Samo wpisanie do umowy lub wzorca umownego klauzuli abuzywnej znajdującej się w rejestrze UOKiK nie wystarcza do ukarania przedsiębiorcy. Urząd i sądy muszą sprawdzić, jaka była praktyka realizowania umów i czy te klauzule były stosowane na niekorzyść klientów.

Ramy postępowania dowodowego (art. 187 § 1 i art. 188 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) wyznacza hipoteza normy prawa materialnego, zaś zgłoszenie przez podatnika wniosków dowodowych nie powoduje automatycznie konieczności ich uwzględnienia.

Użyty art. 20 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym zwrot "nie narusza" oznacza, że pomiędzy treścią studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego a treścią uchwalonego planu miejscowego nie musi zachodzić pełna zgodność, wystarczy aby nie było sprzeczności pomiędzy tymi ustaleniami.

Sąd I instancji nie ma obowiązku odnoszenia się i szczegółowej analizy każdego zarzutu skargi, a tylko takiego, który ma znaczenie dla rozpoznawanej sprawy. Brak powołania lub zajęcia stanowiska przez Sąd w stosunku do zarzutów, wprawdzie podniesionych w skardze, ale nie mających znaczenia dla rozstrzygnięcia, nie może być traktowany jako uchybienie określone w art. 174 pkt 2 Prawa o postępowaniu przed

Zwolnienie przewidziane w art. 7 ust. 1 pkt 4 lit. b u.p.o.l ma charakter przedmiotowy i dotyczy budynków gospodarczych lub ich części położonych na gruntach gospodarstw rolnych, służących wyłącznie działalności rolniczej. Zwolnienie to nie dotyczy określonej kategorii podatników (rolników) lecz wiąże się z rodzajem działalności.

Odwołanie darowizny, o którym stanowi art. 900 k.c. jest oświadczeniem woli o charakterze materialnym i oczywiście, co wynika z art. 95 k.c, może być dokonane przez pełnomocnika. W związku z tym, że forma pisemna oświadczenia o odwołaniu darowizny nie została zastrzeżona pod rygorem nieważności, należy opowiedzieć się za dopuszczalnością potraktowania pozwu o zobowiązanie do zwrotu przedmiotu darowizny

1. Cena terminu przedawnienia określona w art. 229 k.c. wchodzi w rachubę wyłącznie, gdy roszczenie uzupełniające nie uległo już wcześniej przedawnieniu, tj. zanim doszło do wydania rzeczy. Przepis art. 229 k.c. nie może być bowiem interpretowany w oderwaniu od ogólnych reguł wyrażonych w art. 118 k.c. i 120 k.c. 2. W sytuacji, gdy niszczenie części składowej rzeczy, jak w tej sprawie, było procesem