie nie ma zastosowania w przypadku, gdy inwestor uzyskuje korzyść majątkową w wyniku wykonania umowy głównej, która zobowiązuje wykonawcę do świadczenia na rzecz inwestora. Ponadto, inwestor nie jest wzbogacony, ponieważ traci roszczenie o wykonanie prac wobec wykonawcy w wyniku wykonania tych prac przez podwykonawcę.

Świadczenie wykonane przez podwykonawcę w ramach umowy podwykonawczej może być oceniane jako należne lub nienależne tylko w kontekście zobowiązania podwykonawcy względem generalnego wykonawcy, co wyklucza roszczenia podwykonawcy względem inwestora.

Urzędy likwidacyjne, utworzone dekretem z dnia 8 marca 1946 r. o majątkach opuszczonych i poniemieckich (Dz. U. Nr 13, poz. 87), także po zmianach dokonanych ustawą z dnia 18 listopada 1948 r. o zmianie organizacji i zakresu działania urzędów likwidacyjnych (Dz. U. Nr 57, poz. 454), nie były legitymowane do działania w imieniu byłych właścicieli nieruchomości warszawskich, w tym do składania w ich