Stwierdzenie przez sąd administracyjny, że postępowanie organu dotknięte jest przewlekłością wymaga gruntownego zbadania sprawy pod wieloma względami, dokonania oceny czynności procesowych, analizy faktów i okoliczności zależnych od działania organu i jego pracowników oraz stanu zastoju procesowego sprawy wynikającego z zaniechania lub wadliwości działań podejmowanych przez strony lub innych uczestników

Akcentując ubezpieczeniowe właściwości prawa do renty (uzależnienie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od podlegania ubezpieczeniu społecznemu, a w rezultacie opłacania składki), przekonujące jest wartościowanie, zgodnie z którym wymóg z art. 57 ust. 1 pkt 3 ustawy dezaktywowany jest przez niższy staż (25 letni), a przesłanka z art. 57 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 58 ust. 1 pkt 5 i ust.

Prezentowany jest pogląd, zgodnie z którym nie stanowi istotnego odstępstwa od udzielonego pozwolenia zrealizowanie części inwestycji na podstawie zgłoszenia jeżeli takie jest wymagane przepisami Prawa budowlanego.

Wszczęcie postępowania, w tym postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji, uzależnione jest od wstępnej oceny, czy wnioskodawca jest stroną postępowania, czy też takiego przymiotu nie posiada.

Z wykładni art. 71a § 1 i § 9 u.p.e.a. wynika, że postanowienie określające wysokość nieprzekazanej - a uprzednio zajętej przez organ egzekucyjny kwoty wierzytelności u dłużnika, u którego została zajęta - może być wydane także bez przeprowadzenia kontroli, o ile uchylanie się tego dłużnika od jej przekazania organowi egzekucyjnemu - w świetle przeprowadzonych dowodów - nie budzi wątpliwości.

Kryterium celowości nie wyznacza w sposób ostry granicy pozwalającej odróżnić wydatki, które można uznać za koszy uzyskania przychodów, od tych które już nimi nie są. Niemniej jednak kryterium to nie może służyć rekonstruowaniu otwartego ciągu zdarzeń, które poprzedziły uzyskanie przychodów, a równocześnie były niezbędne do ich osiągnięcia tworząc w ten sposób niekończący się związek przyczynowo-skutkowy

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie orzekającym w sprawie podziela zapatrywania doktryny, z których wynika, że zasady postępowania administracyjnego nie wprowadzają żadnych samoistnych instytucji, nie rozszerzają instytucji postępowania, są natomiast normami, które mają być realizowane poprzez istniejące instytucje.

Wydanie i doręczenie postanowienia o przedstawieniu zarzutów kładzie kres jakimkolwiek wątpliwościom, co do skutecznego zawieszenia biegu terminu przedawnienia, o ile charakter czynu karanego odpowiada warunkom z art. 70 § 6 pkt 1 O.p.

Pojęcie "względy techniczne" nie obejmuje więc swoim zakresem technologicznych, ekonomicznych, jak również finansowych przyczyn braku możliwości wykorzystywania przedmiotu opodatkowania do prowadzenia działalności gospodarczej.

Cechą rażącego naruszenia prawa jest to, że treść decyzji pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu, to znaczy istnienie tej sprzeczności da się ustalić poprzez proste ich zestawienie. W przypadku naruszenia prawa materialnego, aby przypisać mu cechę rażącego, treść tego przepisu powinna być jednoznaczna, oczywista bez dokonywania skomplikowanych zabiegów interpretacyjnych,

Podkreślenia wymaga, że istotną cechą prawa podatkowego jest jego tetyczny, czyli stanowiony charakter stosunków społecznych regulowanych normami tego prawa. Więzi łączące strony stosunku podatkowoprawnego nie mają bowiem charakteru naturalnego, lecz powstają wyłącznie z woli prawodawcy. Uzasadnienie obowiązywania norm prawa podatkowego opiera się wyłącznie na uzasadnieniu tetycznym, ze względu na

Cena wskazana w umowie sprzedaży nieruchomości jest decydująca przy ustalaniu wysokości przychodu, a nie wysokość udziałów w prawie własności nieruchomości. Ani art. 19 ust. 1 u.p.d.o.f., ani żaden inny przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uprawnia organów podatkowych do ustalania wysokości przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości proporcjonalnie do udziałów w prawie własności

Podkreślenia wymaga, że istotną cechą prawa podatkowego jest jego tetyczny, czyli stanowiony charakter stosunków społecznych regulowanych normami tego prawa (por. B. Brzeziński, "Wstęp do nauki prawa podatkowego", Toruń 2003, s. 127-128). Więzi łączące strony stosunku podatkowoprawnego nie mają bowiem charakteru naturalnego, lecz powstają wyłącznie z woli prawodawcy. Uzasadnienie obowiązywania norm

Tylko od woli strony, która została pominięta w postępowaniu zależy, czy skorzysta z prawa do żądania wznowienia, ewentualnie podniesienia zarzutu zaistnienia przesłanki wznowieniowej w skardze wniesionej do sądu administracyjnego. Inne podmioty nie mają prawa do zastępowania uprawnionej strony.