Wydanie decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę jest następstwem nie tylko złożenia wymaganych przez prawo dokumentów, ale też stwierdzenia przez organ, na ich podstawie, że zachodzą wynikające z prawa materialnego przesłanki do uwzględnienia wniosku o wydanie pozwolenia na budowę (art. 35 Prawa budowlanego).

Przepis art. 35 ust. 1 pkt 1 p.b. jest podstawą sformułowania zasady prymatu planu miejscowego przed decyzją o warunkach zabudowy, przy czym hierarchiczna wyższość planu miejscowego nad decyzją o warunkach zabudowy uzasadniona jest także tym, iż plan zawiera przepisy powszechnie obowiązujące. Unormowanie to stanowi podstawę rozstrzygnięcia konfliktu pomiędzy ustaleniami planu i decyzją o warunkach

Brak spełnienia któregoś z kryteriów wskazanych w art. 8a ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy zaopatrzeniowej nie wyłącza automatycznie spełnienia przesłanki "szczególnie uzasadnionych przypadków", lecz wymaga zbadania, czy służba określonej osoby, mimo że nie była "krótkotrwałą służbą przed dniem 31 lipca 1990 r.", bądź nie charakteryzowała się "rzetelnym wykonywaniem zadań i obowiązków po dniu 12 września 1989

Wniosek o wydanie pozwolenia na budowę powinien być kompletny, przy czym kompletność projektu budowlanego badana jest przez organ architektoniczno-budowlany na dzień wydania decyzji. Organ administracyjny co do zasady orzeka uwzględniając stan faktyczny i prawny istniejący w dacie podejmowania rozstrzygnięcia. Jeżeli więc w dacie orzekania jakiekolwiek opinie czy uzgodnienia do projektu budowlanego

Po zmianach wprowadzonych ustawą z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1469), Sąd drugiej instancji rozpoznaje zażalenie w postępowaniu uproszczonym w składzie jednego sędziego.

Ocenny charakter kryteriów przydatnych do określenia odpowiedniej sumy pieniężnej co do roszczeń o zadośćuczynienie dochodzonych na podstawie art. 445 § 1 k.c. sprawia, że o oczywistej zasadności apelacji oraz skargi kasacyjnej kwestionującej wysokość przyznanej z tego tytułu sumy pieniężnej można mówić wówczas, gdy w stanie faktycznym danej sprawy, wysokość ta jest rażąco zaniżona, albo zawyżona.

Rozdział kodeksu cywilnego poświęcony zasiedzeniu nie zawiera odpowiednika art. 194 k.c., co oznacza, że w założeniu ustawodawcy zasiedzenie jest równoznaczne nie tylko z prawną, ale także z ekonomiczną ekspropriacją właściciela i służy zarówno uporządkowaniu stosunków własnościowych, jak i ustabilizowaniu stosunków ekonomicznych. Z założeniem tym trudno pogodzić dopuszczenie rozliczeń między byłym