Zobowiązanie do naprawienia szkody na podstawie art. 4171 § 2 k.c. powstaje z chwilą uzyskania przez decyzję niezgodną z prawem przymiotu ostateczności.
Jeśli danina stanowi dochód gminy, to urząd skarbowy może ją umorzyć wyłącznie za zgodą prezydenta miasta, burmistrza lub wójta.
Wina członka zarządu w rozumieniu art. 116 par. 1 pkt 1 lit. b ordynacji podatkowej jest zjawiskiem rozstrzygającym się w obszarze decyzyjnym. Przez to wszelkie zakłócenia występujące w sferze świadomości i woli mogą stanowić podstawę do powołania się na przesłankę egzoneracyjną wyłączającą odpowiedzialność za zobowiązania składkowe spółki kapitałowej.
Decyzja o opróżnieniu lokalu mieszkalnego oparta o przepis art. 95 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz.U. z 2007 r. Nr 43, poz. 277 ze zm.) winna precyzować w osnowie wszystkie osoby zobowiązane do tej czynności, gdyż określenie iż obowiązek ten ma wykonywać strona i pozostałe osoby w nim zamieszkałe narusza przepis art. 95 ust. 4 tej ustawy.
Jeżeli osoba fizyczna w celu dokonania sprzedaży gruntu podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE z 2006 r., Nr L 347, str. 1),
Zawarta przez ustawodawcę w przepisie art. 67a § 1 pkt 3 o.p. ulga w spłacie zobowiązań podatkowych (umorzenie zaległości podatkowych), nie może stanowić dla podatnika „ narzędzia” do naprawiania zaniedbań wynikających z braku dochowania przez niego należytej staranności w rozliczeniach podatkowych. Jest to instytucja nadzwyczajna i nie powinno się z niej czynić powszechnie stosowanego środka, prowadzącego
W wypadku państwa takiego jak Rzeczpospolita Polska, które przystąpiło do UE ze skutkiem od dnia 1 maja 2004 r., wobec braku postanowień wprowadzających odstępstwa w akcie przystąpienia tego państwa do UE lub w innym akcie prawa UE, art. 7 ust. 1 Dyrektywy 69/335 powinien być interpretowany w ten sposób, że przewidziane w nim obowiązkowe zwolnienie dotyczy wyłącznie czynności objętych zakresem zastosowania
Jeżeli osoba fizyczna w celu dokonania sprzedaży gruntu podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE z 2006 r., Nr L 347, str. 1),
Przychody i koszty związane z nieruchomością położoną we Francji powinny być rozliczone, zgodnie z przepisami umowy w miejscu położenia tej nieruchomości czyli we Francji. W konsekwencji są one wyłączone z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.