Strata w środkach obrotowych będąca wynikiem powstawania odpadów stanowiących materiały do przerobu, może zostać uznana za koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) tylko wówczas, gdy jest przez podatnika prowadzącego księgi rachunkowe na bieżąco udokumentowana prawidłowo sporządzonym

Skonstatować przede wszystkim należy, że prowadzenie postępowania zgodnie z przepisami prawa procesowego oraz prawidłowe stosowanie przepisów prawa materialnego jest działaniem zgodnym z zasadą pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa.

Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania.

Organ odwoławczy stwierdza w drodze postanowienia niedopuszczalność odwołania oraz uchybienie terminu do wniesienia odwołania.

Zasady pobierania od oskarżonego materiału biologicznego do badań genetycznych

W kontekście takich poglądów uprawniony jest wniosek, że błędne zastosowanie bądź niezastosowanie przepisów materialnoprawnych zasadniczo każdorazowo pozostaje w ścisłym związku z ustaleniami stanu faktycznego sprawy.

Podatnik, który sprzeda dom i zadeklaruje, że za pieniądze ze sprzedaży kupi nowe lokum, może być kontrolowany tylko przez trzy lata.

Uzasadnienie skargi kasacyjnej powinno zawierać rozwinięcie zarzutów kasacyjnych przez wyjaśnienie, na czym naruszenie polegało i przedstawienie argumentacji na poparcie odmiennej wykładni przepisu niż zastosowana w zaskarżonym orzeczeniu, lub uzasadnienie zarzutu niewłaściwego zastosowania przepisu, zaś w odniesieniu do uchybień przepisom procesowym wykazanie także, że zarzucane uchybienie rzeczywiście

Powszechność opodatkowania jest zasadą, a wyjątki od niej muszą być konstruowane i interpretowane ostrożnie, tak, aby nie nadużyć intencji ustawodawcy, który zamierzał zwolnić z opodatkowania przychody ściśle określone i jasno wskazane.

Kwestia charakteru postępowania o nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności, a tym samym kwestia osoby, której należy doręczyć postanowienie, gdy strona jest reprezentowana przez pełnomocnika w postępowaniu, w którym wydano decyzję nieostateczną, budziła wątpliwości w orzecznictwie sądów administracyjnych, w tym także Naczelnego Sądu Administracyjnego.