Do okoliczności faktycznych orzeczonej odpowiedzialności skarżącej, jako rozwiedzionego małżonka nie można zaliczyć, powoływanych przez nią zdarzeń dotyczących ewentualnego oszustwa co do osoby faktycznie prowadzącej działalność gospodarczą, a tylko firmowanej przez jej męża.

Ustawodawca w sposób jednoznaczny odróżnił zbycie praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych od ich realizacji bądź rezygnacji z realizacji wspomnianych praw. Pogląd ten da się wywieść wprost z treści art. 16 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.p., W konsekwencji, nie można przyjąć, że "realizacja praw z nierzeczywistych kontraktów terminowych i opcyjnych jest równoznaczna z ich zbyciem". Realizacja

Tylko takie naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, kwalifikuje do uruchomienia sankcji wzruszalności zakwestionowanego wyroku.

Nie można wywodzić, z faktu bycia wspólnikiem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, interesu prawnego w uczestniczeniu w postępowaniu administracyjnym w którym nakłada się na tę spółkę określone obowiązki. W sytuacji gdy wspólnik spółki kwestionuje decyzje administracyjne skierowane do spółki, może on skorzystać z uprawnień określonych w przepisach kodeksu spółek handlowych, a nie kwestionować tych

Dopuszczalne jest wcześniejsze rozwiązanie umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy na podstawie umowy stron. Przyczyna tego rozwiązania może być sformułowana w sposób ogólny, co nie podlega weryfikacji sądowej.

Użyty w art. 240 § 1 pkt 5 o.p. zwrot "wyjdą na jaw" oznacza, że istotny jest moment ujawnienia danego dowodu lub okoliczności, czyli udostępnienia ich organowi, a nie moment faktycznego zapoznania się z nimi przez pracownika organu. Warunkiem zaistnienia wskazanej przesłanki wznowienia jest więc istnienie w dniu wydania decyzji określonych dowodów, które nie są znane organowi.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy o CIT nie wprowadza rozróżnienia sytuacji, w których powinien mieć zastosowanie w odniesieniu do podmiotów nim objętych w zależności od siedziby danego podmiotu. Nie można zatem z jego treści wyprowadzać wniosków o różnym traktowaniu podmiotów nim objętych.

Dla zastosowania art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a u.p.t.u. konieczne jest ustalenie, że z ogółu obiektywnych okoliczności wynika, że podatnik, nabywając towar od podmiotu nieistniejącego przynajmniej mógł przewidywać, że transakcja stanowi nadużycie prawa.