Kary nakładane na podstawie art. 107 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów nie mają charakteru quasi-karnego, a zatem ich nałożenie nie wymaga dowiedzenia winy podmiotu obarczanego karą. Odwołania do karnego lub quasi karnego charakteru spraw antymonopolowych i kar pieniężnych wymierzanych z tytułu naruszenia zakazów prawa ochrony konkurencji nie wpływają na konstrukcję

1. Potrzeba zapobieżenia ewentualnym nadużyciom polegającym na zakupie biletów z ofert promocyjnych, ich wykorzystaniu bez walidacji, a następnie zwrocie za potrąceniem jedynie odstępnego, nie uzasadnia pozbawienia podróżnych możliwości korzystania z uprawnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 4 Prawa przewozowego, po rozpoczęciu ważności biletu. Wystarczające byłoby wprowadzenie warunku skasowania biletu

Nie można się zgodzić ze stanowiskiem, że pojęcie "dochodu z akcji" ma charakter autonomiczny na gruncie Konwencji z dnia 14 czerwca 1995 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątkui nie odwołuje się do kwalifikacji prawnej dochodu wynikającej z prawa wewnętrznego Państwa siedziby spółki

Z treści art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a u.p.t.u. wynika, że przysługujące podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w otrzymanych przez podatnika fakturach zakupu towarów i usług istnieje i może być skutecznie realizowane wtedy, gdy faktury zakupu odzwierciedlają rzeczywiście dokonane operacje gospodarcze. W sytuacji, gdy faktura niezawiera

Zasady sądowego postępowania dowodowego zostały ukształtowane tak, aby zapewnić stronom postępowania możliwość wyrażania stanowiska odnośnie do podstaw rekonstrukcji faktycznej podstawy rozstrzygnięcia sprawy. Postanowienie dowodowe umożliwia określenie wobec stron zakresu poddanych w sprawie wyjaśnieniu faktów i środków, które będą wzięte pod uwagę. Zapewnienie stronom możliwości przedstawienia stanowiska

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że ocena prawna wyrażona przez Ministra Finansów w indywidualnej interpretacji wydanej na podstawie art. 14 b § 1 w zw. z art. 14 e § 1 ordynacji podatkowej nie powinna mieć charakteru warunkowego (wielowariantowego). Również w przypadku zmiany uprzednio wydanej interpretacji, Minister Finansów ma obowiązek wezwać wnioskodawcę do uzupełnienia stanu faktycznego

Naczelny Sąd Administracyjny nie jest nie tylko zobowiązany, ale wręcz nie jest uprawniony do precyzowania za stronę zarzutów skargi kasacyjnej bądź do poszukiwania za nią naruszeń prawa, jakich mógł dopuścić się wojewódzki sąd administracyjny.

Kosztów sfinansowanych z dotacji nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Określenie charakteru gruntu wynika z jego faktycznego przeznaczenia, które ma swoje źródło w planach zagospodarowania przestrzennego i w decyzjach administracyjnych wydawanych w odniesieniu do danego terenu. Należy mieć na uwadze, że w tej mierze istotna jest nie tyle aktualna klasyfikacja gruntu wynikająca z zapisów zawartych w ewidencji gruntów, ale właśnie przeznaczenie danego terenu, którego klasyfikacja

Samo zgłoszenie wniosków dowodowych nie powoduje automatycznie konieczności ich uwzględnienia i przeprowadzenia. Organy podatkowe nie mają obowiązku dopuszczenia każdego dowodu proponowanego przez stronę, jeżeli dla prawidłowego ustalenia stanu faktycznego adekwatne i wystarczające są inne dowody.

Tylko w sytuacji, gdyby postanowienie o nadaniu decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności zostało wyeliminowane z obrotu prawnego ze skutkiem ex tunc, można by przyjąć, że podjęte czynności egzekucyjne były bezprawnie, a zatem nie mogły wywołać skutków prawnych, w tym przewidzianych w art. 70 § 4 Ordynacji podatkowej.

Naczelny Sąd Administracyjny nie jest nie tylko zobowiązany, ale wręcz nie jest uprawniony do precyzowania za stronę zarzutów skargi kasacyjnej bądź do poszukiwania za nią naruszeń prawa, jakich mógł dopuścić się wojewódzki sąd administracyjny.

Jeżeli uzasadnienie zaskarżonego orzeczenia wskazuje, jaki stan faktyczny sprawy został przez sąd przyjęty i dlaczego, wówczas przepis art. 141 § 4 p.p.s.a. nie może stanowić wystarczającej podstawy kasacyjnej. Bez odniesienia się bowiem do treści np. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w powiązaniu z odpowiednimi przepisami postępowania administracyjnego nie jest możliwe skuteczne zakwestionowanie

Na gruncie uregulowań zawartych w art. 14n § 1 pkt 1 O.p. nie ma różnicy między uprawnieniami osoby fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej, która planuje utworzenie spółki a uprawnieniami osoby fizycznej będącej przedsiębiorcą przekształcanym w rozumieniu art. 551 § 5 k.s.h. Inna interpretacja tego przepisu wprowadzałaby nierówność wobec prawa obu osób planujących utworzenie spółki.

Jeżeli przed wyjazdem do pracy za granicę pracownik nie był ubezpieczony w Polsce, wówczas będzie podlegał ubezpieczeniom obowiązkowym w kraju delegowania.

1. W pojęciu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych mieszczą się trzy elementy: bezprawność zachowania pracownika (naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego), naruszenie albo zagrożenie interesów pracodawcy oraz zawinienie obejmujące zarówno winę umyślną, jak i rażące niedbalstwo. Sama bezprawność zachowania pracownika nie wystarcza przy tym do przydania naruszeniu obowiązku

Jeżeli pracownik delegowany za granicę poza obszar UE, nadal ubezpieczony w Polsce, otrzymuje wynagrodzenie, które podlega zagranicznym przepisom podatkowym i pracodawca nie odprowadza od tych dochodów zaliczek podatkowych, to składka zdrowotna powinna być obniżona do zera.