Organ podatkowy oceniając wiarygodność i moc dowodów nie jest ograniczony kryteriami formalnymi ustalającymi wartość poszczególnych dowodów, dokonuje jej na podstawie własnego przekonania, opartego na wszechstronnym rozważeniu całego zebranego materiału dowodowego. Wskazana zasada nie jest nieograniczona, gdyż istnieją granice swobodnej oceny dowodów, których organy podatkowe nie mogą przekroczyć.

Brak wykonania obowiązków wynikających z art. 9 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, nie daje podstaw do uznania, że we wszelkich postępowaniach podatkowych właściwym będzie zawsze adres wynikający z tej ewidencji.

Domniemanie prawne, na którym opiera się doręczenie zastępcze, zakładające, że pismo doręczone w ten sposób dotarło do rąk adresata, jest domniemaniem prawnym obalalnym. Przekonanie organu podatkowego oraz Sądu pierwszej instancji o prawidłowości doręczenia przesyłki nie wyłącza oczywiście możliwości dowodzenia, że pismo nie doszło do adresata. Temu celowi służy jednak instytucja przywrócenia terminu

Wynikające z art. 15 ust. 6 oraz art.16a-art.16m i art. 16 ustawy podatkowej, powiązanie odpisów amortyzacyjnych z procesem zużywania środków trwałych w trakcie ich wykorzystywania do działalności podlegającej opodatkowaniu oznacza, że użyty w przepisie art. 16g ust. 4 ustawy zwrot "koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych" odnosi się do kosztów ponoszonych w wyniku podjęcia

Stosując instytucję uregulowaną w art. 67a § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej organ podatkowy ma obowiązek wyważenia interesu społecznego z indywidualnym interesem strony, gdyż zobowiązuje go do tego art. 2 Konstytucji w każdym przypadku, w którym w sprawie ma zastosowanie norma prawna uzależniająca załatwienie sprawy od tzw. uznania administracyjnego.

Sposób wypłaty środków finansowych pochodzących z bezzwrotnej pomocy Unii Europejskiej jest tylko kwestią techniczną, która nie ma znaczenia dla oceny źródła pochodzenia środków przeznaczonych na realizację programów finansowanych w ramach funduszy strukturalnych, w tym w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. Istotne jest natomiast to, który podmiot ostatecznie ponosi ekonomiczny ciężar udzielonej

Nabywanie wierzytelności innych podmiotów, niemające charakteru usług factoringu, lecz realizowane w celu ściągania (windykacji) długów, nie zawsze na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. w związku z poz. 3 załącznika nr 4 tej ustawy, podlega opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej 22%. Nabycie to nie zawsze ma charakter usługi.

Naczelny Sąd Administracyjny nie ma obowiązku ani prawa do domyślania się i uzupełniania argumentacji autora skargi kasacyjnej. Przytoczenie podstawy kasacyjnej musi więc być precyzyjne, gdyż - z uwagi na związanie sądu kasacyjnego granicami skargi kasacyjnej - Naczelny Sąd Administracyjny może uwzględnić tylko te przepisy, które zostały wyraźnie wskazane w skardze kasacyjnej jako naruszone. Nie jest

Każdy z wymienionych w przepisie art. 2 ust. 1 pkt 1-3 u.p.o.l. składników majątkowych (grunt, budynek lub jego część, budowla lub jej część związana z prowadzeniem działalności gospodarczej) jest odrębnym, samodzielnym przedmiotem opodatkowania. Każdy z tych samodzielnych przedmiotów opodatkowania (wraz ze stroną podmiotową opodatkowania) konstytuuje odrębne zobowiązanie w podatku od nieruchomości

Aby budynek podlegał zwolnieniu podatkowemu na podstawie przepisu art. 7 ust. 1 pkt 4 lit. b p.o.l. muszą być spełnione łącznie 3 przesłanki. Po pierwsze powinien mieć charakter budynku gospodarczego, po drugie powinien być położony na gruntach gospodarstwa rolnego, po trzecie służyć tylko i wyłącznie działalności rolniczej.

Przez powstanie straty w kształcie wynikającym z treści art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, rozumieć należy wyłącznie niezamortyzowaną wartość środka trwałego. Chodzi tu bowiem o stratę w ujęciu podatkowym, rozumianą jako niemożność pełnej amortyzacji środka trwałego, nie zaś o stratę w ujęciu czysto finansowym, traktowaną jako uszczerbek majątkowy.

Treść art. 233 § 2 O.p. wskazuje na to, iż organ odwoławczy nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w całości albo w znacznej części, gdyż nie mieści się to w jego kompetencji. Jeżeli zatem wyliczenie czynności, które organ odwoławczy uznał za nieodzowne dla należytego wyjaśnienia sprawy wskazuje, że sprawa wymaga wyjaśnienia w znacznej części, to gdyby organ ten uzupełnił

Domniemanie prawne, na którym opiera się doręczenie zastępcze, zakładające, że pismo doręczone w ten sposób dotarło do rąk adresata jest domniemaniem prawnym obalalnym. Przekonanie organu podatkowego oraz sądu pierwszej instancji o prawidłowości doręczenia przesyłki nie wyłącza możliwości dowodzenia, że pismo nie doszło do adresata. Temu celowi służy instytucja przywrócenia terminu. Obalenie domniemania

Prawo podatników do odliczenia od podatku VAT, który są zobowiązani zapłacić, podatku VAT należnego lub zapłaconego z tytułu towarów i usług otrzymanych przez nich stanowi zasadę podstawową wspólnego systemu podatku VAT ustanowionego przez ustawodawcę Unii Europejskiej.

Organ podatkowy oceniając wiarygodność i moc dowodów nie jest ograniczony kryteriami formalnymi ustalającymi wartość poszczególnych dowodów, dokonuje jej na podstawie własnego przekonania, opartego na wszechstronnym rozważeniu całego zebranego materiału dowodowego. Wskazana zasada nie jest nieograniczona, gdyż istnieją granice swobodnej oceny dowodów, których organy podatkowe nie mogą przekroczyć.