Naczelnik urzędu skarbowego może nałożyć karę porządkową za tzw. bierną postawę na podatnika, który nie odpowiada na wezwania do złożenia dokumentów istotnych dla przebiegu postępowania.

Stwierdzenie bezprawności orzeczenia sądowego wymaga uprzedniego rozważenia okoliczności decydujących o istocie władzy sądowniczej, to jest orzekania w warunkach niezawisłości, w sposób bezstronny, zależny nie tylko od obowiązujących ustaw, ale także od sumienia sędziego oraz jego swobody w ocenie prawa i faktów stanowiących podłoże sporu.

Zgodnie z art. 24 w związku z art.22 u.p.d.o.f., to na podatniku, a nie na organie podatkowym spoczywa ciężar udowodnienia poniesienia określonego wydatku, wykazania związku pomiędzy poniesionym wydatkiem a przychodem oraz jego odpowiednie udokumentowanie.

Rozstrzygnięcie w przedmiocie umorzenia kosztów egzekucyjnych ma charakter uznaniowy.

Przesłanki określone w art. 239b §1 pkt 1-4 Ordynacji podatkowej mają charakter fakultatywny i rozłączny, co powoduje, że zaistnienie jednej z nich daje podstawę do nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności. Przy tym warunkiem koniecznym jest uprawdopodobnienie przez organ podatkowy, że zobowiązanie podatkowe wynikające z decyzji nie zostanie wykonane (art. 239b § 2 Ordynacji podatkowej).

Organ podatkowy, zgodnie z art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. ustala wysokość przychodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach, przyjmując za podstawę opodatkowania sumę poniesionych w roku podatkowym wydatków i zgromadzonych w tym roku zasobów finansowych, nie znajdujących pokrycia w już opodatkowanych bądź wolnych od opodatkowania źródłach przychodów i posiadanych przedtem zasobach majątkowych.

Zaistnienie jednego ze zdarzeń przewidzianych w art. 59 § 1 pkt 1 - 9 Ordynacji podatkowej wyklucza możliwość wygaśnięcia zobowiązania podatkowego z pozostałych przyczyn. Skoro więc zobowiązanie podatkowe wygasło na skutek zapłaty podatku (art. 59 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej) to nie biegnie dalej termin przedawnienia. Nie może bowiem ponownie wygasnąć zobowiązanie podatkowe, które już nie istnieje

Posiadacz nieruchomości ponosi administracyjną odpowiedzialność za usunięcie drzew bez wymaganego zezwolenia na podstawie obiektywnej odpowiedzialności związanej ze związkiem przyczynowym pomiędzy jego działaniem lub zaniechaniem a wycięciem drzew.