Określenie w uchwale, a więc powszechnie obowiązującym akcie o charakterze generalnym, skutków naruszenia przesłanek do stosowania zwolnienia z podatku od nieruchomości, nie może być uznane za wprowadzenie przepisu kompetencyjnego dla organu podatkowego do wydawania rozstrzygnięć w indywidualnych sprawach.

Moc wiążąca prawomocnego wyroku sądu administracyjnego związana jest z tożsamością stosunku prawnego będącego przedmiotem sprawy.

Tymczasem art. 86 ust. 1, art. 88 ust. 3 pkt 4 lit. a) oraz art. 99 ust. 12 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) należy interpretować w ten sposób, że samo wprowadzenie przez podatnika procedur weryfikacji kontrahentów nie stanowi o zachowaniu dobrej wiary i w konsekwencji nie pozwala na skorzystanie z uprawnienia do odliczenia podatku naliczonego

Sąd administracyjny nie prowadzi postępowania dowodowego, a tylko dla usunięcia istotnych wątpliwości dopuszczalne są dowody z dokumentów. Ocena , czy w sprawie występują istotne wątpliwości wymagało przytoczenia w uzasadnieniu takich faktów, które dałyby podstawy do podważenia ustaleń co do braku przesunięcia zbiornika na nieczystości na inna działkę.

Zakresem rozpoznania sprawy sądowoadministracyjnej była zgodność z prawem postanowienia o uchyleniu postanowienia o odmowie podjęcia zawieszonego postępowania w sprawie zatwierdzenia projektu zagospodarowania terenu i udzielenia pozwolenia na budowę.

Dla zastosowania 0% stawki podatku przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczające jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 lub innymi dowodami w formie dokumentów, o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium innego państwa

Przyjmuje się, że ustanowiona w art. 153 P.p.s.a. zasada związania powoduje, że skutki wyroku sądu administracyjnego dotyczą każdego nowego postępowania prowadzonego w zakresie danej sprawy i obejmują zarówno postępowanie sądowoadministracyjne, w którym orzeczenie zostało wydane, postępowanie administracyjne, w którym zapadło zaskarżone rozstrzygnięcie administracyjne, jak również wszystkie przyszłe

Przyjmuje się, że nieważność decyzji administracyjnej musiała istnieć już w dacie orzekania o niej, natomiast samo stwierdzenie nieważności decyzji autorytatywnie wskazuje na jej ciężką wadliwość, obarczającą ją od dnia wydania czyli ze skutkiem ex tunc. Ocena stanu prawnego jest określona samą konstrukcją stwierdzenia nieważności.

W doktrynie jednoznacznie przyjęto, że warunkiem zastosowania art. 135 p.p.s.a., który uszczegóławia zasadę niezwiązania wojewódzkiego sądu administracyjnego granicami skargi, upoważniając ten sąd do orzekania także o aktach lub czynnościach niezaskarżonych rozpoznawaną skargą ale wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w danej sprawie administracyjnej, jest stwierdzenie przez

Naruszenie interesu prawnego jest przesłanką przyznania legitymacji do wniesienia na uchwałę organu samorządu terytorialnego skargi do sądu administracyjnego, co nie oznacza uzasadnienia podstaw do stosowania sankcji nieważności wobec zaskarżonej uchwały.