W procesie miarkowania kary umownej konieczne jest wyraźne sformułowanie przez dłużnika żądania miarkowania, ponieważ tylko wtedy sąd uzyskuje kompetencję do ingerencji w treść zobowiązania oraz ma możliwość zbadania spełnienia przesłanek określonych w art. 484 § 2 k.c. w celu ukształtowania wysokości należnej kary umownej w sumie niższej niż określona przez strony. Zgłoszenie żądania miarkowania kary

W sytuacji zarzutu naruszenia przepisów postępowania przez sąd pierwszej instancji w skardze kasacyjnej, niezbędne jest wykazanie istnienia związku przyczynowego pomiędzy uchybieniem procesowym a rozstrzygnięciem sprawy oraz uprawdopodobnienie, że gdyby do naruszenia nie doszło, mogłoby to wpłynąć na odmienne rozstrzygnięcie sprawy przez sąd.

Za związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. można uznać nieruchomości stanowiące własność podatnika (znajdujące się w posiadaniu samoistnym albo użytkowaniu wieczystym), które są w posiadaniu przedsiębiorcy (innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą) oraz jednocześnie: 1) wchodzą w skład prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹

Za związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. można uznać nieruchomości stanowiące własność podatnika (znajdujące się w posiadaniu samoistnym albo użytkowaniu wieczystym), które są w posiadaniu przedsiębiorcy (innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą) oraz jednocześnie: 1) wchodzą w skład prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹

Gdy standardowe metody określania proporcji odliczenia podatku naliczonego nie odpowiadają specyfice działalności gospodarczej podatnika, możliwe jest stosowanie przez podatnika indywidualnie dostosowanego sposobu obliczania tej proporcji, co lepiej odzwierciedla faktyczne wykorzystanie towarów i usług w ramach działalności opodatkowanej.

Nabycie przez niemiecką spółkę usług magazynowych na terenie Polski nie prowadzi do powstania zagranicznego zakładu.

Do przerwania biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego dochodzi w chwili zastosowania środka egzekucyjnego w postępowaniu zabezpieczającym, o którym podatnik zostaje zawiadomiony, natomiast obowiązek przechowywania oraz odtwarzania dokumentów księgowych w celu skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego ciąży na podatniku.

Ponowne wszczęcie postępowania w sprawie stwierdzenia nadpłaty podatku od towarów i usług jest niedopuszczalne, gdy w tej samej sprawie wydana została już ostateczna decyzja administracyjna i nie doszło do zmiany stanu faktycznego.

Art. 115 ust. 2 rozporządzenia nr 543/2011 nie może być stosowany do płatności już dokonanych ani nie stanowi podstawy do uchylenia ostatecznej decyzji o przyznaniu pomocy finansowej; wznowienie postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 Kpa wymaga wykazania przez organ, że nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody są rzeczywiście nowe i istotne dla sprawy.