Kontrola sądu na podstawie art. 998 § 1 k.p.c. sprowadza się więc do stwierdzenia, czy postanowienie o przybiciu lub ustaleniu ceny nabycia jest prawomocne i czy wykonane zostały warunki licytacyjne, albo też wpłacona została cała cena kupna przez Skarb Państwa. Poza tak określonym zakresem rozpoznania sprawy pozostaje ocena prawidłowości poprzedniego postępowania i jego ewentualnych uchybień, które
W sytuacji, w której matka urodziła czworo dzieci, jednak jedno z czworga dzieci zmarło w wieku niespełna 4 lat, nie można przyjąć, że matka zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy urodziła i wychowała co najmniej czworo dzieci, albowiem w stosunku do zmarłego dziecka ten proces wychowania nie został zakończony.
Data doręczenia organowi gminy zawiadomienia o wszczęciu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności jego uchwały przez organ nadzoru nie ma znaczenia dla oceny zgodności z prawem rozstrzygnięcia nadzorczego tego organu, jeśli zostało ono wydane w terminie zakreślonym w art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.
Aby podmiot wymieniony w art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p. mógł odmówić udostępnienia informacji nie jest wystarczające uznanie, że określone informacje nie podlegają udostępnianiu, bowiem nie mieszczą się w zakresie pojęcia wykonywania zadań publicznych. Konieczne jest również zbadanie, w jaki sposób podmiot ten gospodaruje powierzonym majątkiem publicznym.
Uwzględnienie zarzutu naruszenia art. 328 § 2 w związku z art. 391 k.p.c. może nastąpić jedynie wyjątkowo, gdy uzasadnienie zaskarżonego wyroku zostało sporządzone w sposób wykluczający przeprowadzenie właściwej kontroli sądowej. Z powyższego wynika, iż nie każda wadliwość uzasadnienia wyroku może stanowić wystarczającą podstawę do formułowania zarzutu naruszenia art. 328 § 2 k.p.c., a jedynie taka
Stan powagi rzeczy osądzonej ma miejsce, jeżeli spełnione są łącznie trzy przesłanki: występuje tożsamość stron postępowania, a także tożsamość podstawy faktycznej i prawnej rozstrzygnięcia oraz sprawa została prawomocnie osądzona.
20-procentowa sankcyjna stawka podatku od darowizn może być zastosowana jedynie wtedy, gdy to sam podatnik powoła się na fakt otrzymania niezgłoszonej do opodatkowania darowizny przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej.
Przepis art. 15 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn wprowadza sankcyjną stawkę podatku w wysokości 20% tylko wtedy, gdy na nieopodatkowaną darowiznę powoła się bezpośrednio sam podatnik podczas postępowania przed organem podatkowym.