W przypadku naruszenia prawa materialnego niezbędne jest jednak podanie formy naruszenia (błędna wykładnia lub niewłaściwe zastosowanie) i przedstawienie argumentacji potwierdzających naruszenie w tej formie, a w przypadku naruszenia przepisów postępowania niezbędne jest wskazanie wpływu, jaki mogło ono mieć na wynik sprawy.

Firma wykonująca kompleksowe usługi logistyczne, nie może rozliczać VAT na takich zasadach jak firma, która zajmuje się wyłącznie przechowywaniem towarów w magazynie.

W rozpoznawanej sprawie nie mogła znaleźć zastosowania instytucja wznowienia postępowania, nie mogły i nie powinny też być wydawane jakiekolwiek rozstrzygnięcia z powołaniem na przepisy rozdziału 17 działu IV Ordynacji podatkowej zatytułowanego "Wznowienie postępowania", bowiem zastosowanie tych przepisów może mieć miejsce tylko w odniesieniu do sprawy zakończonej decyzją ostateczną, a dopóki decyzja

I. uchylił zaskarżony wyrok w punkcie pierwszym i drugim i zmienił go w ten sposób, że w punkcie pierwszym oddalił apelację powódki co do kwoty 76.860 (siedemdziesiąt sześć tysięcy osiemset sześćdziesiąt) złotych, a w punkcie drugim zasądził od powódki na rzecz pozwanej kwotę 2700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego; II. zasądził na rzecz pozwanej od powódki

Wynikający z art. 134 § 1 P.p.s.a. brak związania granicami skargi oznacza, że sąd pierwszej instancji ma prawo, a jednocześnie obowiązek dokonania oceny zgodności z prawem zaskarżonego aktu administracyjnego nawet wówczas, gdy dany zarzut nie został podniesiony w skardze. Sąd nie jest przy tym skrępowany sposobem sformułowania skargi, przytoczonymi argumentami, a także zgłoszonymi wnioskami, zarzutami

Szacowanie podstawy opodatkowania nie należy do kategorii wiadomości specjalnych, lecz należy do właściwości organów podatkowych, chyba że do oszacowania potrzebne są dodatkowo wiadomości specjalne.

Przepisy regulujące zakres opodatkowania nie mogą być interpretowane w oderwaniu od pozostałych regulacji dotyczących danego podatku.

Niewłaściwe zastosowania przepisu prawa materialnego polega na tzw. błędzie w subsumcji, co wyraża się tym, iż stan faktyczny ustalony w sprawie błędnie uznano za odpowiadający stanowi hipotetycznemu przewidzianemu w normie prawnej albo, że ustalonego stanu faktycznego błędnie nie "podciągnięto" pod hipotezę określonej normy prawnej, a wobec tego błędne zastosowanie (bądź niezastosowanie) przepisów

1. Przepis art. 4 ust. 1 i 2 rozporzadzenia 1049/2001 Parlamntu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji stanowi lex specialis w stosunku do art. 1 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej; 2. Przepis art. 2 ust. 3 rozporządzenia 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu w K. do ponownego rozpoznania oraz orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.