Zawisłość przed Trybunałem Konstytucyjnym sprawy zgodności przepisów prawa z Konstytucją nie powoduje obowiązku zawieszenia postępowania podatkowego.

Dyrektor GDDKiA nie posiada statusu agencji rządowej. Dysponuje on wyłącznie środkami budżetowymi i jest, co jasno wynika z ustawy regulującej sposób jego działania, centralnym organem administracji rządowej.

Wadliwość uzasadnienia wyroku może stanowić przedmiot skutecznego zarzutu kasacyjnego z art. 141 § 4 P.p.s.a. tylko wtedy, gdy sporządzone jest ono w taki sposób, że niemożliwa jest kontrola instancyjna zaskarżonego wyroku.

Zgodnie z zasadą prawdy obiektywnej wyrażonej w art. 122 O.p., której rozwinięcie stanowi art. 187 § 1 O.p., organ podatkowy jest zobowiązany zebrać i wyczerpująco rozpatrzyć cały materiał dowodowy. Wprowadzona w art. 122 Ordynacji podatkowej zasada prawdy obiektywnej polega na tym, że organ podatkowy ma obowiązek podjęcia z urzędu wszelkich działań, które doprowadzą do dokładnego wyjaśnienia okoliczności

Zakład opieki zdrowotnej cechuje taki stopień wyodrębnienia (zorganizowania), który umożliwia udzielanie świadczeń zdrowotnych. Zarazem stopień wyodrębnienia takiego zakładu opieki zdrowotnej, jeżeli posiada ona odrębną strukturę organizacyjną, gospodarkę finansową, majątek, nie pozwala uznać go za część innej jednostki organizacyjnej, która zakład opieki zdrowotnej utworzyła.

Stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik od towarów i usług wymaga każdorazowo oceny odnoszącej się do okoliczności faktycznej danej sprawy.

Zarzut naruszenia prawa materialnego poprzez jego wadliwe zastosowanie nie może odnieść zamierzonego skutku, jeśli jest oparty na kwestionowaniu stanu faktycznego i stanowi próbę kreowania odmiennego, pożądanego przez wnoszącego skargę kasacyjną poglądu w tej kwestii, ponieważ badanie w tym przypadku zasadności podstawy kasacyjnej naruszenia prawa materialnego można jedynie dokonywać na podstawie niekwestionowanego

Kodeks postępowania administracyjnego i Ordynacja podatkowa to dwie odmienne ustawy, które zawierają regulacje różnych, nietożsamych postępowań prawnych. Przepisy postępowania podatkowego zawarte w Ordynacji podatkowej nie mają zastosowania w postępowaniu egzekucyjnym w administracji.