Należy uznać, że akt konstytutywny, kreujący określone prawa i obowiązki, pozostaje zawsze w związku z zaistnieniem przesłanek faktycznych, stanowiących podstawę powstania określonych skutków prawnych. W takiej sytuacji konstytutywna decyzja może działać zarówno z mocą na przyszłość, jak i z mocą wsteczną.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego dominuje pogląd, iż sprawy dotyczące odwołania nauczyciela ze stanowiska kierowniczego w szkole należą do kategorii spraw z zakresu prawa pracy i w związku z tym, zgodnie z art. 1 Kodeksu postępowania cywilnego, rozpoznawane winny być przez sądy pracy. Wskazuje się, że odwołanie nauczyciela ze stanowiska kierowniczego w szkole nie jest co prawda czynnością rozwiązującą

Z kolei w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego prezentowany jest pogląd, że odwołanie nauczyciela ze stanowiska dyrektora szkoły chociaż wywołuje skutki w sferze stosunku pracy, to jednak generalnie nie jest czynnością prawa pracy. Powoduje tylko pozbawienie nauczyciela stanowiska dyrektora szkoły, nie zaś zatrudnienia na stanowisku nauczyciela.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wielokrotnie wskazywano, że prawidłowo sporządzone uzasadnienie wyroku powinno zawierać ustosunkowanie się do zarzutów skargi i ocenę ich zasadności w aspekcie wpływu na legalność kontrolowanych aktów. Akcentuje się przy tym, że pominięcie w uzasadnieniu wyroku istotnych kwestii podnoszonych przez stronę w zarzutach uniemożliwia prawidłową kontrolę

W tym miejscu jeszcze raz przypomnieć należy, że postępowanie zabezpieczające, o którym mowa w art. 33 o.p., przeprowadzone w toku postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej przed wydaniem decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego, jest postępowaniem odrębnym od postępowania kontrolnego czy postępowania wymiarowego zmierzającego do określenia zobowiązania podatkowego.

Korzystanie z zeznań złożonych w innych niż podatkowe postępowaniach samo w sobie nie narusza zasady czynnego udziału strony w postępowaniu podatkowym ani też nie może naruszać jakichkolwiek innych przepisów Ordynacji podatkowej. Oznacza to, że swobodną oceną dowodów w rozumieniu art. 191 O.p. przeprowadzoną przez organy podatkowe objęte są też materiały (dowody) uzyskane z innych postępowań, w tym

Regulacja prawna art. 141 § 4 p.p.s.a. nie stanowi podstawy prawnej dokonywania ustaleń stanu faktycznego sprawy, a więc zarzut kasacyjny na tej tylko podstawie ustaleń tych nie może zakwestionować.

Zgłaszając oparte na tożsamych podstawach wnioski o umorzenie postępowania egzekucyjnego zarówno w formie zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego, jak i w formie wniosku o umorzenie egzekucji administracyjnej, zobowiązany nie może oczekiwać, że drugie z tych postępowań będzie przedłużeniem postępowania pierwszego, umożliwiając jego dodatkową, pozainstancyjną weryfikację, względnie

W orzecznictwie sądów administracyjnych zarysował się natomiast jednolity pogląd, iż nie można uznać za skuteczne zarzuty strony skarżącej wobec ustaleń organów administracji co do oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko dokonanych na podstawie karty informacyjnej przedsięwzięcia w sytuacji, gdy strona skarżąca nie zaoferowała żadnych konkretnych dowodów wskazujących na wadliwość tychże ustaleń

Obowiązek podporządkowania się ocenie prawnej wyrażonej w wyroku sądu administracyjnego może być wyłączony tylko w wypadku istotnej zmiany stanu prawnego lub faktycznego. Powszechnie przyjmuje się, że od takiej oceny prawnej można odstąpić np. gdy stan faktyczny sprawy ustalony w wyniku ponownego jej rozpoznania uległ tak zasadniczej zmianie, że do nowo ustalonego stanu faktycznego należy stosować

Za błędne i nieaktualne uznać należy zawarte w końcowej części uzasadnienia zaskarżonego wyroku wskazania co do ponownego rozpoznania sprawy i konieczności ustalania przez organ, czy rodzaj zgłoszonych robót budowlanych mieści się w ramach zwykłego zarządu nieruchomością wspólną, czy też zarząd ten przekracza. Uchylenie decyzji organów obu instancji i uznanie w ten sposób niezasadności wniesionego

Regulacje prawne art. 18 ust. 2 pkt 8 i art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r. poz. 1515 ze zm.) oraz art. 6a ust. 11 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 1381 ze zm.) nie przewidują prawa rady gminy do wydawania uchwał dotyczących wzoru deklaracji podatkowej w zakresie wiedzy deklarującego